FanFic.nl

MINE

01 - deel 2

“Blair! Dat is niet waar - ik heb pas een jaartje geen seks meer gehad. Niet zo overdrijven meid. En trouwens... hoelang sta jij al droog?”� Als antwoord krijg ik een gekwetste blik van Blair en een lachende Ann.
“Nou, ja - ehm... En dit is het jurkje dat je aan gaat doen!”� Ann schudt haar hoofd en gooit me het wijnkleurig cocktailjurkje toe. Onhandig vang ik het op.
“Oh god nee, niet weer dit jurkje. Je weet dat ik hier beschamende dingen in ga doen, net zoals de vorige keer,”� zeg ik met een wanhopige stem als ik het beige stof in mijn handen zie.
“Ja, dat was hilarisch, Ash,”� lacht Blair. Ik schenk haar een vernietigende blik en met een snel gebaar gooi ik het jurkje weer naar Ann.
“Laten we dat gewoon maar vergeten, oké?”� mompel ik met een rood gezicht. Maar ik ben al te laat: de lachuitbarsting stroomt de lucht al in.
“Toen je in die vijver viel omdat je indruk wilde maken op de ober...”� zegt Blair met onderbrekingen door het lachen.
“Omdat hij zwoel en sexy was, volgens jou,”� vervolgt Ann. “Het was de beste dag van mijn leven.”�
“Van jouw leven, ja,”� brom ik als ik op mijn bank ga zitten.
“Maar,”� zegt Blair als ze rustiger is geworden, “ik wist wel dat we deze reactie zouden krijgen en dus heb ik nog een rokje uit mijn kledingkast getrokken. En tada - dit ga je nu aandoen.”� Er verschijnt een kort spijkerrokje, dat er ook mee door kan gaan als een riem, in mijn gezichtsveld.
“Blair? Past mijn kont er wel helemaal in?”�
“Nee, maar voor deze keer is het eens niet ordinair. Aantrekken en niet zeuren, Ash.”� Een zucht weerklinkt uit mijn luchtwegen en voor deze ene keer geef ik me over aan de bazigheid van mijn twee beste vriendinnen. Ik trek het rokje en een shirtje aan en als ik in mijn hoge pumps stap, staat Ann al wapperend aan de voordeur.
“Kom op nou,”� zegt ze met een ongeduldige ondertoon in haar stem. Ik gris snel nog een biljet van twintig euro uit mijn portemonnee en dan loop ik richting de deur. “Eindelijk,”� zegt Ann als ze mijn voordeur achter zich dichtslaat en afsluit met mijn sleutels. We haken onze armen in elkaar en lachend gaan we op weg naar het café dat op de hoek van de straat ligt.
Blair opent de bruine deur waar de verf van afbladert en direct stroomt een bierlucht ons tegemoet. Ann begint enthousiast aan mijn arm te sjorren als ze merkt dat ik liever niet naar binnen ga. De mannen die allemaal aan de bar staan (of hangen is misschien een betere beschrijving) zijn stuk voor stuk gekleed in rood met gouden kleding. Ze bekijken ons van boven tot beneden en sommigen maken een fluitend geluidje als wij drieën langs de bar paraderen naar onze vaste tafel - die natuurlijk niet bezet is, aangezien Blair al had gebeld om door te geven dat we zouden komen met drie personen (dus ik was verplicht om mee te komen). Met een soepele beweging glijdt Blair op de houten hoekbank en ze schuift helemaal door tot het einde zodat er ook nog genoeg plaats voor Ann en mij is.
“Waarom heb je eigenlijk geld meegenomen, Ash?”� vraagt Blair. Haar wenkbrauw staat omhoog, alsof ze het niet snapt.
“Omdat ik mijn drankjes wil betalen,”� antwoord ik.
“Waarom? Ik bedoel... zij betalen de drankjes voor ons, lieve schat,”� zegt Blair als ze een armbeweging richting de rode en gouden zee maakt. “Ze eten nu al uit onze handen...”� Ik werp een blik op de voetbalfans en al snel kruist mijn blik zich met een aantal paar ogen.
“Juist...”� zeg ik langzaam. “Dit wordt een goedkoop avondje.”� In mijn ooghoek zie ik dat de barman richting ons wenkt. Ik stoot Blair aan en maak een hoofdbeweging naar de bruinharige gespierde man. Blair steekt haar hand in de lucht en zwaait met een dramatisch gebaar, de barkeeper geeft haar een schuine grijns als reactie terug.
“Het lijkt erop dat je vanavond je periode van 'droog staan' gaat afsluiten, Blair,”� zeg ik lachend. Blair maar een keelgeluidje dat op een grom lijkt.
“Dat neem ik op als een overduidelijke ja,”� zegt Ann.

Hoe meer minuten wegtikken op de klok, hoe waziger mijn hoofd wordt. Blair flirt non-stop met de gespierde barkeeper en vist daarom gratis drankjes los die vooral door mijn slokdarm omlaag glijden (Ann geeft haar drankjes soms ook aan mij omdat ze het niet bijhoudt met drinken; voor haar staan op dit moment nog twee wijnglazen met rode wijn). En de alcohol overvloed zorgt ervoor dat ik niet meer helder kan nadenken. Ik heb al tien keer met de mannen het lied van onze voetbalclub gezongen en al twee vrijgezellen hebben een poging gewaagd met het uitleggen van de voetbalregels, maar ik weet nog steeds niet wat buitenspel is.
Een tik op mijn schouder zorgt ervoor dat ik me verslik in mijn slok whisky.
“Wil je een shotjes race houden?”� vraagt een donkere mannenstem. Zonder na te denken knik ik overduidelijk ja. Hoe meer alcohol, hoe meer vreugde - vanavond.
“De verliezer doet a - een lapdance aan de winnaar geven óf b - dansen op de bar,”� schreeuwt Blair - die ondertussen innig met de barman bezig is.
“B,”� schreeuwen de mannen die naast me staan. Oké, dat is duidelijk.
“Oh Ash, kijk daar!”� zegt Blair met een opgewekte stem als ze haar gezicht even van de barman verwijderd. Ik volg haar vinger die naar onze tafel wijst en daar zie ik Ann op de schoot van een jonge man zitten. Ik beweeg mijn wenkbrauwen op en neer en zeg: “Oké, de verliezer danst op de bar op een liedje dat de winnaar uitkiest.”� De barkeeper zet twee zoutpotjes, twee keer vijf shotglaasjes en twee keer vijf schijfjes citroen op de bar. De glaasjes vult hij met een doorzichtige vloeistof.
“Hup, ga jullie gang,”� zegt hij met een grijns. Ergens in mijn hersencellen werkt nog iets want ik heb al direct door dat dit tequila is. En ja - wat is de godvergeten volgorde van deze drie dingen?
“Wat is de -”�
“Klaar? Af!”� zegt Blair met een harde stem. Wanhopig kijk ik haar aan, maar ze negeert mijn hulpkreet en verdwijnt weer in de nek van haar barman.
“Maar, wacht! Wat is de volgorde?”� Als ik paniekerig om me heen kijk, zie ik dat de man al drie van de vijf glazen door zijn keelgat heeft gegoten. Hoe doet hij dat toch zo snel? Met een zucht strooi ik maar wat zout in mijn mond en met een vies gezicht slik ik dat door. Dan bijt ik de citroen maar stuk en als laatste gooi ik de alcohol in mijn keel. Het warme gevoel brandt door mijn slokdarm richting mijn maag als ik de barman hoor roepen dat ik al verloren ben. Mijn tegenstander heeft de vijf shotjes al weggewerkt én hij had de volgorde ook nog goed. Lachend giet ik de overige vier shotjes nog in mijn mond om me klaar te maken voor de show die van me verwacht wordt.
“En op welk nummer moet mijn vriendinnetje dansen?”� vraagt Blair met een twinkeling in haar ogen aan de winnaar. Als haar blik met de mijne kruist, trekt ze haar wenkbrauw omhoog, alsof ze me succes wil wensen. Nou, dat heb ik niet nodig.
Met veel plezier hijs ik mezelf op de bar waardoor de mannen gaan joelen.
“Doe maar Don't cha van die poezen... hoe heten ze ook alweer?”�
“Pussycat Dolls, lieve schat,”� zegt Blair lachend. Ze kijkt haar barman aan en met een klein knikje en een druk op een knop, schalt de eerste noot van het nummer door het café. Zo verleidelijk mogelijk trek ik mijn benen op de bar terwijl het liedje begint te spelen. Ik voel de alcohol naar mijn hoofd stijgen en ik geniet van het watten-achtige gevoel in mijn hersens. Mijn heupen beginnen vanzelf te wiegen en ik raak helemaal los. Mijn lippen vormen de woorden van het liedje en verleidelijk kijk ik naar de massa beneden me. Ik paradeer over de bar en voel me geweldig. Ik stuur een lucht kusje richting een leukerd op de hoek van de bar en hier en daar geef ik een knipoog. Met mijn ene hand in mijn haar dans ik alle mannen van hun kruk, bij wijze van spreken. Ik gooi mijn hoofd in mijn nek en voeg wat sexy bewegingen toe.
   
Ik lik met mijn tong langs mijn lippen als ik op mijn hurken zak.
“Don't cha,”� zing ik met het nummer mee, “wish your girlfriend was hot like me.”� Ik draai mijn kont richting een van de mannen en kom tergend langzaam omhoog. “Don't cha,”� zing ik verder als ik verleidelijk draai met mijn kont waardoor alle mannen joelen. “Don’t cha,”� herhaal ik nogmaals. Mijn armen glijden over mijn lichaam en ik probeer de gezichten van de mannen uit elkaar te halen. De mannen beginnen te fluiten en applaudisseren luid, wat voor mij het teken geeft dat ik van de bar af mag. Al het alcohol is inmiddels naar mijn blaas gezakt en de druk wordt me veel te hoog. Ik neem het applaus gretig aan, en buig diep naar voren - wat ik aangezien mijn blaas misschien beter niet heb kunnen doen. Ik vlucht naar de wc en als ik terugkom, verschijnt de leukerd van net voor mijn neus.
“Ah, daar ben je,”� fluistert hij in mijn oor. Ik vermaak me kostelijk met mijn slaaf, zoals ik hem heb gedoopt deze avond.

Lachend om mijn eigen grappen zijn we bij de laatste ronde aangekomen. Zeurend leun ik over de bar: “Ahw toee!! NU AL!?”� roep ik harder dan bedoeld. Ik voel mijn vriendinnen aan me sjorren.
“Kom op, Ashley. We gaan,”� zegt Blair vermoeiend. Ik brabbel wat en lach om Blairs vertrokken gezicht.
“Nee. Niet grappig,”� zegt Ann streng en ik hou me stil. Ik laat me meenemen door mijn vriendinnen en word de volgende ochtend wakker met barstende koppijn.

Reacties: