FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

New York City

Bill:
'Mam? hoe kom je aan de sleutels?' vroeg ik terwijl ik verbaasd keek naar het bosje in mijn moeders hand. 'Bill liefje, ik had toch gezegt dat ik alles geregeld had? ik heb aan David gewoon de sleutels gevraagd.' ik fronste even. natuurlijk. had ik ook kunnen bedenken. maar daarvoor had ik niet meer dan 2 uur zitten zoeken naar mijn eigen sleutels!!! ik was namelijk bang dat we die nodig zouden hebben en van Tom kon je zeker verwachten dat hij ze of kwijt was of vergeten. maar dit was wel heel erg voor de hand liggend. Gordon grinnikte en pakte de sleutels van mam over en opende de deur. 'laden jullie de koffers even uit? dan kunnen Simone en ik even rondkijken hier oké?' diepe zucht... zo te horen van Tom. Mam en Gordon liepen naar binnen en wij liepen naar de stapel koffers op de stoep.

'hoe zijn we ooit langs die bagage banden gekomen?' zuchtte Tom na de 3e koffer. 'dit is toch zeker meer dan 20 kilo per persoon?! vooral jouw aandeel Bill. zelfs mam heeft minder mee!' ik keek mijn tweeling even ontzet aan. 'nou zeg! het valt alles mee hoor! en je moet wel rekenen dat ik 1 koffer mee heb die niet eens van mij is. in dat opzicht zou het wel makkelijk zijn als je zichtbaar voor iedereen was Kish.' Kishu snoof luidt en pakte een andere koffer die ze naar binnen sleepte. 'heel subtiel broertje.' zei Tom die ook een koffer vastpakte. ik kreeg een klein schuldgevoel. fijn, we waren nog niet eens een dag hier en ik had alweer iemand verdrietig gekregen. goede start. ik pakte snel een koffer en trok die mee naar binnen. 'sorry Kish. zo bedoelde ik het niet.' zei ik. 'ik snap het wel Bill. maar kunnen we nu stoppen met kibbelen? we zijn in New York! en het is jullie vakantie. oké?' ze keek me even vreemd aan. een blik met vragende ogen die vermoeid stonden. ik knikte en liep weer naar buiten voor de volgende koffer.

eenmaal alle koffers binnen gingen we mam en Gordon zoeken en tegelijkertijd Kishu wat rond leiden. het huis bestond uit 2 verdiepingen. de onderste waar je binnen kwam was het opnamestudio gedeelte. een ruime lounge met 3 kamers waar in opgenomen kon worden. en een kleine keuken met een toiletruimte.
als je de trap op ging kwam je in het woon gedeelte. een ruime woonkamer met lichte kleuren. een ruime keuken met eettafel in een moderne stijl. twee badkamers in grijsblauwe tinten en 4 slaapkamers. de woonkamer was het centrale punt waar alle kamers op uit kwamen.
'ah daar zijn jullie jongens.' zei Gordon die uit een van de badkamers tevoorschijn kwam. 'zullen we even de kamers indelen? dan kunnen we uitpakken en even wat boodschappen doen voor het eten.' ik knikte en Tom maakte een goedkeurend geluid. 'Gordon en ik nemen de slaapkamer naast de keuken. dus jullie hebben keuze uit of samen de kamer naast ons of uit een van de 2 aan de andere kant van de kamer.' Tom en ik keken elkaar aan. 'we nemen de kamer die het meest links ligt.' zei Tom. dat was de kamer aan de andere kant. de kamer waar we meestal met zijn 2en zaten. die kamer had namelijk een deur tussen de muur van de slaapkamer ernaast. 'oké dan jongens. wel. wij gaan boodschapjes doen. pakken jullie je spullen uit?' we knikte braaf en Gordon zocht een kaart die hij van het vliegveld meegenomen had. wij wezen hem de weg naar het winkelcentrum en even later waren onze ouders verdwenen en gingen wij onze kamers binnen. de tussendeur werd open gezet en de koffers op de bedden gegooit.
'Kish, we zullen voor jou wel een extra bed opmaken.' zei ik en pakte een stel extra kussens en lakens uit de kast in de kamer.

Tom:
de volgende ochtend werden we gewekt door mam die ons ontbijt op bed kwam brengen. 'ik vind dit zo leuk!!! net als vroeger. al ga ik jullie niet verplicht stellen overal mee te moeten.' ik wreef de slaap uit mijn ogen en glimlachte scheef. 'tja bijna zoals vroeger dan. nu moeten we ons wel in cognito kleden willen we ergens heen.' mam grinnikte en aaide me over mijn hoofd. 'gekke jongens ook.' zei ze en liep vervolgens naar het andere kamergedeelte om Bill zijn ontbijt te brengen.

'mam! wij gaan door New York wandelen!' riep ik en er kwam vanuit de keuken een goedkeurend geluidt. Bill en ik hadden ons omgekleed en zette nu beide een grote zonnebril op. vervolgens pakte Bill zijn sleutel en liepen we naar buiten. 'en nu?' vroeg Kishu die enthousiast om zich heen keek. 'welcome in NYC.' zei Bill en hief zijn handen hoog op. 'we gaan gewoon even de buurt doorwandelen ofzo. misschien even door het centrum lopen ofzo.' Kishu knikte en zo slenterde we dus de straten door. rond het middag uur liepen we door een klein winkelstraatje waar we een zak frietjes kochten. in het parkje verderop gingen we op een muurtje zitten om te eten. Kish liet mij zien hoe zij at en dat bracht veel gelach. ze slikte het door maar het kwam gewoon op de grond te liggen. heel en wel zelfs als ze kauwde. plots viel ze achterover van het muurtje.
'KUKER!!!' riep ze luid terwijl ze overeind klom. 'KIPPETJE!' werd er geroepen en vervolgens lag Bill ook op de grond. 'waah! leuk jou weer eens te zien Kuk.' zei Bill die aarde van zijn kleding klopte. Kishu begon vermakelijk te lachen en de jongen die mijn broer en Kishu op de grond had getrokken liep naar mij toe. 'en dit is een melig geval!' hij trok een rare bek voor mijn neus en begon kakelend te lachen. 'dude! waar is dat voor nodig! ik kan het zien hoor!' zei ik en de jongen trok een verbaasd gezicht. 'ik ben een geest hoor!' zei hij. Bill begon te lachen. 'sorry Kuk. geen slachtoffer. dat is mijn tweelingbroer. hij ziet tegenwoordig ook geesten.' de jongen bekeek me eens goed. 'was hij niet dat aapje wat we ook even goed lieten schrikken en lachen tijdens dat interview?' zei hij en ik keek hem even beledigend aan. 'ja dat was hij.' zei Kishu die weer ging zitten. de jongen snoof even en glimlachte toen. 'wel, een vriend van Kippetje is ook een vriend van mij. ik ben Kuker. zeg maar Kuk.' ik gaf een box aan de jongen en stelde me ook even voor. Kuker was een punker met een enorme knalrode hanenkam. hij droeg gerafelde kleding en had een flink aantal piercings. ik mocht hem nu al.

'maar wat doe jij hier!' vroeg Kishu verbaasd aan Kuk die nu ook naast ons op het muurtje zat. de punker snoof even en rochelde op de grond. 'ik heb besloten dak nadak jou geleerd had je doorlatend te maken, ik maar eens wa anders moest gaan bekijken. ik zei toch al dat New York dé stad der geesten is? een mooie stek om eens wat nieuwe gasten te ontmoeten en misschien nog wat te beleven.' Bill fronste even. 'ja inderdaad. dat heb je gezegt. zijn hier dan echt zoveel geesten? en heb je dan al wat ontmoet en beleefd?' Kuker knikte en lachte scheef. 'en of ik wat beleefd heb. ik moet wel zeggen dat het niet zo is dat hier op elke hoek van de straat een geest is maar zeker meer dan in Duitsland. van allerlei nationaliteiten maar over het algemeen spreek je hier engels.' de ogen van de punker stonden plots wat dromerig terwijl hij naar de bewolking in de hemel keek. 'en ik heb een bijzonder meissie ontmoet. ook dankzij jou hoor Kippetje.' Kishu gaf Kuk een stoot tegen zijn schouder. 'vertel op! nu wil ik het weten ook.' Kuk lachte een bulderlach en keek haar toen aan. 'nou, ze was eigenlijk net zo onervaren als jou dacht ik. z zag ze er wel uit. alleen vond ik haar eerder zo'n afgestudeerde snob lijken. wel, ik dacht dus even wat leuks te beleven door hetzelfde grapje uit te halen als bij jou. maar deze tante was ietsie slimmer. ze lijkt wel een onervaren snuggertje maar ze zit al hel wat jaartjes meer in dit vak. we raakte aan de praat en van het ene komt het aare.' Kishu grinnikte. 'dus nu?" wel, ze heet Lady. nogal toepasselijke naam vind je niet? ze is een lady. maar wel een met pit! ze woont hier verderop in een leegstaand studentenhuis. daar heb ze zelf gewoond. aars lopen we er even heen!' hij stond snel op en trok ons mee.

na een tijdje gepraat te hebben kwamen we aan bij een vrij oud gebouw. sommige ramen waren dichtgemaakt met planken en vanuit anderen kwam lawaai van het dagelijkse leven. 'moppie! kom even beneden!' riep Kuker hard. er klonk gegiechel en even later werd Kuker naar achter getrokken. 'ik zei nog zo. zeg geen "moppie" tegen me.' Kuker haalde de 2 handen die voor zijn ogen gehouden werden weg en kuste degene van wie de handen waren vurig. 'lievie, ik wil je voorstellen aan een stel geweldige gasten. Lady, dit zijn Kishu, Bill en Tom.' Lady stapte naar voren. ze leek rond de 21 en was vrij klein. ze droeg een smalle bril met zilver montuur en had bruin haar in een knot opgestoken. ze droeg een witte bloes en een zwarte knie lange rok met zwarte hoge hakken. ze zag er zeker niet lelijk uit en straalde een wijsheid uit. maar haar ogen paste niet bij haar geheel. haar ogen hadden een ondeugende glinstering die veel meer durfde dan het nette dametje wat hier voor ons stond. je moest haar dus niet onderschatten zag ik al.

'dit had ik nu echt niet van jou verwacht Kuker.' zei Kishu die glimlachend de hand van Lady aan nam. 'aangenaam kennis te maken. Kuk heeft me nogal wat verteld over je. en ik ben erg blij dat hij je ontmoet heeft. zo heb ik mijn teddybeer gevonden!' Kuk liep rood aan en we begonnen te grinniken. 'ik kan jullie moeilijk uitnodigen om mee naar binnen te gaan. beetje vreemd als hier mensen komen terwijl het pand al tijden leeg staat. anders lopen we even naar het park.' we knikte en liepen nu met zijn 5en terug naar het park.

we hebben nog de gehele middag zitten praten met de 2 andere geesten. zo bleek Lady hier vast te zitten omdat ze vermoord was door een medestudent die haar vriend bleek geweest te zijn. ze was vermoord in het appartement waar ze nu nog huisde. 'ik weet nog niet wat ik hier doe. het maakt me ook niet zoveel meer uit. ik ben al meer dan 90 jaar hier. ik heb New York al zo ver zien veranderen. en nog weet ik niet wat mijn taak is. maar het doet er nu niet meer toe. ik heb mijn teddybeer dus is alles goed.' ik was enorm geboeid door haar levensverhaal. best griezelig was het wel. omdat dit toch wel anders was dan een hororfilm.
'maar we zien je vast nog wel eens deze week denk ik. voor nu een leuke tijd in New York. en Kish, een kleine tip. misschien moet je eens 's nachts door New York gaan wandelen. misschien kom je dan verder.'
de 2 geesten namen afscheid en wij gingen weer naar ons huis toe. Kishu was in haar nopjes en super vrolijk. iets wat ons goed deed. ze zag er zo veel leuker uit als ze lachte. haar ogen glinsterde dan vrolijk. en je kon gelijk zien dat ze ook echt lachte. haar hele lichaam gaf het aan. je werd er zelf vrolijk van als je er naar keek.
een diepe zucht ontsnapte van mijn lippen terwijl ik naar Kishu keek die druk met Bill aan het praten was. zo lief gewoon...

Reacties: