FanFic.nl

Secret Lover

Chapter 4: I wait to hear the dooor knock

Waar blijft hij nu? Hij is al bijna een uur te laat. Het is niet van zijn gewoonte om me te laten wachten, zou er thuis iets aan de hand zijn?
Veel tijd om na te denken heb ik niet, ik hoor de ben gaan en ik druk op het telefoontje om hem binnen te laten. Ik doe de deur open en zie hem langs de trap opkomen. Hij heeft me een kus op mijn mond en komt binnen. "Sorry dat ik te laat ben, Kate was vroeger thuis dan gepland dus wou ze dat ik mee at."
Ik kijk hem gewoon aan zonder enige emotie. Wat moet ik hier nu op zeggen? Tom je had me beloofd te koken, nee daar kon ik niks mee. "Teyanna?" Ik ontwaak uit mijn gedachten. "Dit is voor jou, vermits ik normaal gezien zou koken." Mijn gezicht klaart al een beetje op. Een pizzadoos, hoe kan ik die nu niet gezien hebben?! "Dank je, het zal ook wel smaken."

"Bestellen we pizza of iets anders?" "Jij vindt pizza toch lekker hé?" vroeg ik. "Ja. Hoe weet je dat?" "Doe maar pizza dan en interviews." Ik werkte er nog maar 3 weken en had het moeilijk met de duizenden interviews die ze al hadden afgelegd. Ik moest verschillende vragen uitklaren zodat ze het juiste antwoord konden geven aan journalisten. Als je dacht dat alles uit hun kwam dan zit je goed mis! Heel wat antwoorden zijn gebaseerd op hun imago. Vermits Tom nu al 3 maanden een vaste vriendin had moest hij toch een beetje zien af te komen van dat imago. Hij stelde voor me daarbij te helpen. Het liep een beetje uit en we bestelden pizza, leuke avond was dat.

"Hoe was het bij Kate's ouders" vraag ik met volle mond. "Pff" een zucht ontglipt zijn lippen. Ik leg het stuk pizza dat ik in mijn hand had terug op het karton en leg mijn niet besmeurde hand op zijn wang. Het feit dat hij sinds die zucht met zijn hoofd naar beneden kijkt betekend dat hij met iets zit. De vraag is; wat?

Wel 5 keer direct na elkaar wordt er op mijn bel geduwd. Ik neem de hoorn op "Teyanna." "Tom hier, mag ik.." Hij moest zijn zin zelfs niet afmaken, ik duwde op het knopje. Het was een zondagavond, normaal gezien kwam hij nooit langs want zondags was Kate altijd de hele dag thuis. Ik liep naar de deur en zette die al open, hij stormde kwaad mijn appartement binnen. Ik probeerde hem te kalmeren door lieve dingen te fluisteren en hem te knuffelen, blijkbaar hielp het. Zijn woede sloeg al snel over naar verdriet. "Je kan het me zeggen." "Ik ben niet het persoon dat over mijn gevoelens praat." "Je hoeft niet, maar ik ben hier voor je oké?"
"Ze willen dat..dat we trouwen." Zijn zin kwam er hakkelend uit. "En jij wil niet?" "Tuurlijk niet! We zijn wat..9 maanden samen." "Ze kunnen je toch niet verplichten." Hij mompelde wat, ik keek hem vragend aan, maar hij schudde zijn hoofd. "Ik zou hier niets eens moeten zijn, ik ga maar weer." "Je bent hier altijd welkom.." "..Want je bent er voor me." Hij gaf me een kus en ging de deur uit.
Weg..weg naar Kate.

Reacties: