FanFic.nl

Maya, je leraar Japans? (beëindigt)

Uruha??

De jongen kijkt een beetje rond en gaat dan in een hoekje zitten ver van ons af. "Hoi" zeg ik en kijk naar de jongen. Hij kijkt terug. "h-hoi" stottert hij een beetje. "Ik ben Rebekka, dat is Linsey en dat is Maya en jij ebnt?" vraag ik hem terwijl ik de personen aanwijs. "u-uruh-ha" stottert hij. "uruha????" vraag ik. "j-ja! k-k-ken je me-e-e??" vraagt hij weer. Ik sta op en ga dicht bij uruha zitten. "Je hoeft echt neit bang te zijn hoor" zeg ik en wrijf over zijn rug zoals ik ook Linsey heb getroost. Opeens begint hij te huilen en ik omhels hem. "Rustig maar!!" zeg ik. Zijn make-up begint langzaam uit te lopen. "w-wat gaan ze d-doen?" vraagt Uruha. "Dat weet ik neit precies" zeg ik. "ohh ik ben zo bang!!" zegt uruha. "Lieverd, we zijn allemaal bang" zeg ik en geef hem een kusje op zijn wang. Uruha laat een zucht onsnappen uit zijn mond.

Maya POV:
Ik kijk naar hoe Rebekka Uruha troost, ze is zoo lief!! Hoe kan ze zo rustig blijven?? Ze heeft nog niet een keer aan zichzelf gedacht! Ze helpt alleen maar de anderen! OMG dat zou ik echt neit kunnen. Ik ben zoo boos op die 'D'espairsRay'. OMG gaf ze hem nu een zoen!! En noemde ze hem nu lieverD?????


mezelf POV:
Ik blijf nog een tijdje over Uruha's rug wrijven tot hij volledig gerust gestelt is. "Dankje, je betn echt lief" zegt Uruha glimlachend. "Twas geen moeite" zeg ik glimlachend terug. "Maar, ben jij Uruha??" vraag ik heel erg dom. "Jah, dat vertelde ik je tog net!!" zegt Uruha. "Ik bedoel dé Uruha? XD" vraag ik weer. "Wat bedoel je met dé uruha?" vraagt uruha. "jeweetwel, van The GazettE???" vraag ik. "Ohh zo, jah hoezo ken je ons?" vraagt uruha weer. "JAH!! en jij hetb sexi benen!" schreeuw ik. Waarna ik gelijk mijn hand voor mijn mond sla. Uruha kijkt me raar aan, Linsey schiet in de lach en maya word alsmaar jalourser. "sorry" zeg ik weer. "uhh bedankt ofzo" zegt Uruha. "sorry!" zeg ik weer. "ach, tgeeft niet" zegt Uruha met een glimlach. "okej" zzeg ik en sta op. Maar ga dan weer zitten, en sta dan weer op. Ik word steeds zenuwachtiger. Hoeveel jaren zullen we hiet nog zitten? Hoeveel menzen zullen hier nog bijkomen? Hoeveel pijn gaan ze ons ons? Zullen ze ons scheiden? Zal iemand ons ooit vinden en bevrijden? Waar zijn we? Gaan we hier dood? of blij ven we leven? alle vragen blijven ongeantwoord als we NÚ niks doen! Diep in gedachten gezonken ga ik tog maar weer zitten..

Reacties: