FanFic.nl

Drawn <-- afgerond

32

Bill:
‘bedankt Berlijn!’ riep ik voor de laatste keer door de microfoon en daarna liep ik snel het podium af.
Tom, Gustav en Georg volgde mij en we liepen lachend en pratend naar onze kleedkamer. Daar zaten vier meiden druk te kletsen en van alles op te schrijven in boekjes en agenda’s. ze keken op naar ons toen we binnenkwamen en liepen naar ons toe om ons te omhelzen of een kus te geven.
een meisje met lang blond haar en een zwarte lok kwam naar mij en kuste mijn neus. ‘is alles goed gegaan?’ vroeg ze. ‘ja Debio, alles is goed gegaan alleen haalde Bill twee teksten door elkaar.’ Zei Tom. Debio moest lachen en keek mij weer aan. ‘dat meen je niet. Normaal haal jij nooit teksten door de war!’ ik moest een beetje lachen en knikte. ‘ja normaal niet, maar ik zong een nummer in het Duits en Engels door elkaar. Ik wist niet meer welke we nu deden dus eh… ja heb ik ze maar tegelijk door elkaar gezongen denk ik.’ Georg en Gustav moesten lachen. ‘ik kan je wel nageven Bill, het klonk absoluut te raar voor woorden. Gelukkig hebben de meeste fans niets gehoord die brulde ook gewoon in beide talen mee.’ De meiden begonnen te giechelen. ‘ schieten jullie nu maar op. Over een uurtje zal de bus er zijn en dan worden we afgezet bij onze huizen.’ Zei Chidi die een stapel handdoeken onze richting op wierp. We vingen de handdoeken en liepen naar de doucheruimte in de kleedkamer. Na een half uurtje kwam ik de doucheruimte uit en had ik mij al aangekleed. Debio pakte uit een tas een etui en een bus haarlak die ze mij toegooide. De etui ving ik en de bus haarlak kletterde op de grond. Ik raapte hem op en Debio moest giechelen. ‘je kan nog steeds niet vangen hé?’ zei ze en liep naar mij toe. ‘nee, een ding vangen lukt wel maar twee dingen lukt niet. Ik kan niet zoveel tegelijk.’ Henna die een tijdschrift zat te lezen zei iets tegen me. ‘Er staat hier anders dat ze je wel heel vrouwelijk vinden Bill. En vrouwen kunnen wel veel dingen tegelijk. Hebben ze het dan toch mis?’ ik rolde met mijn ogen. ‘ik ben volgens mij nog steeds een jongen hoor!’ zei ik. Debio moest lachen en gaf mij een eyeliner aan. ‘dank je.’ Zei ik en begon de eyeliner rond mijn ogen aan te brengen. De andere jongens kwamen nu ook aangekleed en wel de doucheruimte uitgelopen. Gustav plofte naast Mayi neer die in haar agenda zat te bladeren. Ze bespraken de plannen die ze hadden in hun vakantie en schreven het op.
Chidi pakte een cd uit haar tas en plaatste die in de cd speler die aanwezig was. Muziek vulde de ruimte en Chidi pakte Georg en samen danste ze door de ruimte heen. Ik moest in snel tempo even mijn make-up en haar doen. Normaal had ik rond de twee uur nodig maar nu moest ik alles in een klein half uurtje zien te redden. Zolang mijn oog make-up er maar op zat was het al goed.

de claxon van de tourbus klonk en we stonden op om naar de deur te lopen. Iedereen had zijn tas bij zich en we stapte in. Onze manager zat al in de bus. ‘hallo jongens en meiden.’ Zei hij op vriendelijke toon. ‘ik wilde jullie nog even een fijne vakantie wensen. We zien elkaar waarschijnlijk pas weer over twee weken voor het doorspreken van ons programma. Ik ga nu want ik moet hier nog wat zaakjes afhandelen. Veel plezier!’ hij stapte uit en zwaaide nog even. Wij zwaaide terug en daarna begon de bus te rijden. Richting ons huis.
We zaten allemaal vrolijk te praten in de bus. We keken allemaal uit naar even twee weekjes rust. We zouden elkaar wel in de vakantie blijven zien maar dan gewoon als vrienden en niet als ook nog eens bandleden. De meiden hadden in ieder geval geplant dat ze op een woensdag met z’n viertjes wilden gaan shoppen. Georg en Chidi zouden er ook nog en weekje tussenuit gaan en Gustav en Mayi zouden een survival weekendje houden. Ik had eigenlijk niets op het programma staan. Ik wilde Debio mijn vroegere plaatsjes laten zien en haar aan mijn ouders voorstellen. Meer niet.

‘We zijn bij het huis van Gustav’s ouders.’ Zei Georg die met zijn vinger op het glas tikte. De bus minderde vaart en stopte voor een huis. Drie mensen kwamen naar buiten gelopen. De deur van de bus ging ook open en Gustav stapte samen met Mayi uit. ‘hoi mam, pap en zus!’ hij liep naar de mensen toe en knuffelde ze even. ‘ik wil jullie even voorstellen aan een aantal nieuwe vrienden.’ Zei hij en wees op de meiden die inmiddels allemaal ook uit de bus waren gestapt. De meiden liepen een voor een naar de ouders van Gustav en stelde zich even netjes voor. Ondertussen waren onze chauffeur en Georg bezig met de koffers van Gustav uit te laden.
‘Willen jullie nog wat drinken of moeten jullie al weer verder?’ vroeg de moeder van Gustav. ‘het spijt ons maar we moeten inderdaad verder. We zijn allemaal aan rust toe en we willen Georg en Chidi ook nog vandaag af kunnen zetten.’ Zei ik en de moeder van Gustav knikte. ‘we spreken snel af hé?’ zei Gustav. We knikte en liepen de bus weer in. Gustav en Mayi zwaaide nog even en liepen daarna naar binnen.

Toen we aankwamen bij het huis van Georg stonden daar ook zijn ouders al voor de deur. Een spandoek was boven de ramen vastgezet en er stond in vrolijke letters; Welkom terug Georg en Chidi!’ Georg schoot in de lach en toen de bus stil stond sprong hij de bus uit en vloog zijn ouders om de hals. ‘hoe wisten jullie al van Chidi?’ vroeg hij verrast terwijl wij achter hem aan liepen. ‘ja je denkt toch niet dat we je niet een beetje in de gaten houden terwijl jij de wereld over trekt?’ lachte Georg zijn vader. Hij liep op Chidi af en schudde hartelijk haar handen. ‘wat enorm leuk dat je hier bent.’ Zei hij en Chidi glimlachte beleefd. Weer werden de meiden voorgesteld al wisten de ouders van Georg al flink wat over hun.
We namen afscheid van Chidi en Georg en gingen opnieuw de bus weer in. De laatste halte kwam in zicht. Ons eigen huis.

De bus reed weg en wij stonden met z’n viertjes voor ons huis. De koffers stonden op de stoep en wij keken naar het huis. Onze ouders stonden niet zoals bij Gustav en Georg op de stoep om ons welkom thuis te heten. Nee, het was donker en het zag er verlaten uit. Tom liep naar de voordeur en haalde onder een plantenbak een sleutel vandaan. ‘hé, de reservesleutel ligt er nog steeds.’ Zei hij en stopte de sleutel in het slot van de voordeur. We pakte de koffers en sleepte die naar de hal toe. ‘hallo?!’ riep ik door het huis vanuit de hal maar er kwam geen antwoord terug. ‘wat is er gebeurd?’ vroeg ik. ‘mam wist toch dat we vandaag terug zouden komen?’ ik keek Tom aan en zag precies hetzelfde gevoel in zijn blik. ‘Ze zijn ons vergeten…’ zei hij en keek een beetje beteuterd. Henna omhelsde hem. ‘niemand vergeet superTom toch? Misschien zijn je ouders net even weg of zo? Ze zullen snel terug komen als dat het geval is.’ Tom gaf haar een kus op haar neus.
We trokken onze jassen uit en hingen die op. Daarna maakte ik de woonkamerdeur open en we stapte naar binnen. Tom deed het licht aan en plots sprongen onze ouders en stief ouders achter de bank vandaan. ‘welkom terug!!!’ riepen ze en ik slaakte een kreet. Tom had naar zijn hart gegrepen en de meiden stonden ons nu vierkant uit te lachen. Onze ouders kwamen op ons af en we vlogen elkaar om de hals. ‘o wat ben ik blij dat mijn sterretjes weer even thuis zijn.’ Zei onze moeder. ‘en gaan jullie ons ook nog voorstellen aan deze prachtige dames?’ vroeg onze vader. ‘natuurlijk!’ riep Tom. ‘nou, dit is Henna. Ze is mijn vriendin al sinds zeker een paar maanden.’ Tom glunderde helemaal toen hij dit zei. ‘en dit is Debio. Mijn vriendin.’ Zei ik. ‘de andere twee meiden ontmoeten jullie vast ook wel een keer.’ Vervolgde ik. ‘meiden, dit zijn: onze moeder Simone, haar vriend Gordon, onze vader Jög en zijn vriendin Helga.’ Henna stak haar hand uit en begroette iedereen. Debio volgde haar voorbeeld. Hierna gingen we allemaal in de woonkamer zitten en schonk onze moeder wat te drinken voor iedereen in.
‘en nu mogen jullie alles gaan vertellen.’ Zei Gordon. ‘want wat in de bladen staat kun je niet vertrouwen.’ Ze keken mij aan en ik glimlachte. ‘vanaf waar moet ik beginnen…’

‘en dat was het dus eigenlijk allemaal.’ Eindigde ik. We hadden wel vier uur lang alles moeten vertellen tot in details en nog had ik lang niet alles kunnen vertellen. ‘wat geweldig allemaal!’ zei Helga en Gordon stond op. ‘maar ik heb onderhand wel honger gekregen dus laten we lekker pizza gaan bestellen. Of hebben de jongens tijdens hun tour al genoeg fast-food gezien?’ Tom en ik keken elkaar aan en riepen beide hard ‘NEE!’ en Henna en Debio schoten in de lach. ‘gaan jullie me nu zeggen dat jullie niet alleen op pizza, patat en snoep hebben geleefd?’ vroeg Jög verbaasd. ‘nee, de jongens hebben juist bijna geen fast-food gezien. Debio vond het maar niets dus heeft ze bijna elke avond gekookt en om ste beurt moest een van ons helpen.’ Zei Henna en knikte naar Debio. ‘o echt waar? Hebben mijn jongens groentes gegeten? En vrijwillig ook nog? Dat moet dan wel heel bijzonder zijn.’ Zei Simone en ik knikte. ‘nog steeds is groente vies maar Debio kan het wel lekker klaarmaken. Ze is een goede kokkin.’ Debio kleurde lichtjes rood. ‘maar Deb is ook in zoveel goed!’ zei ik en knuffelde haar. ‘ze is een goede kokkin, geweldige ontwerpster, ze is super lenig, heel lief natuurlijk, ze kan heel goed helpen, ze is goed in vechten en verdedigen en ze is ook een heel goede kunstenares!’ Debio kleurde nog roder. ‘nu overdrijf je wel een beetje Bill.’ Zei ze terwijl ze op mijn borstkas klopte. ‘helemaal niet.’ Zei Henna. We moesten wat lachen terwijl Gordon de telefoon en bestel folder pakte. ‘zeg het maar jongens, wat voor een pizza?’ Tom maakte als eerst zijn keuze. ‘ik wil… doe mij maar de pizza met champignon en paprika.’ Gordon schreef het op een papiertje. ‘en de rest?’ vroeg hij. ‘ een pizza scampi voor Debio, de vegetarische voor Henna, een margaritha voor Bill en Simone, en voor de rest een quatro stratione.’ Gordon knikte en begon te bellen.

Na een klein half uurtje waren de pizza’s er en zaten we lekker te eten. Na het eten borrelde we nog even na en rond elf uur gingen pap en Helga weer op hun eigen huis aan. ‘en nu gaan de jongens ook maar eens naar bed.’ Zei onze moeder. ‘ma-ham! We zijn geen kinderen meer!’ zeiden Tom en ik tegelijk en mam schoot in de lach. ‘weet ik ook wel hoor! Maar jullie zijn aan rust toe dat kan ik gewoon zien. Niet zeuren en naar boven jullie!’ we foeterde nog even tegen maar gaven ons uiteindelijk gewonnen. We stonden op en gaven haar een kus. Gordon knikte even en de meiden volgde ons ook. ‘welterusten!’ zei Gordon nog en we liepen de trap op.

Reacties: