FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 9: Magie in leer

'Huh , wat? , huh?, Kuro opent zijn ogen, ‘Waar ben ik?’
Kuro draait zich om, kijkt vlug op en met een luid gekraak zet hij zich recht op zijn bed. Hij weet het weer, hij is ingedommeld. Maar er is een hele dag voorbij gegaan en hij heeft niets gedaan. Kuro denkt weer aan het boek en de gedachte van Liria. Hij is er wel niet veel wijzer van geworden.
‘Kuro, het is school!! Wees niet te laat jongen!’
Hoort Kuro zijn moeder beneden roepen. Kuro maakt zich vlug klaar en rept zich naar de school.
Aan de schoolpoort ziet Kuro zijn makker Jako op hem wachten , alleen is Jako gekwetst aan zijn been.
‘Wat is er gebeurd?’ Vraagt Kuro stram.
‘..eum, ik ben de pestkoppen weer tegen gekomen…’
‘Maar heb je je niet verweerd?’
‘Nee, ik kon het niet, ze waren me te vlug af en ik was alleen…’
‘Wacht maar! Ik zal ze leren!!’
‘Nee kuro , laten we gewoon naar de les gaan , we krijgen vandaag voor de eerste keer magie’
Dat is waar ook. Kuro is vergeten dat vandaag de nieuwe lessen Magie beginnen. Deze keer moeten Kuro en Jako in het lokaal helemaal aan het einde van de gang zijn. Het lokaal is afgezonderd van de andere lokalen omdat magie een gevaarlijk element is om mee te werken. Alleen onder begeleiding van een Magie-Professor mag je als tiener Magie gebruiken. De klas van Professor Labor At is anders ingericht dan de klas van aardmeester Kukani. Dit lokaal is niet zo groot als de klas van Kukani. Het heeft ook geen zo’n grote ramen en er is al zeker geen put om het aardsturen te oefenen. Wat ook niet nodig is bij een les Magie. De klas is bekleed met een soort paarsblauwe verf. Volgens Kuro is het speciale verf die de magie, die los komt wanneer je een spreuk beoefent, in de klas houd. Ramen zijn er ook niet. Het enige licht dat de kamer wat oplicht komt van de lichtblauwe kristalen die op elke lessenaar staan en het grote reusachtige kristal dat boven de bureau van de Professor ging. De kamer is gevuld met stoelen en tafeltjes die netjes naast en achter elkaar staan. Ze vormen uiteindelijk vier rijen met bankjes. Aan de linkermuur van de klas staan drie kasten vol met boeken en geschriften. Aan de rechterkant staan kleine tafeltjes waarop vreemde brouwsels staan te koken. Alle leerlingen nemen plaats op een bankje. Kuro zit vooraan de klas met naast hem Jako. Het meisje dat aan zijn andere kant zit heeft hij nog nooit gezien of ze is hem nog nooit opgevallen. Met een lichte kuchje geeft de Professor aan dat de les zal beginnen.
‘Beste kinderen!’
‘Ik ben professor Labor At en voordat we aan de les beginnen wil ik enkele regels bespreken’
Enkele leerlingen zijn aan het lachen. Kuro weet wel dat ze om de idiote naam van de Prof lachen. Opnieuw gebruikt de prof zijn kuchje om de aandacht van de leerlingen te krijgen.
‘Nu ik jullie aandacht heb… De eerste regel is dat jullie mij moeten respecteren. Ik weet dat ik een idiote naam heb. Daarom wil ik dat jullie mij aanspreken als Professor Labor. De volgende regels kunnen jullie vinden op het blaadje dat voor jullie ligt. Ik wil dat jullie nu allemaal de tijd gebruiken om het rustig door te nemen. In stilte!’
Kuro kijkt nog even rond in de klas. Hij ziet dat hij in dezelfde klas zit van de twee irritante pestkoppen Khan & Jericho en dan focust hij zich op het blaadje dat voor hem ligt:
De regels voor Magiesturen
Door jakob schelde

De sturing der magie is een zeer gevaarlijke sturing. Ze is zo krachtig dat ze regels nodig heeft om geen ongelukken te veroorzaken. De volgende belangrijkste regels worden hier even vermeld:

Kuro vraagt zich af wat zwarte magie is, waarom iemand het ooit zou willen gebruiken en of de geruchten kloppen dat zwarte magie zelfs de vier elementen overtreft. Maar ook vraagt Kuro zich af of zwarte magie de geest van zijn stuurder vertroebelt. Dan wordt Kuro en nog andere leerlingen uit hun concentratie gehaald door de prof. Hij staat nu met een stapel boeken voor de leerlingen en zegt het volgende:
‘veni Magicare!’
Nadat de prof deze woorden eruit heeft gespuwt vliegen de boeken die hij net nog in zijn handen heeft gehad in het rond en zoeven af op hun eigenaar. Na enkele minuten heeft elk boek zijn eigenaar gevonden behalve dat van Trico. Hij is de onhandigste van de klas en blijkbaar is zijn boek ook zo onhandig. Het boek heeft wel vijf keer een brouwsel omgestoten en is twee keer tegen de muur gevlogen.
‘Beste leerlingen, wat ik net uitsprak was jullie eerste spreuk die jullie zullen leren. Alleen zal ik ze niet sturen naar jullie maar jullie zullen het boek vragen om tot jouw te komen. Het boek zelf hebben jullie nog niet nodig al staat daar wel de nodige info in om deze spreuk te beoefen. Leg nu allemaal jullie Magicare, zo noemt jullie boek, op mijn bureau wees er zeker van dat je naam er in staat alleen zo zal je boek naar de juiste eigenaar vliegen.’
Naarstig staan de leerlingen recht en reppen zich naar voren om daar hun boek neer te leggen en dan vlug weer naar hun plaatsen te gaan. Ook Kuro volgt het zelfde ritueel en ook Jako doet hetzelfde. Dan vraagt de prof om stilte en zegt zacht tegen de leerlingen:
‘Beste kinderen, nu zal ik de spreuk op het bord schrijven jullie zeggen die dan een voor een voluit op.’
De prof schrijft hetvolgende op het bord: ‘Duce -Wat naar je toe moet komen-’
Dan wijst hij de eerste leerling aan. Die wacht even onzeker en zegt dan:
‘Duc-c-ce… Duce Magicare!’
Ze heeft nog maar de woorden uitgesproken of een van de boeken zweefde drie centi… vier centi… wel vijf centischeut boven de andere. Daar blijft het even hangen alsof het zijn eigenaar zoekt en zoeft dan naar het meisje. Het meisje opent haar boek en ziet haar eigen naam staan. Iedereen begint te juichen. Nu gaat iedereen elk om zijn beurt zo de hele klas rond hun boek naar zich roepen. Wanneer de laatste zijn spreuk uitspreekt horen de leerlingen en de prof een luide gong. Het teken dat de les voorbij is. Het is immers al middag dus heeft iedereen twee uurtjes pauze. De klas van Kuro heeft vandaag nog een les aardsturen op het programma staan en mag dan naar huis. Kuro denkt eraan om even naar het verlaten pleintje te gaan waar niemand hem lastig kan vallen. Maar voor hij daaraan nog maar aan kan denken sleurt Jako hem alweer binnen naar de volgende les… Kuro heeft twee uur zitten dromen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.