FanFic.nl

Geef nooit toe je dromen op te geven

A normal day

'Seba stop' roep ik lachend uit. Sebastiaan zit me al da hele tijd te kietelen, en inderdaad, daar kan ik dus helemaal niet tegen. Hij stopt dan eindelijk en zet zich weer goed. Ik zet me ook weer goed en begin dan terug een gesprek met hem. 'Weet je wat er gisteren was gebeurd?' vroeg ik dan lachend aan hem. Hij schud zijn hoofd en luisterd aandachtig naar mijn verhaal. 'Sarah is aangevallen door een gans' zeg ik lachend. 'Je meent het' zegt hij en draait lachend met zijn ogen. 'Het was echt grappig, en die gans wou maar niet weggaan' zeg ik dan terug. 'Daar had ik precies bij moeten zijn!' zegt Seba lachend terug. 'Inderdaad! Maar natuurlijk had meneertje hier een achtste lesuur' 'Ja, sorry. Maar daar kan ik toch niets aan doen' zegt hij schijnheilig terug. 'Haha, het is je vergeven. Maar is dat je vader niet?' vraag ik als ik plots zie stoppen. 'Ow, ja inderdaad. Ik moet dan door e. Ik zie je morgen wel'. Ik knik en sta op. Hij knuffeld me stevig en geeft me daarna nog een liefdevolle zoen. 'Bye' zeg ik nog met een glimlach. 'I love you' zegt hij nog en stapt dan in zijn auto. Ik wuif hem nog na en vertrek dan te voet naar mijn huis.

Ow ja sorry, ik heb me nog niet voorgesteld. Wel, mijn naam is Hailey Banez. Ik ben een slank meisje van 17 jaar. Zoals jullie wel hebben gemerkt heb ik een vriend, Sebastiaan Verlinden. Mijn ouders zijn gescheiden, maar meestal ben ik bij mijn moeder. Gelukkig maar, want mijn vader woont in Amerika. Bij mijn moeder leef ik in het leuke werledje, België. Ik heb een broertje van 14 jaar, en een zusje van 9. Ik kom beter overheen met mijn zus dan met mijn broer. Timothy, mijn broer, zit natuurlijk wel in zijn pubertijd nu, maar ik mocht hem nooit zo. Hij doet ook heel rebels. Hij rookt (dat weten mijn ouders natuurlijk niet), hij neemt drugs (nee, dat weten ze ook niet), hij vecht altijd met mensen, en ga zo maar door. Mijn zus, Pauline, daarintegen is heel lief en is altijd heel hulpzaam. Als ik met een probleem zit merkt ze het meteen en komt ze naar me toe. En ik? Ik ben ook nog een lief meisje, al zeg ik het zelf. Ik rook ook zeker niet, en ik doe ook niet alles om populair te zijn. Ik ben gewoon, een normaal meisje. Om eerlijk te zijn, een onzeker meisje. Héél onzeker zelfs. Zelf bij mijn relatie met Seba voel ik me onzeker. Maar we zijn aan het afdwalen. Mijn vader woont dus in Amerika, dus hem zie ik zeer weinig. Heel erg vind ik het niet, want ik heb geen zin om, om de 2 weken naar Amerika te gaan.

Eindelijk ben ik thuis aangekomen. Ik ga langs achter binnen, gooi mijn boekentas op de grond en plof me in de zetel. Weer eens alleen thuis, geweldig! Neen, die zin was niet sarcastisch. Ik zap een beetje en kijk ongeïntereseerd naar Nickelodeon. Opeens komt Pauline blij binnen en knuffeld me. Mijn moeder komt ook binnen en gaat meteen naar de keuken. 'Hoe was je eerste schooldag?' vraag ik dan aan Pauline, nadat ze naast mij was komen zitten. 'Goed! Ik heb al mijn vriendinnentjes terug gezien!' antwoord ze blij. Ik lach en richt me weer naar de tv. Meteen als ik door heb dat ik mijn moeder nog iets moet vragen, sta ik recht. 'Mamaaaaa' zeg ik met een zagerige stem als ik in de keuken kom. 'Wat wil je nu weer?' vraagt ze lachend. 'Mag ik een navelpiercing laten zetten?' vraag ik lief. 'Oh, liefje. Dat weet ik nog niet hoor, daar moet ik nog eens over na denken' zegt ze dan en gaat verder met afwassen. Ik knik maar en ga naar mijn kamer. Het zal heus wel mogen, mijn moeder is niet zo streng. En ik heb al een neuspiercing, waarom zou er dan ééntje - die je trouwens bijna nooit ziet - er niet bij kunnen?

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.