FanFic.nl

Locked Up

Music

Melisande PoV;
Ik stap slaperig uit mijn bed. Drake ligt nog te snurken. Ja, ik lig met Drake in een bed. Dorien wou niet naast me liggen, wel naast Pete. En die laatste zat daar niets mee in. Ik doe snel wollige sokken aan en ga dan naar de woonkamer. Nadezhda en Suki zitten er al. “Goedemorgen.”� mompel ik. Suki kijkt om en glimlacht. “Lekker geslapen?”� Ik knik en ga naast ze op de bank zitten. Zuchtend leg ik mijn hoofd op de leuning. “Ik ben moe.”� Nadezh lacht en staat dan recht. “Gaan jullie mee ontbijten?”� Ik knik en laat me rechttrekken door Suki. Ze begint te lopen en door mijn wollige sokken schuif ik zo over de tegels. Net iets te laat merk ik de koelkast op. Met een smak bots ik ertegen. “Auw.”� jammer ik en leg mijn hand op mijn voorhoofd. “Slim hoor.”� zegt Nadezh die een zak brood op de tafel gooit. Ik haal het beleg uit de koelkast en leg de pakjes op tafel. Mijn hoofd bonkt nog steeds als ik ga zitten. Ik bewerk mijn boterham met mijn mes besmeurd met choco. “Arme boterham.”� lacht Nadezhda. Ik grinnik even en werk de boterham in 4 happen binnen. “Ik heb hoofdpijn.”� mompel ik en kijk Suki even aan. Ze houdt haar adem in om niet te lachen. Ik kijk naar buiten. Het is nog donker. Het enige licht komt van een paar koplampen van een auto in de verte. Ik leg mijn hoofd op tafel en zucht overdreven.

Tegen 10 uur komen de anderen ook uit hun kamers. Bills dreads staan rechtop en ik wist niet eens dat zoiets mogelijk was. Tom pruts wat aan zijn broek, die op zijn knieën hangt. Pete ziet er echt raar uit zonder gel in zijn haar en de stekeltjes van Taylor liggen ook plat. Ik giechel even en ga dan naar mijn slaapkamer. Ik pak willekeurig kleren uit de kast en trek die dan aan. Het interesseert me niet eens of het wel bij elkaar past. Ik haal de borstel door mijn haar en bind ze dan vast met een paars elastiekje. De deur gaat krakend open en Dorien strompelt naar binnen. “Oh, jij bent hier nog.”� Het is de eerste keer dat ik haar niets kwetsend of venijnigs hoor zeggen. Het doet me rillen. “Ja, ik ben hier nog.”� Ze bekijkt me van top tot teen. “Gewaagde combinatie.”� Ik knipper even met mijn ogen maar het is echt. Ik slik en maak dat ik wegkom. Die heeft de Mexicaanse griep! Dat staat gewoon vast. Ik droom nog. Een hele enge nachtmerrie wel te verstaan. Komt vast door die klap tegen de koelkast. Ja, dat moet het zijn.

Ik loop naar de tafel, waar de groep voorovergebogen zit. Ik wring me er tussen. Ze kijken allemaal naar een brief. “Een nieuwe opdracht.”� mompelt Suki in mijn oor. Ik knik en kijk naar de brief. Ik herken hier en daar een woord maar echt lezen kan ik niet van zo’n afstand. Dan schuift iemand de brief naar me toe. Ik zie dat het Drake is. Hij glimlacht lief naar me. Ik voel me smelten. Het is toch wat dat een beroemdheid naar me lacht, die zich tot een dag geleden niet eens in me interesseerde. Hij kende me niet eens. Mijn ogen glijden over de brief. We moeten een lied schrijven voor Locked Up en het samen inzingen. Instrumenten staan in de Dark Room. Ik zie dat de groep veel kleiner is geworden. Drake, Tom en Bill missen en Dorien is ook nog niet terug. Robert zit bedenkelijk aan tafel met een blad papier en een pen voor zich. Taylor ijsbeert heen en weer en Nicole zit in kleermakerszit op tafel en lijkt te mediteren, al zie ik haar stiekem tussen haar wimpers door kijken. “Een lied dus.”� zeg ik om de stilte te doorbreken. Nadezh knikt. “Zullen we maar gaan brainstormen dan?”� Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. “Jij moet zingen.”� Ze kijkt me met grote ogen aan. “Jij ook.”� Met z’n tweeën lopen we door de woonkamer te ijsberen. Drake, Tom en Bill komen met hun armen vol instrumenten in de woonkamer. “Let’s get this started!”� roept die laatste blij en mept zo bijna een gitaar tegen de muur kapot.

Drake speelt geweldig gitaar. Het is echt fascinerend om naar hem te kijken. Heel mijn hoofd is leeg. Zijn haren bedekken het meeste van zijn gezicht, voornamelijk omdat hij voorovergebogen zit. Zijn fijne handen glijden over de snaren. Ik heb pas door dat hij opkijkt als hij mijn naam zowat brult. “Sorry.”� mompel ik en wrijf in mijn ogen. Het lijkt of ik het afgelopen kwartier in hypnose zat. “Je speelt echt goed.”� zeg ik en probeer de blosjes op mijn gezicht te bedekken met mijn haar. “Zal ik je eens iets leren?”� Ik knik opgewonden en ga naast hem op de bank zitten. Hij gaat achter me zitten, legt de gitaar op mijn schoot en pakt dan mijn handen. Een warm gevoel schiet door mijn lichaam en zet mijn binnenste in vuur en vlam. Mijn vingers tokkelen op de gitaar. Dit is magisch. Dan laat Drake mijn handen los maar stoppen doe ik niet. Of het nu klopt of niet en of het nu aanhoorbaar is of niet weet ik niet maar stoppen doe ik niet. “Goed.”� fluistert Drake in mijn oor, zijn wang rust tegen mijn nek, zijn warme adem kaatst tegen mijn schouder. Ik krijg er kippenvel van. “Bedankt.”� zeg ik en geef verstrooid de gitaar terug. Dan spring ik recht en ga druk op zoek naar Nadezh.

Robert, Bill en Nicole hebben samen een song samengesteld. Het is best wel goed, de tekst is leuk en catchy, Drake en Tom hebben een melodie samengesteld en Nadezh en ik warmen onze stem op. Niet dat wij zo goed zingen, eigenlijk zingen we heel vals. Maar we moeten zingen dus doen we dat maar. Ik zing trouwens graag. Onder de douche, op de fiets, soms zelfs tijdens de les tot ergernis van alle andere mensen in dat lokaal. Dorien frummelt wat met een keyboard. “Dit wordt professioneel.”� zucht ik. Bill kijkt even op en glimlacht. “Klopt.”� antwoord Kelsey in zijn plaats. Drake komt ook aan tafel zitten en legt zijn uiteindelijke noten voor Bill. Hij kijkt even en knikt dan goedkeurend. “Geweldig.”� mompelt hij. Nicole wipt hyperactief op en neer. “Zullen we het eens proberen?”� Tom knikt instemmend. “Mij best.”� Hij lacht even en trekt dan Suki recht. Met z’n allen gaan we naar de lege kamer achter de Dark Room. Daar staat voor de gelegenheid een laptop opgesteld. Dorien en Pete sleuren het keyboard naar binnen en zetten hem op zijn standaard. Tom en Drake komen elk met 4 gitaren binnen. Tom geeft er een aan Pete, Drake aan Kelsey. “Klaar?”� vraagt Bill, die druk bezig is met typen en klikken op de laptop. Ik sta hier maar te staan en kijk toe. Wat kan ik anders doen?

De laatste noot ebt weg. We hebben het muzikale gedeelte net opgenomen. Nu komt de zang, misschien wel het moeilijkste van al. De enigen die een echt goede stem hebben, zijn Pete en Bill. De rest moet het doen met een stem die niet echt mee wil. Bill stelt de microfoon op juiste hoogte terwijl Pete één of andere draad aan de laptop aansluit. De muziek begint te spelen terwijl iedereen zijn briefje met papier stevig vasthoudt. Pete is de eerste die begint te zingen. Daarna valt Dorien in, gevolgd door Bill, Robert, Taylor en Kelsey. Als laatste vallen de overgebleven mensen in. Het klinkt totaal niet en het lijkt alsof mijn stem boven die van de rest komt. Ook dit deeltje van onze song eindigt. We schuiven allemaal rond de laptop terwijl Bill iets doet met de dingen die we opgenomen hebben. Wat hij allemaal doet, weet ik niet en wat het resultaat gaat zijn nog minder. Maar Bill heeft hier verstand van. Denk ik dan. Dan begint ons lied te spelen, de noten ken ik, die heb ik vandaag zelf nog gespeeld. Dan begint Pete te zingen. Het klinkt allemaal echt wel goed. Tom pakt de computermuis af en begint met de effecten te rommelen. Het geeft het allemaal een gezelliger deuntje. Ik grijns even. Maar dan zie ik Drake weer naar mij kijken. Ik verstop me achter Nadezh en Suki, die geamuseerd luisteren. Mijn stem klinkt helemaal niet zo hard door. Al hoor ik me soms wel. Maar de opdracht is nu wel volbracht!

Sorry voor het stukje crap maar ik heb hoofdpijn en ben ontzettend moe van de schoolweek. Speciaal voor Kelsey deze keer.

Reacties: