FanFic.nl

Locked Up

Dancing

Suki PoV;
Eerst commandeer ik Bill en Nadezh een tijd, maar dat is onbegonnen werk. Ik trek Tom recht en leg zijn hand op mijn heup. “Eens voordoen hé.”� zeg ik en knipoog. Tom lijkt even uit het veld geslagen maar herpakt zich snel en draait me om. Even voelt het alsof ik vlieg, tot Tom me weer in zijn armen neemt. “Ja zo dus.”� zeg ik en kijk in zijn ogen. Tom maakt enkele spastische bewegingen en draait me dan weer om. Ik zet het liedje opnieuw op en Tom legt me uit hoe ik het op ‘repeat’ kan zetten zodat ik dat niet steeds moet doen. Ik trippel op mijn voeten en draai een paar keer rond, maak wilde bewegingen en probeer uitdagend tegen Tom te dansen. Alleen snapt hij het niet echt. De spastische bewegingen zijn dan wel weg, maar er zijn geen andere bewegingen voor in de plaats gekomen. Ik laat Tom los en duw hem op het bed. “Kom eens, Bill.”� zeg ik en wijs op de plek naast me. Hij staat recht en loopt naar me toe. “Nadezh, jij ook.”� Ze kijkt me even aan. Haar ogen zitten vol bewondering. Ik duw ze tegen elkaar en help Bill om Nadezh ter plekke om te draaien. Maar echt sterk is die kerel niet. Ik zucht. “Dit is echt onbegonnen werk.”�

Na een tijdje zelf met Bill te hebben gedanst en daarna met Nadezhda geef ik het op. Ik laat me vermoeid op bed vallen. “Hoe laat is het?”� mompelt Tom geeuwend. Bill pakt zijn gsm. “Half 2.”� Ik hoor Nadezhda ook geeuwen en niet veel later ligt ze zachtjes te zuchten in haar slaap. Ik kruip tegen haar aan en probeer zo ook de slaap te vatten. Alleen houden Tom en Bill me wakker. Ze praten op fluistertoon tegen elkaar, in het Duits. Ik versta geen Duits, soms een woord of een halve zin maar dat is het dan ook. En dan hoor ik mijn naam. Tom heeft hem gezegd en ook Bill zegt hem. Mijn ogen staan wijd open, maar dat zien ze toch niet. Ik lig onder de dekens. Wat zeggen ze over mij? Is het positief of… Negatief? Misschien moet ik het min of meer onthouden en morgen aan Nadezh vragen. Ik draai me om en duik nog dieper de lakens in. Maar Tom blijft praten. En het blijft maar over mij gaan. En dan komt er plots een woord dat ik wel ken. “Scheiße.”� Goed, dat is dus niet positief. Ik voel mijn maag in elkaar krimpen. Vuile racisten ook altijd.

Als ik wakker word, trek ik Nadezh mee naar de woonkamer. “Hey, wat?”� sputtert ze tegen. “Tom en Bill hebben over mij gepraat vannacht.”� Haar ogen worden groot. “Wat zeiden ze dan?”� Ik haal mijn schouders op en zucht. “Ik kan geen Duits. Alleen hoorde ik Tom ineens Scheiße zeggen.”� Nadezh knuffelt me. “Ik zal wel eens met Bill praten.”� Ik lach. “En dan te bedenken dat je gisteren niet eens tegen hem durfde te praten.”� Ze duwt me omver en ik val op de grond. Ze komt op mijn rug zitten en begint me te kietelen. “Aah! Nadezh! Hou op!”� gil ik. Nadezh legt haar handen op mijn mond. “Stil joh, er slapen nog mensen.”� Ik rol me om en duw haar dan van me af. “Kom, ik heb honger.”� deel ik mee. Ik heb eigenlijk altijd honger. Of nee, ik kan altijd wel eten. Ik loop met Nadezh naar de koelkast. Maar die blijkt leeg te zijn. “Honger?”� Het is de stem. Ik draai me om en kijk in het rond. Waar komt die stem nu weer vandaan? “Je krijgt eten als je dit raadsel kan oplossen. Hoe gooi je een ei tegen een muur zonder het stuk te maken?”� Nadezh gaat zitten. Ik ga er ook maar voor zitten. Wat heeft die klote stem toch met raadsels? “De kip er rond laten zitten.”� lacht Nadezh. Een lach gaat door het huis en de deur van de Dark Room vliegt open. “Waarom ben jij zo slim?”� lach ik. Nadezh haalt haar schouders op en loopt naar de Dark Room. Na wat gestommel komt ze terug met 2 dozen eieren in haar armen. “Kun je even de rest pakken?”�

