Hoofdcategorieėn
Home » Tokio Hotel » Locked Up » Food?
Locked Up
Food?
Kelsey PoV;
Suki gevolgd door Tom en Bill Kaulitz en Nadezhda komen in de woonkamer zitten. De tweeling blaast me bijna van mijn sokken, want zij zijn wel heel beroemd. En ik die dacht dat het met amper bekende mensen zou zijn. Dat maakt me heel nieuwsgierig en voor ik het weet, lig ik weer op de grond. Nicole trekt me mee de Dark Room in. Het lachen vergaat me snel. Het is donker. En eigenlijk weten we niet eens wie onze beroemdheden zijn. Dus Nicole had besloten te bluffen. Het eerste dat in haar opkwam, zeggen. Ik duim dan ook vreselijk hard dat ze goed kan bluffen. Mijn hand omklemt iets, Nicoles arm. Hopelijk doe ik haar geen pijn want mijn spieren luisteren niet. Bluffen is niet één van mijn sterkste punten. Ik kan dan ook geen poker. Tenzij ik goede kaarten heb. Maar anders… Als ik met mijn vrienden poker, verlies ik bijna altijd. En met strippoker doe ik allang niet meer mee. Ik ben het beu steeds te moeten verliezen. Waarom is poker nu zo moeilijk? Ik bedoel, mensen die hun emoties afleesbaar maken van hun gezicht kunnen toch geen poker? “Hebben jullie enig idee?”¯ laat de stem me opschrikken uit mijn gedachten. Het duizelt me even hoe snel mijn gedachten afdwalen. Ik bedoel, eerst dacht ik aan het spel en toen pief poef paf aan poker. Dat is toch raar? Misschien ben ik niet goed meer bij mijn hoofd, of ben ik wel heel intelligent en denken mijn gedachten gewoon constant aan iets anders. “Dat klopt!”¯
Ik kijk naar Nicole, maar die ziet dat natuurlijk niet door de duisternis. Ze trekt me mee, naar een kamer met licht. Het is even wennen. Ik kan eigenlijk niet goed tegen duisternis en dan ineens fel licht, daar krijg ik meestal altijd hoofdpijn van. Ja, daar heb je het al! Een kloppende pijn gaat door mijn hoofd. Nu kan ik niet meer denken. Ik zucht even diep en kijk dan rond. “Hier is niets.”¯ mompel ik. Nicole staart een beetje door de kamer en wijst dan op een koelkast. “Die had ik nog niet gezien.”¯ Komt vast door mijn hoofdpijn. Nicole huppelt door de kamer en stopt voor de ijskast. Ik zie haar handen trillen. Met een ruk trekt ze de deur open maar er komt geen geluid, Nicole krijgt geen grote ogen of kwijlt de grond onder. Ze haalt een briefje uit de koelkast en duwt dan de deur weer dicht. “Keer terug op uw passen.”¯ zegt ze en kijkt me raar aan. “Keer terug op uw passen?”¯ Ze legt haar vinger op haar kin en buigt haar hoofd een beetje. Denken gaat bij mij iets moeilijker. Ik zet een stap achteruit om tegen de deur te leunen, maar die stond nog een beetje open dus val ik tegen de deur naar beneden, met de helft van mijn lichaam in de donkere Dark Room. “Gaat het wel?”¯ Ik voel een paar sterke armen die me rechttrekt. Ik kijk in de warme ogen van niemand minder dan Robert Pattinson.
Mijn beroemdheid is dus Robert Pattinson. Taylor Lautner bleek die van Nicole te zijn. Met die twee jongens, die op zich best wel grappig blijken te zijn, lopen we de woonkamer in. Niet veel later verdwijnen Dorien, meegetrokken door Melisande. En zij komen nog iets later weer buiten met Pete Wentz en Drake Bell. Het is best raar, 6 mannen die je in het normale leven nooit van zo dichtbij zou meemaken. En ze zijn helemaal niet zo arrogant als ze doen uitschijnen op tv. Iedereen behalve Robert. Hij is eigenlijk nog arroganter in het echt. Nu het nieuwe er allemaal een beetje af is en iedereen, eigenlijk alleen Nadezhda, haar tong weer terug heeft, is de stilte ook weg. Iedereen voelt zich weer op zijn gemak. Maar die stem moet het weer verpesten zeker. “Goedenavond iedereen.”¯ Goedenavond zeggen wij in koor terug. “Hopelijk kunnen jullie het goed vinden. En hebben jullie honger. In de Dark Room staan ingrediënten klaar voor jullie. En meisjes, de mannen koken vanavond!”¯ Mijn mond valt open. Ook bij de andere meisjes en de helft van de jongens ook. Tom jammert, Bill prutst aan een van zijn dreads en Taylor staart een beetje naar de grond.
Ik wist dat koken soms grappig kon zijn, maar 6 mannen zien klungelen en dat koken noemen, is nog grappiger. Een pak rijst vond zijn weg in de dreads van Bill, Robert was besmeurd met water en Drake moest een brandende handdoek van zich wegslaan. Nadezhda ging opvallend veel drinken halen en ik verdenk haar ervan stiekem dingen toegefluisterd te hebben. Niet aan Bill, maar aan Taylor. Ze is nog steeds te zenuwachtig om tegen hem te praten. De geur van aangebrand gehakt kruipt mijn neus in. “Gadver.”¯ zeur ik en trek mijn neus op. En dat zie ik nog meer mensen doen. Ik kruip een beetje weg in het hoekje en probeer mijn honger te vergeten. De kans dat er geen eten is vanavond is groot. Nadezhda gaat voor de zoveelste keer drinken halen. Ik spring ook recht en loop met haar mee. Ze kijkt me onwennig aan. “Je mag niets zeggen.”¯ zeg ik, steek mijn tong uit en trek dan de koelkast open. De koelkast is vrijwel leeg, op enkele flessen drinken na. Ik pak de fles water en een fles cola. “Zal ik de tafel dekken?”¯ stelt Tom voor, die met schort en ovenwanten in een pot roert. Ik lach. “Dat doe ik wel.”¯ Hij kijkt even sip en roert dan verder. Ik haal 12 borden uit de kast terwijl Nadezhda bestek pakt. “Komen jullie aan tafel?”¯ roept Tom, die met de houten lepel zwaait. Nadezhda houdt zich gierend van het lachen recht aan een stoel.
Een grote kom gebakken rijst met maïs wordt op tafel gezet. Ik roer erin met de houten lepel en ruik eraan. Het ruikt best wel goed. Met de opscheplepel, die eigenlijk voor soep dient, schep ik eten op mijn bord. Met een trillend hand en een geveinsde grijns op mijn gezicht stop ik mijn lepel in mijn mond. Mijn gezicht betrekt, ik knijp mijn ogen toe maar…Het is best lekker. Ik glimlach even en eet dan verder. De anderen hebben ook door dat het lekker is. De kom gaat sneller leeg dan verwacht. Tom klaagt nog even dat hij nog honger heeft maar als hij een houten lepel op zijn hoofd krijgt, zwijgt hij wijselijk. Omdat Tom zeurde, moet hij de afwas doen. Met Robert. Die stribbelt ook wel even tegen maar ik kan een heel dodelijke blik hebben als ik wil. Terwijl Tom en Robert afwassen, gaan wij weer in de zetels hangen. We zitten rustig, de haard is aangestoken en maakt het aangenaam warm maar dan verstoort de bel het. Dorien is de eerste die opstaat. Maar al snel roept ze ons. De koffers van onze partners zijn aangekomen. De meisjes besluiten dat wij ze maar zullen inruimen in de kast, jongens kunnen daar toch niet veel van.
Daarom loop ik met een knalrode koffer naar mijn kamer. Nicole prutst wat met een zwarte koffer maar krijgt die uiteindelijk open. Robert heeft best leuke kleren. Ik leg ze in de kast, netjes en voorzichtig. Dan vind ik een briefje. Het is van Kristen. Zijn vriendin en tegenspeelster in Twilight. Ik grijns even als ik zie dat haar nieuwe gsmnummer er ook in staat. Ik stop het veilig weg in mijn broekzak en ga verder met inladen. Als alles in de kast ligt en Nicole ook klaar is, roepen we de jongens. Ze komen keuren. Taylor laat zich zuchtend op bed vallen. “Dank je.”¯ lacht hij en vouwt zijn handen achter zijn hoofd. “Ik vind dat altijd zo’n ramp.”¯ Robert lacht nu ook. “Echt een ramp.”¯ voegt hij toe. “Zullen we weer naar binnen gaan?”¯ zegt Nicole, die zenuwachtig van been op been trippelt. “Goed.”¯ mompelt Taylor en veert ook recht. Kelsey is going richting woonkamer.
Reacties:
haha, echt geweldig.
Ik vind vooral het team Robert-Taylor leuk
x
Robert pattinson..
Aahm.. juist ja >.<
laaaatmaar;x Ik zal niet zeuren x'D
Verder is je verhaal GENIAAL namelijk.
Nee meer dan geniaal ö
Er is geen eens een woord voor.
Zal ik er 1 bedenken ?
SHALIEP.
Oewwh ;wbw; JOUN VERHAAL IS GEWOON HARSTIKKE SHALIEP ;P
Wahaha Tom lijkt me echt superdroog -strijk-
Echt droog maar wel ziekelijk geniaal ^^