FanFic.nl

the pain of love.

deel 2

Maandag, de dag na zondag, de dag voor dinsdag,
En de dag dat alles kapot ging.
Waarom mensen maandag maandag noemen, ik heb geen flauw idee.
Maar wat ik wel weet is, ik haat maandag.
Net zo erg als ik jou haat.
Alleen maandag laat me niet steeds verliefd op zich worden.
Iets wat jij elke keer doet, steeds als je me met je bruine ogen aankijk.
Het was dus op een maandag.
Zondag was je naar een familietripje geweest.
Ik had je de hele zondag niet gezien, iets wat onmogelijk is.
Maar toen ik die dag daarna naar je toe ging was er iets heel anders gebeurd.
Niks geen familietripje.
Toen ik maandag op school zat, voelde ik me al heel raar.
Geen idee hoe het kwam.
Maar je legde me het allemaal uit.
Toen ik bij je huis aan kwam, deed je heel afstandelijk.
Je vroeg of ik wou gaan zitten.
Ik deed wat je vroeg en ging op de bank zitten.
Je keek me eerst even aan en toen gleed er een traan over je wang.
Ik schrok me dood en wou je troosten.
Je commandeerde me dat ik moest blijven zitten.
Ik keek je even verbaasd aan.
Je zuchtte even en begon toen te praten.
‘’Wil je me iets beloven?’’ Vroeg je me.
Ik knikte naar je.
‘’Beloof me dat je naar me luistert en dat je me niet gaat haten’’
Ik begreep er geen fuck van maar toch beloofde ik het je.
Je keek me eerst even aan en begon uit te leggen wat er aan de hand is.
‘’Euhm… ten eerste wil ik je zeggen dat ik van je hou’’
Een lach verscheen op mijn gezicht.
‘’Ik ook van jou hoor, Billie’’ en ik wou je een kus geven.
Je draaide je hoofd weg en zei dat ik moest blijven zitten en dat ik naar je moest luisteren.
‘’kom op, Bill.
Wat is er aan de hand?’’
Ik zag aan je dat je het me niet durfde te vertellen.
‘’Je weet toch dat je me alles kan vertellen?’’
Je knikte even en keek zenuwachtig naar de top van je schoenen.
‘’ik..euhm heb het een soort van gedaan met Georg’’ Bang wachtte je af op mijn reactie.
Mijn mond hing echt open van verbazing.
Tienduizend vragen kwamen op in mijn hoofd, maar ik kon je alleen met open mond aankijken.
Mijn hele gevoel was uitgezet.
Ik zou eigenlijk fukkin boos moeten worden en je helemaal verrot schelden, maar ik kon het niet.
Mijn hart, het is gebroken en ik weet niet meer wat ik voel.
‘’Wat heb je met hem gedaan?’’
Je keek me geschrokken aan, deze vraag had je dus niet willen horen.
‘’ik… hij..’’ even was je stil.
Ik keek je doordringend aan.
Je zuchtte.
‘’hij heeft me gepijpt’’
Ik keek je aan en tranen liepen over mijn wangen.
‘’Nicole, het spijt me zo!’’
Je keek me even aan, in je ogen zag ik tranen opkomen.
Mijn gevoel werd weer aangezet en ik werd zo ongelooflijk boos op je.
‘’ weet je Bill?
Het spijt mij.
Ik haat je!’’
Dat laatste schreeuwde ik er bijna uit en ik rende weg.
Tom, je tweelingbroer, de enige die zoveel op je lijk maar toch zo anders is, kwam de trap af rennen.
Ik knalde tegen hem op.
‘’verdomme kun je niet uit je doppen kijken?’’ Schreeuwde ik naar hem en tranen hielden niet op met stromen.
Geschrokken keek hij me aan.
Ik wou weglopen maar hij pakte me bij mijn arm.
‘’wat is er aan de hand?’’
Ik maakte me los.
‘’vraag dat maar aan je kutbroertje!’’ En ik rende weg.
Weg van de perfecte jongen, die telkens mijn hart vermoord, zonder reden.
Ik wil de reden niet eens weten.
Mijn foto van ons samen die op mijn nachtkastje staat pak ik op en gooi hem met een klap op de grond.
De scherven vliegen in het rond.
Ik laat me op de grond zakken en barst in tranen uit.
Hoe gebroken dat fotolijstje nu is,
Zo ben ik tienduizend keer erger gebroken.
De pijn die je mij steeds bezorgt, ik kan het niet meer langer.
De pijn maakt me stuk.
Weet jij hoe het is om steeds te horen;
‘ja, ik heb die en die geneukt, maar ik heb er zo’n erge spijt van, ik hou zoveel van je dat weet je toch?en bla bla bla.’
Weetje hoe dat voelt?
En dat je de helft niet eens meent.
Dat je liefde gewoon een leugen is?
Weet je hoe erg die pijn is?
Die jij mij keer op keer bezorgt!
Ik kan die pijn niet meer aan, Bill.
Ik haal de foto van ons uit het lijstje.
Je diepbruine ogen kijken me aan.
Elke keer kan ik er weer in verdrinken.
Elke keer als ik je zie, kan ik weer verliefd op je worden.
Omdat jij Bill kaulitz, zo ongelooflijk abnormaal perfect bent.
Mensen zeggen altijd, niemand is perfect.
Maar Bill jij bent gewoon die niemand.
Tranen stromen weer over mijn wangen.
The pain of love is in my heart, it’s deeper than the ocean.
Mensen zeggen altijd, liefde is mooi.
Maar wat weten hun er nou van?
Mijn liefde doet pijn, een pijn die ik niet wil voelen.
God vertel me hoe ik van die pijn afkom.
Ik sluit me ogen en probeer de pijn te vergeten.
De pijn doordringt al mijn gevoelens en neemt me over.
Ik begin te shaken als een gek.
Uit het niets pak in een scherf.
Ik ga iets doen, wat ik je beloofd heb nooit te doen.
Maar jij belooft mij ook altijd iets, maar er aan houden doe je nooit.
Het scherf zet ik op mijn pols,
Ik sluit mijn ogen en snij me diep in mijn pols.
Het bloed valt op de grond en onder mij wordt de vloer helemaal rood.
Deze pijn trekt over mijn hele lichaam en doet me de pijn vergeten die jij mij aangedaan hebt.
Ik ga door met snijden tot jouw pijn helemaal weg is.
Totdat ik niets meer voelde.
Ik stond op en liep naar de badkamer.
Ik schrok van het spiegelbeeld.
Bill, weet je nog dat gebroken meisje van vorig jaar?
Dit meisje hier is tien keer erger gebroken.
Dankzij jou.
Ik deed mijn ondergekrasde arm onder de koude kraan.
De pijn voelt zó heerlijk.
Ik loop naar mijn bed en ga erop zitten.
Gelijk moet ik weer aan je denken, alsof het een reflex is.
Alsof mijn gedachten naar je hunkeren.
Maar mijn hart denkt er anders over.
Mijn gedachten heeft jou perfectie, mijn hart heeft de pijn.
Er werd op de deur geklopt.
Ik riep dat degene die het was op moest rotten.
En toch was diegene die het was zo eigenwijs om naar binnen te gaan.
En degene die binnen kwam was wel de laatste die had willen zien.
‘’ ik zei toch dat je moest oprotten?’’snauwde ik naar hem.
‘’ ik kwam even zeggen dat…’’ en verder ging hij niet, hij keek van mij naar het bloed en weer naar mij.
‘’ oh my god’’ zei hij alleen maar en keek me geschrokken aan.
Ik zuchtte en keek hem boos aan.
‘’ wat kom je zeggen?’’
‘’ nou ik vindt niet dat je Bill zo kan behandelen, hij heeft zijn excuses toch aangeboden’’
Ik kon mijn oren niet geloven en mijn mond hing open van verbazing.
Ik werd zó boos dat je de stoom uit mijn oren zag komen.
‘’ oh my god, heeft hij je hier voor gestuurd?
Jezus, weet hij niet wat hij mij allemaal aandoet?
En als ik hem niet zo mag behandelen, weet jij vast wel hoe je hem naar zijn zin kan maken, of niet Georg?
Rot als je blieft op!’’
Toen Georg me nog even vuil aan keek en weg wou lopen, kwam Tom paniekerig mijn kamer binnen rennen.
‘’ Bill is weg!’’ Riep hij.
Ik sprong op en keek hem geschrokken aan.
‘’ what the fuck? Waar is hij dan?’’ Riep ik geschrokken.
Tom gaf me een briefje.
‘’ ik denk dat deze voor jou is’’
‘ Het spijt me, ik kan niet leven met de pijn die ik je aan gedaan heb,weet dat ik altijd van je hou’
Bij de brief zat Spring Nicht, het lied die je een jaar geleden voor me gemaakt hebt.
Een traan rolt over mijn wang.
Ik weet waar je bent.
Ik rende er naar toe gevold door Tom en Georg, die steeds vroegen waar we heen gingen.
Ik antwoordde niet, want ik dacht alleen maar aan jou.
De tranen rollen over mijn wangen, zoals de regen uit de lucht komt vallen.
De woorden die op de brief stonden, herhaalde zich tienduizend keer door mijn hoofd.
Als ik aankom waar ik denk dat je bent, krijg ik flashbacks van vorig jaar.
Hier stond ik, met de pijn, zoveel pijn.
Jij weerhield mij om te springen.
Nu wil ik het voor jou doen!
Ik ren naar boven, helemaal naar boven naar het dak.
Hijgend en snakkend naar adem kom ik helemaal boven.
Ik open de deur van die naar het dak leid, en zie daar een gedaante bij de rand staan.
Ik één oogopslag zie ik dat jij het bent,
Hoe de wind door je opgestoken haar waait.
Het liefst wil ik je nu in mijn armen nemen, en je mee naar huis nemen.
Maar jij staat daar, zo dichtbij maar toch zó ver weg.
Als ik achter je sta, draai je je half om.
‘’ Ga weg!’’ Schreeuw je in mijn gezicht.
‘’ Bill, alsjeblief, doe het niet’’ ik probeer je aan te kijken, maar je ogen willen mijne niet aankijken.
‘’ ik… ik kan het niet Nicole ‘’
‘’ je moet het ook niet doen!
Je gaat er spijt van krijgen’’
Je schudde je hoofd.
‘’ ik bedoel, ik kan niet leven met de pijn die je hebt’’
Ik schrok, hij, jij, je gaat springen voor mij?
Ja, je hebt me pijn gedaan, maar hoevaak heb je gezegd dat je van me houd en het echt meent?
Hoevaak maak je me blij, als ik me kut voel?
‘’Bill, alsjeblief, kom van die rand af’’
Je was eigenwijs genoeg om er op te blijven staan.
‘’ nee, Bill doe het niet,
Oké, je hebt me pijn gedaan’’
Toen ik dat zei, kromp je in een.
‘’ Maar liefde is sterker dan de pijn van de liefde toch?’’
Je keek me even aan.
Je ogen helemaal opgezwollen en rood, door de tranen.
Tranen die nog steeds over je wangen liepen.
‘’Steeds, als ik aan je denk Nicole, denk ik aan de pijn die ik je aan doe.
Ik voel, dat jij die altijd voel, of je nou blij bent of verdrietig, de pijn die ik je altijd aan doe voel je altijd,
En dat met Georg is de druppel.
Ik heb het gehad, ik ben er klaar mee’’
Je keek me aan, heel lang.
‘’ het spijt me Nicole, dat ik niet perfect ben’’
‘’ Bill, je snapt het niet hé?
Van alle mensen, dieren, platen, dingen, ben jij de perfectste.
Ookal bijt je je nagels er helemaal van af, zelfs al had je een scheve neus,
Verotte tanden of een kunstoog, je blijft perfect Bill.
En al doe je me tienduizend keer pijn. Dan nog ben je perfect.
Want jij Bill kaulitz, jij bent de jongen waarvan ik zóveel hou, dat het niet uitmaakt, hoeveel je me pijn doet.’’
‘’Maar dat is juist wat ik niet wil, ik wil je geen pijn doen, ik wil je omhelzen, je zoenen, zeggen hoeveel ik van je hou, zonder dat ik je pijn voel’’
God, ik wist niet, dat de pijn zo diep in me zat, dat zelfs jij het kan voelen.
‘’ het spijt me Bill’’ en er gleed een traan over mijn wang.
Je stapte van de rand af, en kwam op me afgelopen.
Je zoende me, je zoende me alsof je leven ervan afhing.
Maar heel teder en liefdevol.
Je keek me aan en een traan liep over mijn wang.
Je veegde hem weg met je duim.
‘’ Ik hou van je, Nicole’’
‘’ ik ook van jou, Billie’’ en ik gaf je een kus.
Je keek naar Tom.
‘’ Tom, ik hou ook van jou, je bent de beste broer die ik me kan wensen’’ en je gaf Tom een knuffel.
Wij dachten, dat we je mee naar huis konden nemen, maar niets is minder waar.
Je liep naar de rand met een snelheid, die in een knipper alweer voorbij is.
Eerst drong het niet tot me door, maar het was te laat…
‘’ neeeeeé Bill’’ riep Tom nog.
Je was gesprongen.
Iets in mij knapte en ik freakte uit.
Ik kon niks anders doen, dan achter je aan springen.
‘’ Ich spring für dich’’riep ik, en toen werd het zwart voor mijn ogen.

Nu ben ik hier, samen met jou.
Jullie mensen noemen het De Hemel.
Hier kennen wij geen pijn en verdriet.
Het is hier perfect,
Want jij bent bij me.
Wij zijn hier samen één.
Onafscheidelijk en nooit alleen.
Ik kijk je aan en glimlach.
‘’ Ik hou van je Bill kaulitz’’
‘’ ik ook van jou Nicole’’ zeg je.
Je geeft me een kus op mijn wang.

all the pain that we've been trough i'll be dying to save you.

Reacties: