FanFic.nl

Verboden liefde

Verboden liefde[1]

Ik keek op mijn uurwerk en zag dat het al 4 uur was. Ik had mijn papa beloofd om stipt half vijf thuis te zijn. Hij had er extra op aangedrongen, de stad is nieuw, je kent geen mensen, je weet hun bedoelingen niet enzovoort. Ik had hem gerustgesteld en beloofd dat ik niet met vreemde mensen ging meegaan. Ik zucht, nog één drankje en ik vertrek huiswaarts. Voorzichtig baan ik mij een weg door naar de bar die behoorlijk vol stond. Toen ik aan de beurt was, riep ik de barman een Vodka-Redbull toe.
‘Dat is dan..’ en de rest van de zin werd opgeslokt door het geluid van de menigte achter mij.
‘Wí t?’ lipte ik naar hem, en hij toonde 3 vingers.
O. 3 €, zeg dat dan.
shit. 3€. Ik telde maar €2,50 in mijn hand. Net toen ik mij wou verontschuldigen, dat ik te weinig geld had, legde een jongen 50 cent op tafel, en knikte ter bevestigen dat het oke was.
‘Betaal het mij straks terug.’ Fluistert hij in mijn oor.
‘Maar uhm.. ik heb geen..’
‘Een kus.’
‘Wí t ?’ Ik staarde hem met grote ongelovige ogen aan.
‘Een kus.’ Zei hij simpelweg
‘Ja Casanova, dat had ik ook verstaan maar..’
‘Een kus en je krijgt je drankje’ onderbreekt hij mij grijnzend.
‘Oh! Dat is chantage mister!’
‘Ja. En jou de keus.’
Ik staarde hem 3 tellen onderzoekend aan.
Ik had dorst, moest snel naar huis, en de kans dat ik hem terug zie is klein. En zo mis was hij niet. In het donker zag ik niet alle details, maar hij had een duidelijk gespierd postuur en had lang bruin gestijld haar.
‘Oke.’ Zeg ik uiteindelijk simpelweg. Wat heb ik te verliezen?
Ik boog mij voorover en mikte op zijn lippen. Toen ik zijn lippen haast kon voelen, draaide ik mij, en gaf hem een klapzoen op wang. Vliegensvlug pakte ik mijn drankje, draaide mij om en verdween in de menigte. Ergens in tussen de mensen riep er iemand verontwaardigd ‘Hé!’, maar ik liep lachend naar buiten. Oke, ik was erg. Maar het was een leuke afsluiter voor mijn eerste nacht in Berlijn. Achter mij hoorde ik lopende voetstappen, ik kon al raden wie het zou zijn.
’Hé! Wacht! Vertel mij dan op z’n minst je naam, na die streek van jou!’
Ik draaide mij om en riep hem lachend ‘Enya!’ toe, voor ik de hoek van de straat om ging.

Reacties: