Hoofdcategorieėn
Home » Harry Potter » Your my first and last true love. [R.W.] » 4. The dream
Your my first and last true love. [R.W.]
4. The dream
Uiteindelijk hadden Hermoine en Nevil gewonnen. Zoals gewoonlijk.
Op het schema stond nu verweer tegen de zwarte kunsten. “wie zouden we er dit jaar voor hebben.”¯ Hoorde ik iemand achter me zeggen. “ik heb gehoord dat het een beroemd iemand is.”¯ “nee ik heb gehoord dat het een vampier is.”¯ Ik moest lachen. “wat valt er te lachen… zwadderaartje?”¯ ik draaide me om. “had je iets Lovegood?”¯ ze snuifde hooghartig. “tegen jou altijd Goodfelow.”¯ Ik rolde met mijn ogen. “ik zou maar oppassen anders laat ik mijn vader jou gebruiken als proefpop.”¯ “wat? Is jou vader de nieuwe leraar?”¯ ik knikte en draaide me weer om.
Aansteller…
Toen alle lessen van de voormiddag voorbij waren gingen we lunchen. Ik kreeg geen hap door mijn keel en bleef maar aan Ron denken. Waarom moet ik zo nodig in Zwadderich zitten. Ik haat het hier. En al hellemaal die idiote draco malfoy… wat een hooghartig joch is dat. Rondbazuinen dat zijn vader een doodsdoener is. Geweldig joh. Ik ging verder met mijn gedachtes over Ron.
Wat is hij toch perfect… zijn rode haar wat altijd verward lag. Zijn onhandige manier van toveren. De manier waarop hij lacht. Alles.
Zet je eroverheen Keoma. Het gaat nooit iets worden. Hij zit in griffoendor. Ik kan niet verliefd op hem zijn… ik mag niet verliefd op hem zijn.
Het avondmaal verliep hetzelfde.
Die nacht.
Ik rende door een bos. Een dicht begroeid bos. Ik struikelde over takken en wortels. Waarom ik rende weet ik niet maar ik rende. Zo hard als ik kon. Het deed zeer aan mijn longen. En ik voelde steken in mijn zij komen. Het was pikdonker maar ik bleef rennen. Mijn knieën en handen lagen open van de vele keren vallen. Plots doemde er een fel licht op uit het niets. ik rende erheen en vertraagde niet. Plots stond ik weer op een open plek. Het was helder en prachtig. Aan de andere kant zag ik iemand die ik uit duizenden herken. “Ron?”¯ vroeg ik verbaasd. Hij liep glimlachend naar me toe. “je ziet er mooi uit.”¯ Zei hij zacht. Mooi? Ik bekeek mezelf. Ik droeg een lange witte jurk. En mijn haar was opgestoken. Ik knipperde met mijn ogen. Hij pakte mijn hand en leidde me naar een kleed midden in de open plek. Hij hielp me met zitten en ging toen ook zitten. “weet je dat je echt prachtige ogen hebt.”¯ Fluisterde hij lief tegen me. Een lichte blos kwam op mijn wangen. “en zo ben je nog mooier.”¯ Zijn handen pakte mijn hoofd zachtjes vast en zijn hoofd kwam dichterbij.
Net toen zijn lippen de mijne raakte schoot ik wakker.
ik drukte geërgerd mijn wekker uit.
Reacties:
verder please