FanFic.nl

Bermuda Triangle

Proloog 0.2

‘En waar komt die spannende bijnaam dan vandaan?’ vroeg een zwoele meisjesstem. ‘Dat mag jij raden,’ klonk een diepe jongensstem. Het meisje giechelde even. Kat kon zichzelf niet bedwingen en klom op een EHBO kist die in de reddingsboot stond, zodat ze net over de rand kon kijken. Op het dek stonden inderdaad een jongen en een meisje. Ze kleefden aan elkaar, zodat Kat hun gezichten niet kon zien, maar het meisje had lang, blond haar, en de jongen had een donkere huidskleur, en had nagenoeg geen haar. Kat rolde met haar ogen. ‘Aanstellerij,’ mompelde ze. ‘Wat?’ vroeg Connor, die haar nauwelijks kon horen boven het geruis van de wind en de golven die tegen het schip beukten. De jongen en het meisje leken hen niet op te merken. Ze waren te druk bezig met elkaar. ‘Klef en bef,’ zei Kat, terwijl ze weer van de EHBO doos af sprong. Connor grinnikte, en Kat zelf moest er ook om grijnzen. ‘Hebben wij weer,’ zuchtte Connor. Kat plofte naast hem neer. ‘Lekker is dat,’ zei ze. Vanboven hen klonk nog meer gegiechel van het meisje. Kat rolde even met haar ogen. Ze hadden overduidelijk niet door dat ze publiek hadden. Ze hoorden de jongen wat zeggen en het meisje weer giechelen. Connor keek even op zijn horloge.
‘Ik vrees dat dit wel even gaat duren,’ zei hij. ‘Dus je moet het nog even langer met me uithouden.’ Kat gaf hem een vuile blik, maar grijnsde toen toch. ‘Het moet kunnen. Ik bedoel, ik neem aan dat er meerdere mensen zijn die dat kunnen. Ik kan het me niet voorstellen, maar er moeten mensen zijn. Anders zou je bijvoorbeeld niet op een cruise zitten waar je niet vanaf kunt. Dan zit je wel aan elkaar vast geplakt.’
‘Nou, dan is het in ieder geval nog niet zo erg als zij daarboven,’ zei Connor. Kat grinnikte. Connor keek even naar haar. Ineens trokken zijn ogen samen.
‘Zijn jou ogen nou bruin of groen?’ vroeg hij vanuit het niets. Kat keek hem niet begrijpend aan.
‘Begin jij nu ook al? Als je naar boven gaat kunnen jullie beginnen aan een gangbang,’ zei ze. Connor trok zijn wenkbrauwen op.
‘Jezus, ik wilde alleen maar wat zeggen.’ Kat zweeg even en beet op haar lip.
‘Sorry,’ zei ze, ‘dat bedoelde ik niet zo. Het is alleen… het is niets. Laat maar. Ik had niet zo tegen je moeten praten.’ Connor keek naar haar en wist dat er iets met Kat aan de hand was, maar dat ze dat overduidelijk niet wilde zeggen. Hij haalde zijn schouders op.
‘Geeft niets, iedereen heeft wel eens iets.’
‘Geloof me, bij mij is het niet alleen wel eens. Bij mij is het wel eens vaker dan wel eens, dus bereid je maar vast voor.’
‘Waarom moet ik me voorbereiden? Wie zegt dat we elkaar nog zien na vandaag? Tenzij…’ Hij keek haar plagend aan.
‘Ach, houd je kop,’ zei Kat, en ze gaf Connor een stomp op zijn schouder.
‘Hey!’ zei hij verontwaardigd. Zijn gezicht stond pijnlijk en hij wreef over zijn schouder. ‘Weet je, voor een meisje kun je best hard slaan.’ Kat grinnikte even.
‘Dat zal ik dan maar opvatten als een compliment.’
‘Doen. Zeker doen.’ Connor wreef nog altijd over zijn schouder. Weer waren ze even stil. Vanboven was het ook stil. Alleen de wind, de golven en de ronkende motor waren te horen. Het leek alsof de hele wereld in een serene rust verkeerde, alsof ze in een vacuüm zaten waar niemand kon binnendringen.

Reacties: