Hoofdcategorieėn
Home » Yu-Gi-Oh! » Bekoelde liefde » Hoofdstuk 2
Bekoelde liefde
Hoofdstuk 2
Hoofdstuk 2
Jani keek met een zucht de lege kamer rond, om er zeker van te zijn dat ze niets achterliet. Haar vertrouwde slaapkamer met zoveel herinneringen. Herinneringen uit haar jeugd, toen ze met haar broer Mitch verstoppertje speelde en ze zich verstopte in de kast. Maar ook herinneringen aan Seto Kaiba. Haar ogen vernauwden zich toen ze aan hem dacht. Ze haatte hem nog steeds.
Ze liep de gang op, nadat ze de deur achter zich had gesloten. Ze ging de trap af. Beneden in de hal stonden Mitch en haar vader te praten. Mitch keek op. Hij had net als haar zwart haar, dat kort geknipt was en de bruine ogen van zijn moeder. Jani had haar groene ogen van haar vader.
“Hé! Klaar om te gaan?”¯ Mitch grijnsde.
“Hn…”¯ Jani keek naar de grond.
Mitch´ gezicht betrok. “Je wilt helemaal niet weg, hè?”¯ vroeg hij.
Jani schudde haar hoofd. Ze had gedaan alsof ze enthousiast was over de verhuizing, toen haar vader het een maand geleden vertelde. Maar ze wilde helemaal niet verhuizen en zeker niet naar Japan. Haar vader had haar ingeschreven op de universiteit van Tokio en ze wist dat Seto daar ook heen zou gaan. Ze wilde hem niet zien. Nooit meer.
Ze pakte haar tas, die ze in het vliegtuig bij zich zou houden, op en ging hem over haar schouder. “Het is vreemd, weet je,”¯ zei ze, “Ik heb hier mijn hele leven gewoond en nu moeten we gewoon weg.”¯
Haar vader klopte haar op haar schouder. “Je zal het geweldig vinden in Japan. We hebben een groter huis, met een zwembad en een grote tuin.”¯
Mitch grijnsde. “Een nog groter huis dan dit hier?”¯
Jani glimlachte. Ja, ze hadden hier in Amerika een groot huis. Het huis was eigelijk te groot voor de drie personen die erin woonden. Jani´s moeder was bij haar geboorte overleden en haar vader was nooit hertrouwd.
Getoeter van buiten deed haar vader opkijken. “Daar zul je de taxi hebben.”¯
Ze liepen alledrie naar buiten. Jani´s vader deed de deur op slot en gaf de sleutel aan de makelaar, die buiten in de voortuin had staan wachten. Jani draaide zich om en wierp nog een laatste blik op haar oude huis.
Misschien was het ook wel beter om de herinneringen aan Seto achter te laten. En ze hoefde hem ook niet perse tegen te komen. De universiteit was groot en misschien zou ze hem wel nooit meer tegen komen.
Mitch stootte haar aan. “Zoek uit wie zijn grootste rivaal is, en versier die jongen.”¯
Het was net alsof Mitch gedachten kon lezen. Jani grinnikte. “Oh ja… Natuurlijk.”¯
“Wel voor zijn neus hè? Echt, ik zou zijn gezicht dan wel eens willen zien.”¯ Mitch zag het blijkbaar al helemaal voor zich, want hij begon te grijnzen.
Jani gaf haar broer een duw. “Oh, hou toch op, Mitch!”¯
Ze stapte in de taxi en schoof in het midden. Het nadeel van de kleinste zijn. Mitch klaagde altijd dat hij zijn benen niet in het midden van de auto kwijt kon en haar vader zou vandaag naast haar komen zitten. Jammer genoeg had haar vader ook langere benen dan zij had.
Mitch en haar vader stapten ook in. Mitch keek haar even aan en begon toen weer te grijnzen. Jani keek hem waarschuwend aan. “Denk erom, Mitch. Ik ben niet van plan om op mijn eerste dag al om de nek van een jongen te gaan hangen!”¯
Haar vader keek haar geamuseerd aan. “Is dit weer iets van Mitch´ zijn Hoe kom ik over mijn ex-vriend heen?-therapie´?”¯
“Oh ja, en Mitch is heel goed in therapie,”¯ zie Jani sarcastisch. “Hij heeft zulke goede ideeën.”¯
Na een rit van een half uur, kwamen ze op het vliegveld aan. Haar vader had hen al vooraf in gecheckt, dus konden ze meteen doorlopen naar de wachtruimte. Na een halfuur wachten konden ze het vliegtuig in. Toen Jani haar voet over de drempel van het vliegtuig zette, haalde ze diep adem. Japan, hier kom ik.´
Het huis was inderdaad veel groter. Maar dat was niet datgene wat Jani naar adem deed snakken toen ze voor de hekken, die de oprijlaan afsloten, stonden. Ze was best kwaad geweest toen haar vader haar in het vliegtuig vertelde dat ze in Domino-city zouden gaan wonen. Haar vader had haar dat express niet verteld, omdat hij wist dat ze dan helemaal niet wilde verhuizen.
Wat haar naar adem deed snakken was het feit dat Seto Kaiba in het huis naast het hare woonde.
“Verdomme, Mitch, had je me van tevoren niet kunnen vertellen dat die klojo mijn buurjongen zou worden?”¯ Jani keek chagrijnig naar de hoge heg die de tuinen van de huizen scheidden.
Mitch klopte haar op haar schouder. “Ik wist het wel, maar pap had me verboden het aan je te vertellen. Het spijt me, Jani.”¯
Haar vader ging weer in de auto zitten, nadat hij het zware hangslot van de hekken had afgehaald. Het enige goede aan de verhuizing was dat haar vader een nieuwe auto had gekocht en ook een voor Jani en Mitch zelf. En Jani had de auto waar ze nu inzat geweldig gevonden. Het was een metallic-blauwe sportieve auto en hij was groot.
“Is er iets, Jani?”¯ Haar vader draaide zich om.
“Hn…”¯ Jani draaide haar gezicht naar het raam en zuchtte. “Ik had gezegd dat ik hem nooit meer wilde zien en nu…”¯
Haar vader glimlachte. “Je hoeft hem toch ook niet te zien. De heg is hoog genoeg.”¯
“Dat is het niet pap. Het is het feit dat hij naast me woont.”¯ Jani haalde een hand door haar haren.
Mitch grijnsde. “Pap, ik zou de sloten op Jani´s deur maar controleren. Straks sluipt ze midden in de nacht weg om de buurjongen te verleiden.”¯
“Ik zou hem eerder vermoorden.”¯ Jani keek haar broer kwaad aan.
“Dat kun je niet menen!”¯ Mitch gooide dramatisch zijn handen in de lucht.
Hun vader begon te grinniken en reed de auto de oprijlaan op. Vlak voor het huis lag een grote fontein waar de oprijlaan zich omheen draaide. Naast het huis stond nog een gebouw met grote deuren.
“Is dat de garage?”¯ Mitch keek over zijn vaders schouder.
“Wil je die auto zo graag zien?”¯
Mitch grijnsde en keek Jani aan. “Kom we gaan onze auto bekijken.”¯
Toen hun vader de auto voor de voordeur stopte, sprongen Jani en Mitch uit de auto en renden naar de garage. Er was nog een zijdeur en Mitch gooide die open.´
Jani wurmde zich langs haar broer naar binnen. Ze liep naar een van de grote deuren en drukte op een knop ernaast. De deuren schoven automatisch open en licht stroomde naar binnen. Jani draaide zich om en slaakte een gil van vreugde.
“Een sportwagen!”¯ Mitch sprong op haar af, tilde haar op een draaide met haar in het rond. Allebei moesten ze hard lachen. Jani sloeg haar armen om haar broers nek toen hij zijn evenwicht verloor. Ze vielen samen op de grond.
“Ow Mitch! Kun je niet uitkijken!”¯ Jani rolde giechelend op haar rug.
Mitch grinnikte en keek haar aan. “Weet je… Ik denk dat die hele verhuizing zo erg nog niet is.”¯
“Hn…”¯ Jani keek even naar de auto. “Weet je, grote broer. Misschien heb je wel gelijk.”¯
.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-.-
In het volgende hoofdstuk gaat er van alles gebeuren…
Laat een review achter en tot de volgende keer!
-xxx- Kimberley
Reacties:
OMG PLEASE GA VERDER
DIT VERHAAL IK GEWOON HELEMAAAL GREAAT<3
xAlyshaaa
&#*## ik hou van dit!