FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

58 back to my love

jasper pov
Ginn duwt me de trap op naar boven en schuift een kast aan de kant.
''vlug ga hier in, ik ben zo terug!'' roept ze, ik doe wat ze zegt en ga letterlijk tussen de muur zitten. ze schuift de kast er weer voor en ik hoor haar naar beneden gaan.
''kan ik u helpen?'' vraagt ze vriendelijk.
''ja, we zijn op zoek naar deze knul, hebt u hem soms gezien?''
''uhm ja hij ging volgens mij die kant op.'' hoor ik haar zeggen. ik zucht diep en kan door een raampje naar buiten kijken. ik zie een hond net deze kant op kijken en hij begint wilt te blaffen.
''hij is binnen!'' roept een van de mensen en ze stormen het huis binnen. ik besluit me maar over te geven en loop naar de kamer en trek mijn eigen kleding aan. ik ben net klaar als de mensen binnen gestormt komen.
''oh jack! sorry hoor!''
''geeft niet Ginn, toch bedankt voor alles!''
''graag gedaan, kom nog eens langs als het kan!''
''zal ik doen!'' roep ik nog. ik wordt in een politie auto gezet en we rijden weg.
''jasper gimrere, we gaan nu als eerste naar het ziekenhuis.''
''waarom daar heen?''
''jason, de jongen die je als vermist heeft op gegeven ligt daar.''
''maar hoe, wat heeft hij dan?''
''dat weet iemand precies! zelfs de doktoren niet.'' zuchten ze. ik kijk uit het raam en graai naar mijn mobiel. 3 berichten.

hey jasper, je moet echt terug komen! we missen je X yalee
ey man! echt vet ik mag in het ziekenhuis blijven tot dat ik mijn stem terug heb! oh ja jason ligt bij ons op de kamer, iets met bloed tranen ofzo... ik snap er niet veel van. mja je moet echt terug komen! grtz. Zac
hey jaspertje! plies kom terug! jason heeft je nodig! we wten wat er gebeurt is en niemand geeft jou de schult! het had iets met het gas van heel het gebouw te maken, daar was wat mis mee, al had je dat gas nog geen minuut aan staan dan was er wel wat in de fik gegaan. x martin

ik zucht diep. danm ik heb ze echt van streek gemaakt! maar jason en bloed tranen? dat begrijp ik niet helemaal maarja het is nou een maal zo. we stoppen voor het ziekenhuis en de deur wordt open gemaakt. ik ren meteen het ziekenhuis in en zie yu lopen.
''YU WAAR IS JASON????!!!!'' roep ik meteen, hij kijkt op en schrikt.
''kom mee ik breng je wel!'' roept hij. we rennen de trappen op en de gangen door. ik vlieg de kamer in en zie jason met bloed dat uit zijn ogen loopt in een bed zitten.
''wat is er met jou aan de hand?'' roep ik buiten adem. ik ga naast zijn bed op een stoel zitten en veeg de 'tranen' weg.
''geen idee, het doet geen pijn en het komt gewoon zomaar, ik hoef er niet verdrietig voor te zijn ofzo maar als dat is gebeurt het ook. waar was je heen trouwens en heb je de helenacht buiten gelegen?''
''nee, de politie had me bijna en toen sprong ik in een tuin en daar ston een huis waar een meisje genaamt Ginn woonde, ze heeft voor me gezorgt enzo.''
''wacht ff, Ginn? een blond lang meisje met jurkjes en een eeuwige glimlach?''
''die erg irritand is!''
''dude! zweer me dat je niet terug gaat! dat kind is gek! ze heeft ooit drie mensen daar jaren vast gehouden! en niemand die wist waar ze waren.''
''als je me bang probeert te maken lukt het niet echt.'' hij rolt lachen d met zijn ogen en drukt op het knopje van de verpleger die meteen aan komt rennen.
''mag ik nu voor 5 minuten los? ik wil jasper een knuffel geven! dan ga ik daarna meteen weer liggen!'' roept hij.
''oke, voor deze keer dan.'' zegt de verpleger. ze doet de zijkanten van het bed naar beneden en halen de riem omzijn buik weg. de verpleger stapt net opzij en hij vliegt em al om mijn nek.
''ik dacht echt dat je iets doms ging doen ofzo!'' mompelt hij zachtjes. ik neem hem strakker in mijn armen en geniet van dit moment.
''oke, jason! je killed me! letterlijk!'' piep ik dan.
''ik laat je los onder een voorwaarden?''
''ja we zijn weer bij elkaar! maar dat kan alleen als jij me los laat!'' piep ik, hij grijnst en laat me los. iedereen schiet in de lach en ik zucht opgelucht.
''danm ik heb honger!'' roep ik dan.
''ga dan wat eten!''
''strak plan! ik zie jou straks oke?'' roep ik en jason knikt. ik geef hem een kus op zijn voorhoofd en ga met strify naar het cafetaria. we lopen langs de caunter en nemen iets dat er WEL lekker uit ziet. we gaan samen op een tafel zitten en beginnen te eten.
''maar hoe zit het nou met jou en jason?''
''weet ik het! ik wil ook gewoon duidelijkheid maar ik en jason kunnen beide niet goed over gevoelens praten! soms is alles gewoon zo moeilijk!'' klaag ik.
''toch proberen! als je niet probeert lukt het niet!'' roept hij. ik zucht en knik. oke ik moet dus rustig met jason gaan praten maar hoe?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.