FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 7: De waarheid van Liria

Kuro heeft deze nacht niet geslapen. Zijn moeder is zo ongerust geweest omdat hij drie dagen weg is geweest. En daarom is ze beklag gaan doen bij de koning. Kuro denkt even aan hoe de koning zal reageren als zijn moeder kwaad zijn koningszaal binnentreedt. Met die grappige gedachte in zijn hoofd staat Kuro op. Wanneer hij rechtstaat merkt hij dat hij geen pijn voelt op zijn wonde. Angstig tast Kuro zijn rug af, op zoek naar de wonde. Hij vind niets! Helemaal niets. Het is alsof op een mysterieuze wijze Kuro’s wonde is verdwenen en genezen in een dag! Wat de oorzaak daarvan is, is niet duidelijk of toch…? Kuro denkt aan het moment dat hij Liria ontmoet heeft. En even ziet hij het beeld weer voor zich, hij aait Liria… een soort stroom voelt hij door zich vloeien. Kuro schudt zijn hoofd even en loopt dan naar zijn tafeltje. Hij neemt een blad papier en denkt na over wat die mysterieuze kracht is die Kuro toen voelde. Na enige tijd kan Kuro niets uit zijn ganzenveer krijgen. Hij besluit om dan maar weer naar Marcus te gaan, de koopman van wie hij het paard gekocht heeft. Die moet er vast en zeker meer over weten!
Nadat er een uur verstreken is staat Kuro opnieuw voor de deur van de koopman. Hij aarzelt even maar besluit dan toch om aan te kloppen. De deur gaat traag open, achter de deur hoort Kuro een zware ademhaling en wat gerochel. Nog voor Kuro het door heeft staat Marcus voor hem.
‘Wat is er jongen?’
Vraagt Marcus hem zacht. Kuro kijkt op. Plots merkt hij dat Marcus de man die hij gisteren veertig heeft geschat er nu uit zag als iemand die er twee keer zo oud is!
‘Hij is verouderd’, denkt Kuro.
Marcus vraagt opnieuw aan Kuro:
‘Wat is er jongen?’
Ditmaal antwoordt Kuro voorzichtig:
‘Beste koopman, ik wil wat meer weten over Liria… Wat is haar oorsprong en heeft ze een bijzondere kracht?’
Marcus kijkt angstig:
‘Kuro. Liria is een zeer speciaal paard maar ik kan je er niets over vertellen. Neem dit!’
De oude man neemt een briefje uit zijn zak en heeft die aan Kuro.
‘Marcus? Waarom kan je niets kwijt over Liria?’
Vraag Kuro onzeker.
‘Ik denk... Kuro, dat mensen achter haar zitten omwille van haar kracht! Ik ben vergiftigd. Daarom zie ik er ook zo verdomd oud uit! Kuro bescherm haar! Ik vraag je het nog eens Kuro Besche…’
Met een hoge snelheid vliegt een pijl langs Kuro’s hoofd recht in het hart van Marcus, de koopman.
Marcus valt langzaam neer op de grond, met zijn laatste adem zegt hij:
‘Bescherm haar Kuro...’
Kuro kijkt om, er niemand te zien. Hij neemt Marcus op zijn schouder en gaat binnen. Hij besluit om Marcus op de zetel te leggen, zo zal iedereen denken dat hij in huis getroffen is. Urenlang zit Kuro naast het lijk van Marcus. Naast het lijk die het geheim van Liria bezat. Kuro moet denken aan het briefje die Marcus in zijn handen had gegeven. Hij opent langzaam het verfrommelde briefje. Er staan ontcijferbare tekens op. Een tijd lang probeert Kuro te zien wat er staat. Maar hij vindt het niet. De avond begint te vallen en Kuro besluit dan maar om zijn vriend, Marcus, achter te laten en terug te keren naar huis. Onderweg besluit Kuro om nog eens binnen te gaan in de bibliotheek van het plaatselijke pleintje. Hij gaat binnen. Er is niemand behalve de opzichter. De bibliotheek van het pleintje is natuurlijk niet zo groot als de bibliotheek van de Koninklijke Garde. Het is een knus huisje met overal kleine raampjes. In het begin van het huisje begint de inkomhal waar de mensen hun uitgeleende boeken kunnen terug brengen of nieuwe boeken kunnen kopen. De boekenkasten zijn gemaakt van vers bamboehout in de streek. De boeken zijn in categorieën ingedeeld. Kuro loopt even haastig door de boekenrijen wanneer hem plots een boek opvalt. Het boek heeft dezelfde code als de code die op Kuro’s briefje staat die hij van Marcus gekregen heeft. Hij neemt het boek uit de Boekenkast, zoals gewoonlijk zitten de boeken vol stof, even gooit Kuro zijn hand boven het boek , alsof er een toverspreuk mee gemoeid is vliegt het stof van het boek. Kuro kijkt verbaast en stameld.
‘Heb ik dit gedaan?’
Opnieuw maakt hij dezelfde bewegen maar ditmaal gebeurd er niets. Kuro loopt met het boek naar de balie van de bibliotheek. Hij heeft de opzichter twee kopermunten voor het boekzodat hij het een tijdje kan lenen. Het is nu al middernacht en Kuro snelt naar huis. Zonder zijn moeder te wekken gaat hij naar zijn kamer. Hij legt het boek op zijn tafeltje en kruipt in zijn bed. Kuro is zelfverzekerd. Morgen moet hij het boek tot op de bodem af te zoeken naar hints of tips.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.