FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

29

Chidi:
De volgende ochtend werd ik wakker en voelde een arm over mij heen liggen. Ik opende mijn ogen en zag dat ik tegen Georg aan lag en hij had een arm om mij heen geslagen. Ik rolde me om uit zijn armen en hij opende zijn ogen. ‘boe!’ zei ik en hij moest lachen. ‘goed geslapen?’ vroeg hij en ik knikte. ‘met jou in de buurt slaap ik altijd goed.”�dat is mooi om te horen. Zullen we maar op gaan staan? Ik ruik vers brood dus zal Debio al in de keuken staan.’ Georg stond op en pakte uit zijn tas kleding. Ik pakte de kleding die ik gisteravond aan had en begon me om te kleden. ‘Georg, je staat me aan te gapen. Ik kleed me alleen maar om.’ Zei ik toen Georg stond te kijken en hij werd wat rood. ‘ja sorry. Meestal als Debio zich moest omkleden moesten we omdraaien. Maar jij lijkt je er niet echt voor te schamen of je er onprettig bij te voelen.’ Ik moest wat lachen en liep naar hem toe. ‘ik heb het gevoel dat ik je al veel langer ken dus waarom zou ik me moeten schamen?’ Georg lachte en we knuffelde even. Daarna liep ik naar boven naar de meiden badkamer om me daar te wassen. Mayi stond ook in de badkamer en we raakte aan de praat. Ze vertelde over haar vader en dat zij ook nog niet zo heel lang hier was. ‘maar over een paar weken ben ik achttien en dan kan ik een nieuwe identiteit krijgen.’ Zei ze. Ik knikte en we liepen samen naar beneden. Daar zat de rest op de bank met een bord. ‘ik had vers brood gebakken.’ Zei Debio en gaf ons een bord met brood. We aten en daarna stonden we op. Trokken onze jassen aan en liepen naar de tourbus. We zouden naar de stad gaan voor de stadstour en rond drie uur zouden we met zijn allen naar mijn huis gaan.


‘En dan ziet u hier aan de linkerkant het stadshuis. Dit gebouw stamt uit de tijd van…’ De gids die ons rondleidde vertelde van alles. Het meeste wist ik al omdat ik hier natuurlijk was geboren en getogen. De gids sprak Duits maar dan met een accent. Debio , Henna en Mayi leken hier wel moeite mee te hebben. ‘what the heck zei die gast net?’ zei Henna tegen mij. ’hij zei dat we zo meteen naar het plein gingen waar de tour zou eindigen met een drankje op het terras.’ Henna knikte en probeerde weer te luisteren wat de gids zei. ‘hij kraamt echt onzin uit.’ Zei Mayi. Ik moest lachen. ‘uit welke landen komen jullie dan? Ik dacht dat jullie net als de jongens Duits waren.’ Debio schudde haar hoofd. ‘ik kom uit Nederland net als Henna. We hebben Duits en Engels op school gehad en we leerde meer door de jongens.’ Henna knikte. ‘En ik ben oorspronkelijk Italiaans. Alleen beheers ik het Engels heel goed doordat we dat thuis altijd spraken. Dat was makkelijker voor mijn vader en zijn zakenvrienden.”�oh… nou snap ik het. Maar toch spreken jullie wel heel goed Duits. En jullie verstaan het ook goed. Maar dit verstaan jullie niet? Het is gewoon Duits hoor!’ Henna keek me vreemd aan. ‘is dit Duits? Het lijkt eerder Chinees voor mij!’ ik begreep wat ze bedoelde. ‘dat komt door het accent. Dat maakt het anders lijkend.’ Mayi deed met haar mond alsof ze een hele grote o uitbracht. ‘dat is het hem dus. Nou ja, ik versta er sowieso al niets van.’
De gids zei ons dat we klaar waren met de stadstour en we bedankte hem hartelijk voor de rondleiding. ‘dat was toch leuk?’ zei Bill tegen ons. De jongens mopperde een beetje en de meiden zeiden dat het leuk was dat ze er geen bal van verstaan hadden. Ik zei dat ik het hele verhaaltje al kende en dat dit dus meer een rond slentering was. Bill had het juist allemaal heel leuk gevonden en was nu een beetje hyper.

We liepen terug naar de tourbus en stapte in. Ik legde aan de chauffeur uit waar hij moest wezen en na een klein half uurtje waren we bij mijn huis. Ik stapte uit en liep naar de deur. Georg volgde me en Dennis deed open. ‘hey, ben je weer terug? En wow… ik zie dat je meer mensen hebt meegenomen?’ ik moest lachen en duwde hem opzij. Ik liep naar de woonkamer en de rest volgde me. Mijn ouders zaten aan tafel. Mijn vader keek op van zijn krant en keek even verbaasd. Mijn moeder maakte ook een verbaasd geluid. ‘goh, ik dacht dat je alleen je vriendje meenam. Vertel eens schat, wie zijn dit allemaal.’ Georg stapte naar voren. ‘hallo mevrouw, ik ben Georg Listing.’ Mijn moeder observeerde hem en knikte toen. ‘aangenaam jonge man. Ik ben Rosalie Krauens. En dit is mijn man Henk Krauens. En onze zoon heb je als het goed is al ontmoet.’ Georg knikte beleefd en stelde zich ook even voor aan mijn vader. Ik probeerde te peilen wat hun eerste indruk was maar dat viel moeilijk te zeggen.
De rest van de groep stelde zich ook even voor en we namen allemaal plaats op de banken in de woonkamer. Het was gelijk vol ook. ‘we hoorde dat je dus een nieuw vriendje had die je aan ons wilde voorstellen.’ Zei mijn vader. ‘ja dat klopt. Georg is mijn vriend. Maar we wilde wat vragen. Het is misschien heel raar maar we wilde eigenlijk samen verder.’ Mijn vader knikte. ‘we bedoelen dus dat eh… nou zou ik misschien met Georg mee mogen?’ mijn vader verslikte zich in een slok koffie en mijn moeder keek even met grote ogen. ‘meegaan? Bedoel je echt weg? Op jezelf gaan wonen?’ ik knikte. ‘maar dan niet in een vast huis nog. Ik had toch over de telefoon verteld dat het Tokio hotel is? Ze hebben momenteel een tour en blijven dus maar een weekje.’ Mijn vader hoestte en vroeg daarna van alles. ‘je bedoelt dat dit die gasten zijn waar jij de muziek van luistert en waar je fan van was? En je kent hem nog maar twee dagen? Wat zijn je toekomstplannen dan? Waar ga je allemaal heen? Wat zul je gaan doen?’ ik zei tegen hem dat hij even rustig moest doen. Daarna zei hij tegen me dat hij me in de keuken wilde spreken.

‘Chidi liefje, weet je dit wel heel zeker? Ik bedoel maar, je kent hem nog maar zo kort!’ hij keek me recht in de ogen aan. ‘ja papa, dit is wat ik wil. Het klinkt raar maar het lijkt wel of ik Georg al eeuwen ken! We willen deze week aankijken maar ik weet gewoon dat ik bij hem wil zijn! Ik ben ervoor bereid alles op te geven.’ Mijn vader kreeg een bezorgde uitdrukking in zijn ogen. ‘ja maar wat nu als hij het toch niet blijkt te zijn? Dan heb je een leven vergooit!’ ik knikte. ‘weet ik, maar ik ben nu afgestudeerd dus kun je het ook zien als vervanging van mijn tocht naar Australië. Ik kan werk gaan zoeken waarbij ik evengoed bij de jongens en meiden kan zijn en ik zal veel meer zien dan alleen Australië en dit landje. Papa, ik ben niet meer een klein meisje. Ik ben twintig! Al volwassen. Vroeg of laat zou ik toch mijn eigen leventje beginnen en dat wil ik nu met Georg en Tokio hotel. Oh papa toe…’

Georg:
Ik keek om de haverklap naar de keukendeur waar de vader van Chidi en zijzelf waren verdwenen. De andere praatte met Dennis en Chidi’s moeder. Ze waren heel aardig en vooral Tom kon het goed vinden met Dennis. Chidi’s moeder vroeg me van alles. Hoe het was om rond te toeren, wat we zoal deden, wie we ontmoette, wat we met onze vrije tijd deden, of we wel gezond aten. We beantwoorde de vragen met zijn allen. Rosalie bleek toen ze een beetje uitgevraagd was tevreden. Ze fluisterde wat in mijn oor. ‘Chidi hoort bij je. Dat kan ik horen en zien.’ Ik glimlachte onzeker naar haar en ik kreeg een moederlijke glimlach terug. Op dat moment verscheen Chidi in de keuken deur opening. Ik keek haar aan en ze glimlachte. Ze rende naar me toe en ik knuffelde haar. ‘het mag!’ riep ze blij uit.

Het was inmiddels al later op de avond en we bleven eten bij Chidi thuis. Ze zou diezelfde avond weer met ons mee gaan en vrijdag na het concert zou ze afscheid nemen. Chidi had het een beetje moeilijk met dit idee. ‘goh, en ik dacht hier eeuwig in dit stadje te blijven.’ Zei ze.
rond een uur of negen gingen we weg. Chidi had samen met de meiden een aantal tassen gepakt en daarna haar ouders stevig omhelsd. ‘ik beloof dat ik zal bellen en mailen om jullie op de hoogte te houden.’ Zei ze. Haar moeder kreeg tranen in haar ogen en haar vader had een brok in zijn keel. ‘pas je goed op mijn meisje?’ zei haar vader nog en ik beloofde haar te beschermen met alles. Hij knikte en gaf zijn dochter nog een kus. Ze liep daarna naar haar grote broer Dennis. ‘je dacht toch niet dat ik je zomaar weg liet gaan hé?’ zei hij en hij drukte wat in haar handen. ‘mijn kleine zusje gaat nog eerder het huis uit dan ik. Ik zal je wel missen hoor Chip!’hij omhelsde haar. ‘ik zie je vrijdagavond nog bij het concert hé? Ik ga erheen met een paar vrienden en Fleur…’ ze lachte en woelde door zijn haar. ‘Fleur zal je wel zien staan. En als je slim bent geef je haar een roos. Die meid is gek op rozen.’ Haar broer knikte en liet haar los. ‘zie je snel!’ zei hij nog en toen pakte ze een schoudertas en liep naar de tourbus. Ze stapte in en ik volgde haar. Voor het raampje zwaaide ze nog naar haar familie.

Reacties: