FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 10: De ratelslang

Kuro kan het nog altijd niet geloven hij heeft twee uur zitten dromen. hij is twee uur afwezig geweest. Hij heeft zelfs nog niets gegeten. Maar nu is het tijd voor de les Aardsturen! Jako is Kuro nog altijd aan het meesleuren aan zijn mouw. Even zegt Kuro vlug:
‘Jako je mag me nu los laten. Ik kan zelf wel tot daar lopen.’
Buiten adem zegt Jako vlug:
‘puf… Ik wil niet dat we…puf… te laat komen… Je weet wel wat meester Kukani anders zegt.’
‘Ik weet het. Ik weet het.’ Zegt Kuro vlug.
Samen nemen ze hun boeken en vluchten vlug de klas in. Er is nog niemand aanwezig. De pauze duurt nog twee minuten maar Jako wilt op zeker spelen.
‘Nou nu we er toch zijn kunnen we onze oefening nog eens proberen!’
‘Welke dan, Kuro?’ Vraagt Jako kort.
‘Hmm... laat me even denken. ik weet het! De driedubbele aardschop!’
‘Ik denk wel dat ik die nog ken’
Zegt Jako met een glimlach op zijn gezicht. Ze leggen beiden hun boeken op hun bank en gaan dan in de put staan.
‘Ik begin’ Roept Jako.
Nadat Jako dit gezegd heeft zet Kuro zich vast in het zand.
Jako roept:
‘Ik begin!’
Met een soepele draai springt Jako in de lucht wanneer hij in de lucht voor Kuro draait duwt hij een grote brok aarde uit de grond en schopt die af op Kuro. Dit doet Jako drie keer. De eerste keer blokt Kuro de schop met een andere brok aarde die hij uit de grond heeft gehaald en voor hem hangt te zweven. De tweede weert Kuro af door zijn aardeschild te gebruiken, brokken aarde schuiven voor Kuro uit de grond en steunen tegen elkaar. Opnieuw breekt het brok aarde in stukken. Bij de derde brok aarde die Jako afvuurt heeft Kuro hem te laat gezien wanneer Jako alweer op de grond staat vliegt de brok met volle snelheid op Kuro af. Het is te laat voor Kuro om een van zijn technieken te gebruiken want die kosten tijd, meer dan dat het brok aarde nodig had om Kuro te raken. Zonder dat Kuro het beseft, alsof het zijn reflexen zijn, kruipt het zand van de grond langs Kuro’s lichaam en verhard en maakt zo een pak gemaakt uit zand die Kuro beschermt tegen het brok die op hem afvliegt. Het block aarde spat uiteen en er is een grote stofwolk. Jako maakt een gebarende beweging naar de stofwolk en die verdwijnt. Wat Jako verwacht te zien is er niet. Jako ziet Kuro daar staan met een stenen pak dat Kuro’s lichaam compleet bedekt en hem beschermt. Maar zo vlug als het gekomen is verdwijnt het ook weer. Het zand verkruimelt en valt op de grond.
‘Wat was dat! Hoe deed je dat!!? Waw !’ Roept Jako verbaast.
Nog voor Kuro een antwoord kan geven horen ze de gong van de school. On een mum van tijd loopt de klas vol met leerlingen.
Meester Kukani komt de klas binnen en gebaart naar de leerlingen dat ze moeten gaan neerzitten. Vlug nemen alle leerlingen waaronder ook Kuro en Jako hun boek van aardse elementen en openen het op de pagina die meester Kukani op het bord schrijft. Even staart Jako nog even naar Kuro maar dan concentreert hij zich op de les. Vandaag zullen ze het hebben over hoe je in theorie aarde kunt laten zweven hoger dan negen boogscheuten, wat in praktijk onmogelijk was. Meester Kukani schrijft enkele vlugge krabbels op het bord en beveelt de kinderen pagina 359 tot 365 te lezen , daarna moeten ze enkele vragen invullen. Op het einde van de les wordt er nog een toets gevraagt over de kennis van vandaag om te zien of iedereen het begrepen heeft. Voor Kuro is dit weer zo’n saai lesuur waar hij van denkt dat je niets uit leert. Na een uur geconcentreerd de tekst te lezen,vragen ingevuld en toets gemaakt te hebben horen de leerlingen de gong. Kuro zorgt ervoor dat hij Jako niet onder ogen moet komen en vlucht zo snel als hij kan naar buiten.
‘Oef hij merkt me niet op’ zegt Kuro zacht.
Op weg naar huis begint het te regen. Het zit niet mee met Kuro. Wanneer Kuro bijna thuis is merkt hij een kleine gedaante op in een donker steegje. Hij versnelt zijn looppas wat zodat hij een beter zicht kan krijgen van die gedaante en wat er zich precies afspeely. Kuro komt dichter… en dichter… en dichter!! En dan… Hij ziet nu duidelijk wat die gedaante is. In de hoek van het steegje zit een meisje. Kuro schat ze even oud als hijzelf. Hij wil er naartoe gaan maar dan roept het meisje stram:
‘let op voor de Ratelslang!!’
Nu Kuro het meisje beter kan zien merkt hij dat ze vol staat met kleine beetjes. Ratelslangen zijn giftig… dus Kuro deinst even terug en hij speurt langzaam de grond af op zoek naar het gladde dier dat zich nog in deze steeg bevindt. Hij vindt het niet. Dan besluit hij maar om wat dichter tot het meisje te komen. Hij bekijkt ze goed en merkt dat ze lichtblauwe ogen heeft.
‘zo helder’ denkt Kuro.
Dan hoort hij het meisje kreunen. Ze is aan het sterven. Kuro hoort een zacht geratel. De slang is terug gekomen van haar schuilplaats. Kuro denkt snel na en schuift een grote blok aarde uit de grond zodat de ratelslang in de put valt. Hij denkt aan wat hij vandaag geleerd heeft, hoe je met een hoge snelheid met een steen iets zeer gemakkelijk kan pletten. Kuro probeert het. Hij put zijn krachten uit en duwt de steen hoog in de lucht net boven het hoofd van de ratelslang en dan laat hij de steen los. Met een hoge snelheid valt het op de slang. Je kan nog net het laatste gekreun van de slag horen wanneer ze geplet wordt. De steen is nu weer samengesmolten met de grond. Er is niets meer zichtbaar van de slang. Kuro kijkt achterom naar de plaats waar het meisje ligt. Maar ze is weg. Ze zit er niet meer. Kuro kijkt nog even rond en dan verlaat hij het steegje. Hij spoedt zich vlug naar huis.
langzaam opent hij de deur van zijn huis in de hoop dat zijn moeder al gaan slapen is. Wanneer Kuro de deur opent zit zijn moeder voor de deuropening. Langzaam vraagt ze hem wat er precies gebeurd is en waarom hij te laat thuis is. Kuro vertelt vlug zijn hele verhaal. Wanneer Kuro in de keuken komt ziet hij het boek, de historie van Paarden. Hij neemt het boek mee en besluit om het vanavond nog eens te proberen.
Boven in zijn kamer legt Kuro het boek op de tafel. Hij opent het. Kuro kijkt nog even naar de inhoudstafel en ziet opnieuw de niet bestaande pagina 290810. Deze keer denkt hij hard aan de herinnering van Liria. Hij bekijkt pagina 126 en de pagina erna. Ditmaal staat er niet 127 maar 290810.
‘Deze pagina was hier eerst niet!’, denkt Kuro.
Op de pagina staan er enkele rare cijfers en een hele grote map. Op het einde van het blad staat een kort gekrabbel. Kuro leest het voorzichtig…

Uitleg voor de map, door Slavako Dorka.
Deze map is de sleutel naar de rivier der Herinneringen, wie deze geheime pagina heeft gevonden beschikt over een magische kracht zoals er weinig mensen hebben. De kaart toont je de weg vanwaar jij bent tot waar je moet zijn(De rivier der Herinneringen).
De reis die je zal doormaken zit vol gevaren, alleen met deze map en de geheime code bovenaan kan je uw doel voltooien. Velen hebben het geprobeerd om de rivier te bereiken omdat de rivier over een ondenkbare kracht beschikt, zij heeft slaat alle herinneringen van iedere levend wezen op aarde op, wie een slok van de rivier neemt kan via de gedachte aan de herinnering, de herinnering voor zich zien afspelen, je hebt er zelf geen kracht voor nodig.
Kuro bekijkt de code even bovenaan: 2088790 Hij beslist om deze code vlug even te kopiëren op een blad. Hetzelfde doet hij voor de map. Dit duurt echter een uurtje. Wanneer Kuro klaar is met de map heeft hij twee bladen. Deze stopt hij tussen het boek een sluit het dan. Hij verstop het boek in een van zijn lades in de kast. Daarna loopt hij naar zijn badkamertje en besluit om zich op te frissen. Hij heeft in de komende dagen al heel wat meegemaakt. Hij kijkt even in zijn spiegelbeeld, poetst zijn tanden en gaat dan naar zijn bed. Rustig dekt hij zichzelf in. Hij denkt nog even na over wat de rivier hem te bieden heeft en valt dan in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.