Ik knik en sta recht. Na 6 passen sta ik in de Dark Room en tasten mijn handen over de grond. Ik voel iets van ijzer met gaten. Gaas. Ik hef het op en sleur het naar de woonkamer. “Wat moeten wij met eieren en gaas?”� mopper ik. “Gaas. Kippengaas! Kippen!”� Als een magisch toverwoord begint het plots te stommelen. “Het komt uit de tuin!”� roept Nadezh. Ik knik en loop met haar mee. Daar staat me iets te wachten dat ik helemaal niet had verwacht. 12 kippen! “Wat moeten wij met kippen?”� gilt Nadezh. Pete komt slaperig uit de slaapkamer. “Kan het wat stiller?”� Hij krabt op zijn hoofd en gaat de kamer weer in. 3 tellen later kijkt hij weer. “Kippen?!?”� roept hij verontwaardigd. Nadezh knikt en gaat naar buiten. Ik knipper. Het is echt. “Wat was dat allemaal… Kippen?!? AAAAAAAAAAAAAAAAAAAH!”� Tom duwt de deur snel dicht. Oké. Bangerik. Ik zucht en loop ook naar buiten.

“Misschien moeten we ze maar opsluiten. Ik bedoel maar… Ze rennen over zo’n grote ruimte.”� Ik geef haar een duwtje. “Daarvoor is waarschijnlijk het gaas.”� lach ik. Ik buk en reik mijn handen naar een kip, die snel wegstuift. Pete komt met de grote rol kippengaas. “I love chickens.”� lacht hij. “Wacht eens…”� mompelt Nadezh in zichzelf. Ik kijk haar even raar aan. “Het zijn maar 11 kippen.”� Ik rol met mijn ogen en lach. Nadezh kan niet tellen. “Het zijn er toch echt 12.”� mompelt Pete. Ik knik instemmend. “Nee, 11. En een haan.”� Ze steekt haar handen uit en vangt behendig de haan. Waarom lukt mij dat niet? Ze gaat over zijn kam. “Zie je?”� Ze aait over de veren en zet hem dan terug. “Misschien moeten we ze allemaal een naam geven?”� stelt Nadezh voor. Pete is ondertussen bezig met het hok. Plots zie ik kleurtjes in de hoek. Ik loop er naar toe en zie dat het bandjes zijn. 12 verschillende kleuren. Dorien strompelt ook naar de kippen toe. “Koel. Huisdieren.”� lacht ze slaperig. Ik glimlach en vis dan het oranje bandje uit de zak. Dorien loopt naar me toe en pakt de paarse. “Ik wil die donkerrode.”� lacht Nadezh. Ik gooi het richting haar hoofd maar jammer genoeg vangt ze hem. Ik leg het zakje op de drempel en ga dan op zoek naar mijn toekomstige kip.

Ik heb uit die 11 witte kippen en die ene zwarte haan een witte kip gekozen. Zij is kleiner als de anderen, maar niet de allerkleinste. Ik heb haar Tinker-Bell genoemd. Het paarse bandje zit rond haar nek, niet te strak natuurlijk. Ze zit nu op mijn schoot. Eerst was ze wel wat bang maar ik aai haar nu al een tijdje en ze is me al gewoon. Nicole heeft een felrood bandje rond haar kip gedaan. De allerkleinste. Tom heeft bekend dat hij bang is voor kippen en heeft er dus nog geen gekozen. Bill wou de haan en hij kreeg hem ook. De haan draagt het witte bandje en luistert naar de naam Jumbie. Geen idee waarom maar Nadezh moest daar onwijs om lachen. Ik ga Tinker-Bell in het hok stoppen en loop dan naar de woonkamer. Ik heb nog steeds honger. De eieren worden gebakken door Kelsey, die een goede kokkin blijkt te zijn. Ik schuif aan tafel. Tom komt grijnzend tegenover me zitten maar ik geef hem geen blik! En dat merkt hij. Hij noemt mijn naam enkele keren maar ik ben plots doof. Na mijn eitje ga ik naar mijn slaapkamer om me om te kleden. Maar Tom volgt me. “Ga weg, ik wil me omkleden.”� sis ik en loop naar mijn kast. “Heb ik iets verkeerd gedaan?”� vraagt hij. Ik kijk niet om! “Ik heb je wel gehoord vannacht.”� Ik hoor hem slikken. “Heb je me gehoord?”� Wanhoop klinkt door zijn stem. “Elk woord.”� Hij draait me om en glimlacht. Mijn hand balt zich tot een vuist en komt met een daverende klap tegen zijn wang. “Auw.”� jammert hij en laat me los. Ik maak dat ik weg kom. Pedofiel.

Reacties: