FanFic.nl

Maya, je leraar Japans? (beëindigt)

URUHA!!!!! niet dood gaan, asjeblieft! Houd vol.

De deur word met een ruk open getrokken en Hizumi komt zoals altijd binnen, hij pakt Uruha bij zijn arm en sluit de deur weer. "URUHA!!!!!" gil ik en bonk tegen de deur. Niemand luistert en ik hoor de voetstappen weer afsterven.... Ik hoor steeds gegil en geschreeuw, niet heel erg hard, maar dat komt waarschijnlijk omdat hij ver weg is. Ik voel de pijn die Uruha nu lijdt en val bijna terplekke dood op de grond. "Uruha heeft pijn!" zeg ik en probeer recht op te gaan staan. Niet dat dat lukt. "URUHA!!!!! HOUD VOL" gil ik zo hard ik kan. Daarna is het stil. "NEE NIET DOOD GAAN" gil ik weer. een aantal uren is het helemaal stil en voel ik niks meer. EN HOOR NIETS MEER!. Ik heb mezelf opgevouwen in een hoekje en zit helemaal in schock. "uruha is dood, uruha is niet dood! uruha is dood uruha is neit dood uruha is dood uruha is niet dood!" zeg ik de hele tijd. "Rebekka rustig nou!" zegt Maya zachtjes en komt naast me zitten. Ik schud nee en ga gewooon door met waar ik mee bezig was. Volkomen in schock! URUHA MAG NIET DOOD!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! gil ik weer. Uruha asjeblieft ga niet dood!! Dan word opeens de deur weer geopent en een bloedende Uruha word naar binnen gesmeten! "URUHA!!!!!!!!!!" gil ik, maar er zit geen beweging in. Ik wil hem redden maar dan word í­k meegenomen. "VOEL ZIJN POLS! GEEF MOND OP MOND BEADEMING!" gil ik nog snel tegen Maya. Ik zie Maya knikken. Ik maak me alleen maar druk om Uruha, ik denk er niet eens aan wat ze met mij gaan doen. Ik merk er zelfs niks van als ze een snee in mijn been zetten. Ik heb geen een keer gegild. Ik huil alleen maar omdat ik me zorgen maak om Uruha. Als ze een aantal minuten bezig met mijn vingers aan elkaar te naaien, en ik nogsteeds geen enkele gil heb gelaten stoppen ze. Natuurlijk voel ik wel wí¡t ze deden, maar de gedachten dat uruha misschien aan het dood gaan was, was veel pijnlijker! Ookal kende ik hem een paar dagen, Als hij hier dood zou gaan zou í­k dood gaan! Ja, en dan wel van verdriet. Ze weten het, dat ik me zorgen maak om uruha en stoppen em daarom alleen in een ander cel! Ow wat zijn ze gemeen!! Ik kijk naar mijn vingers en begin te huilen. Ik lig daar bijna dood te bloeden en het enigste wat ik doe ik aan Uruha denken! Ookal voel ik me steeds zwakker worden. Na enkele minuten zak ik helemaal in. En word neit meer wakker. Volgens mij ga ik dood... Ik kan nog een beetje bijkomen maar niet opstaan, niks meer, zelf geen hand meer optillen, ka zelfs mijn ogen niet meer openen, maar aan de grond te voelen zit (lig) ik nogsteeds in die cel. Maar toch ga ik het proberen! Ik ga proberen op te staan. Met alle kracht die ik heb zet ik mijn handen op de grond, geef ik kracht waardoor mijn knien onder mijn lichaam schuiven en ik recht kan gaan zitten, maar verder als dat kom ik niet, bovendien heb ik veel bloed verloren er overal ligt opgedroogd bloed van mij, op mijn lichaam, op mijn kleren, op de muren, op de grond, .. Ik voel aan de muur of er iets is waar ik me aan omhoog kan trekken, ik voel een spijker. Dus ik houd mezelf goed vast aan de spijker. Als ik dan eindelijk overiend sta loop ik te wankelen en val ik gelijk weer om. Nu ben ik zo kwaad en probeer gewoon weer openieuw op te staan!. Nu lukt het wel om te blijve staan. Ik kijk de kamer goed rond en zie dat er een bankje staat, en er staan tralies voor de deur eigenlijk hele voorste muur. Dat komt goed uit, want het bankje staat aan de andere kant van de kamer dus kan ik mezelf mooi staande houden door de tralies vast te pakken. Ik pak de eerste tralie en zet wankelend een stap. Als ik door de tralies kijk zie ik alleen een lege gang. Het bahang is van de muren gescheurd en er hangt een kapotte lamp aan de muur de bengelen. de lamp die erin zit, geeft nog licht maar valt steeds uit. Gelukkig hamgt er verderop nog een lamp dus de gang word nog een beetje verlicht waardoor ik kan zien waar ik heen loop. als ik eindelijk bij het bankje ben aangekomen laat ik me erop ploffen. Mijn hoofd bonk zo erg. Dan moet ik een beetje hoesten. En wat denk je dat ik uithoest? BLOED! "Gatver" zeg ik sloom. Als ik even goed naar mijn lichaam kijk zie ik dat mijn kleren gescheurd zijn! GVD die broek was wel heel erg duur hoor!. Dan denk ik weer terug aan Uruha, OMG ZOU ALLES GOED MET HEM GAAN? EN MET MAYA EN LINSEY? zijn ze nog steeds in die cel? Misschien zijn ze wel dood! Ik begin spontaan weer te huilen. Opeens hoor ik weer een gil....

Reacties: