Welkom op FanFic.nl

De Nederlandse website waar je fanfiction kunt lezen én schrijven.

Nu on-line: (0)

Home » Tokio Hotel » Locked Up » Friends

Locked Up

3 sep 2009 - 20:26

1163

10

673



Friends

Nicole PoV;
Het is raar om tegenover iemand te zitten die je voorzien enkel op tv kon zien. En toch gebeurt het. Het leven is raar. Of ik ben raar. Het zal wel dat laatste zijn. Taylor lijkt het goed te kunnen vinden met Drake. Des te beter. Ik kan het ook goed vinden met de andere meisjes. Behalve Dorien, maar daar zorgt ze zelf voor! Buiten begint het te schemeren. De lichten schieten aan en geven alles een gezellig tintje. Kelsey nestelt zich tegen me aan. “Zullen we ons zo meteen even vermaken met dat nummer?”¯ fluistert ze. Robert zit vreselijk dicht maar mag het niet horen. Ik knik en lach. “Goed.”¯ Het eten ligt op mijn maag. De mannen moesten koken. En het viel goed mee. Alleen heb ik nu een raar gevoel. Bill klapt plots in zijn handen. “We gaan wat doen!”¯ roept hij en staart een beetje in het rond. Pete springt ook recht, waardoor Dorien even schrikt. “Kussengevecht.”¯ brult hij. Strijdlustig springt Taylor recht. “Ik verklaar jullie de oorlog!”¯ Meteen worden teams gevormd. Ieder meisje met haar partner. Taylor en ik vormen een team met Nadezhda en Bill. Let the battle begin!

Taylor en ik kruipen over de grond met elk een kussen aan onze riem. Hij stond er trouwens ook op om strepen met lippenstift op zijn wangen te zetten. Dat deed hij ook bij mij. Zijn warme, bruine kijkers schieten door de woonkamer, die voor het eerst helemaal verlaten is. Op handen en voeten snelt hij naar de zetel en duikt dan op de grond. Ik bijt op mijn tong om niet te lachen. Maar dit moet niet veel gekker worden. Op het moment dat ik ook naar de bank wil kruipen, zwaait de deur open. Mijn teamgenoten Nadezhda en Bill zijn gevangen genomen door Team Dorien en Pete. Gillend en brullend en met mijn kussen hoog opgeheven storm ik op hen af. Nadezh maakt gebruik van de afleiding en rent weg. Mijn kussen knalt tegen het hoofd van Pete, die Dorien meeneemt in zijn val. Taylor springt over de bank en knielt naast Dorien neer. Hij begint haar te kietelen. Ze kronkelt onder zijn handen. Pete duwt me omver en mept me met 2 kussens. “Houston!”¯ hik ik tussen het lachen door. “We have a problem!”¯

Taylor heeft me bevrijd van Pete en me daarna op onze kamer gedumpt. Na een half uur hebben we onze oorlog gestaakt, met Tom en Suki als winnaars. Taylor strompelt de kamer in en gooit me mijn kussen. Ik leg het aan het hoofdeinde van mijn bed en ga dan liggen. “Nicole?”¯ Ik hef mijn hoofd op en kijk hem aan. “Ja?”¯ Hij kruipt bij me op bed en schuifelt tegen de muur. “Mag ik je iets vragen?”¯ Ik knik en ga naast hem tegen de muur zitten. “Kijk, er is een meisje dat ik leuk vind. Alleen, ze is bezet.”¯ Ik zucht en spreid mijn armen. “Kom eens hier.”¯ zeg ik als hij twijfelt. Zijn remmingen zijn weg en voor ik het weet, zit ik in zijn armen. Hij is echt gespierd voor zijn 17-jarige bestaan. “Ooit zal dat meisje beseffen dat jij veel leuker bent. Je verdient het.”¯ Hij lacht even. Hij is zoveel schattiger als hij lacht. Ik blaas zijn haar, dat plat ligt door het zweten en het rondrennen, omhoog. Het valt weer op zijn hoofd en bedekt een groot stuk van zijn voorhoofd. “Maak je maar geen zorgen.”¯ zeg ik snel en blaas nog eens in zijn gezicht. Hij duwt me achterover en drukt mijn polsen naast mijn hoofd. Dan begint hij me te kietelen. Met één arm houdt hij mijn armen op afstand. Pas als Kelsey en Robert binnen komen, stopt hij. Het rare gevoel in mijn maag is weg en heeft plaats gemaakt voor krampen van het lachen. Giechelend begin ik mijn kleren uit te doen en mijn pyjama aan te doen.

Kelsey en ik sluipen ’s nachts uit ons bed. De grond voelt koud aan. In de woonkamer is het koel. “Zouden de camera’s ook ’s nachts filmen?”¯ fluistert Kelsey en kijkt schichtig om zich heen. “Wat dan nog? Ze kunnen er toch niets aan doen.”¯ Kelsey begint te grijnzen en laat zich op de zetel vallen. Haar gsm wordt omklemd door haar hand, een stukje papier zit tussen haar vingers. Ze plooit het open en typt het nummer in. “Oké, wat zeg ik?”¯ Ik rol met mijn ogen. “Eender wat.”¯ lach ik. “Zet het hem maar betaald. Hij is arrogant en kan absoluut niet met kussens werken!”¯ Kelsey knikt. “Here we go.”¯ De telefoon gaat eerst een tijdje over maar dan pakt iemand op. “Met Kristen.”¯ Ik leg mijn hand op Kelseys mond. Ze giechelde bijna. “Hallo. Je kent me niet. Maar ik jou wel. Ik ben Kelsey. En vannacht slaap ik met Robert in één bed.”¯ Meteen drukt ze haar telefoon uit en begint te lachen. Kelsey wordt teruggebeld. Ze kijkt van het nummer op haar gsm naar haar papiertje. “Het is Kristen.”¯ lacht ze. “Laat mij eens opnemen.”¯ zeg ik en open mijn hand. Ze duwt het trillende stuk technologie in mijn hand. “Hey, met Nicole. Ik kan niet blijven, Robert wacht.”¯ Ik hoor Kristen gillen vlak voor ik opleg. Kelsey high fivet me. “Die word gek.”¯ Kelsey zet haar telefoon uit en legt die op het salontafeltje. Met koude voeten en kleine pasjes lopen we weer naar onze kamer. We mogen de jongens niet wakker maken. Ik duik onder de lakens en nestel me met mijn rug tegen de rug van Kelsey.

Ik dommel bijna in als Kelsey haar koude voeten onbewust tegen mijn benen legt. Ik schiet een meter in de lucht, oftewel: ik val uit bed. Met een bonkend hoofd sta ik recht en besluit maar weer naar de woonkamer te gaan. Ik zie Kelseys gsm liggen. Eens kijken. Ik probeer een pincode, fout. Ik mag nog één keer proberen, zeker geen derde keer. Als die fout is, mag Kelsey haar pukcode opzoeken. Ik typ een standaard 1234 in, die nog blijkt juist te zijn! Kristen is wanhopig. Ze heeft al 10 berichten gestuurd en al 19 keer gebeld. Nu belt ze weer. Ik neem op. “Robert?”¯ Jezus, ze huilt. “Nee, ik ben het. Nicole.”¯ Ze begint te tieren. Ik voel een schuldgevoel opborrelen. “Er is helemaal niets gebeurd! Robert slaapt in een bed met Taylor. En die andere was Kelsey. We hebben je papiertje gevonden in Roberts koffer.”¯ Ik hoor haar opgelucht zuchten. Maar het schuldgevoel is nog steeds niet weg. “Sorry.”¯ mompel ik. “We dachten dat het grappig was.”¯ Kristen is even weg en hoor haar nog even nasnikken. Arme Kristen. “Kun je goed voor hem zorgen?”¯ vraagt ze. Ik knik, maar ja dat ziet ze niet, dus zeg ik ‘ja’. Ik beloof Kristen morgen terug te bellen en hang dan op. Kelseys gsm beland op de tafel, ik ga op de bank liggen. Na een half uur in het donker te hebben gestaard, vallen mijn ogen toe.


Reacties:

1 2

Monster23
Monster23 zei op 18 juni 2010 - 8:22:
Ik ga hier echt helemaal strijk
Dit is zoooo geniaal ^^


Marshmallow
Marshmallow zei op 15 feb 2010 - 19:15:
Haha, dat gesprek met Kristen XD.
Leuk hoofdstuk

x


xDevilBitch
xDevilBitch zei op 9 sep 2009 - 21:06:
HAHAHA,
GENIAAAAALHEID
Weiter! (onee dat ben je al zo'n 7 hoofdstukken ofzo? XD)


Melisande
Melisande zei op 4 sep 2009 - 19:08:
Omg dit was even grappig Het feit dat ze die kirsten bellen WHAHAHA XD oke toen lag ik dus echt PLAT! Dit is GE-NI-AAL

Snel verder?
Xx Melissy


KolaLollie
KolaLollie zei op 3 sep 2009 - 21:14:
sorry, maar ik móét gewoon nog een reactie te plaatsen.
dit is zo geweldig.
ik bedoel; ik val uit bed! ik val altijd uit bed! en - je schrijft iedere keer echt als een ander persoon! bij Nadezh bijvoorbeeld schrijf je heel Nadezh-achtig. zo van - alsof je gewoon in mensen hun hoofd kruipt. en nu - bij dit hoofdstukje, denk ik echt dat ik dat ben. echt. ik. bij andere verhaaltjes in ik-vorm lees ik meer alsof iemand het verteld, maar nu lijkt het alsof iets lees wat ik zelf heb geschreven, maar dat het uit mijn hersenen is verdwenen dat ik het schreef. joh, ik word og verliefd op Taylor als je zo doorgaat. hoe hij doet! hoe ik doe!
dit.
is.
zo.
geweldig.
mag ik schelden?
sorry., dat ik wel eens vaker. lees ik een verhaal, en dan is het in mijn hoofd zo van 'godverdomme, dit is té goed.' en dat dacht ik nu ook. ik dacht het, en nu kan ik even niets meer zeggen.
...
wauw. dank je wel. dank je wel dat je bestaat.
AAAH.
dit is te goed. jij bent geniaal.

sorry voor dit tweede reactietje, maar ik dacht na die ene reactie gewoon zo van - nee, ik moet meer zeggen. maar ik kan zoveel zeggen, dit is te geweldig voor woorden PUNT.

nou, tot ooit dan maar!