FanFic.nl

BANG~relation

~No killing~

Ik kom binnen rennen in de donkere vergaderkamer.
“Ben ik te laat?”� vraag ik.
Stomme vraag natuurlijk, ben al een uur te laat.
“Ik heb een afschuwelijke hekel aan mensen die te laat zijn”� gromt Sasori vanaf de ander kant van de kamer.
“Uhm… sorry?”� zeg ik een beetje onzeker.
Sasori gromt nog iets maar het is niet te verstaan. Ik laat mijn blik door de kamer glijden. De Akatsuki leden zitten aan een U-vormige tafel met aan het hoofd Pain. Iedereen zit al behalve ik. Ik kijk of er nog een lege stoel is maar die is er niet. Dan moet ik er maar zelf even één halen.
“Ik ben even een stoel halen”� zeg ik tegen de rest.
“Wacht”� zeg Pain.
Ik kijk hem verbaast aan.
“Wat is er?”�
“Die heb je niet nodig”� zegt hij kalm.
Ik doe mijn hoofd een tikje schuin.
“Uhm.. moet ik dan staan?”� vraag ik verbaast.
“Ja. Daar.”�
Pain wijst naar de opening in de U-vorm.
“Oké…”�
Met de blikken van de leden van Akatsuki op mij gericht ga ik op de aangegeven plek staan. Pain pakt een stapel papieren en bladert er doorheen. Hij stopt met bladeren en pakt één papiertje uit de stapel. Hij bestudeerd het aandachtig en kijkt mij dan bewonderend aan.
“Dat zijn moeilijke jutsu’s voor iemand zoals jij”� zegt hij met een beetje bewondering in zijn stem.
“Uhm.. ik denk het”� zeg ik een beetje verast.
Hij legt het papietje terug tussen de stapel en begint weer door de stapel te bladeren. Hij pakt er een ander papiertje uit. Zijn ogen glijden over de regels maar blijven haken bij één woord. Hij begint wat er op het papiertje staat hardop voor te lezen.
“Naam: Kumo Kaze, Leeftijd: 17 jaar, Verjaardag: 5 Mei-”�
Pain word onderbroken door Deidara die van zijn stoel springt.
“Ja Deidara?”� vraagt hij een beetje geïrriteerd.
“Dan… dan ben ik ook jarig, un”� zegt hij verbaast.
“Dat weten we Deidara. Kan je nu weer gaan zitten?”� zegt Pain met een dreigende ondertoon in zijn stem.
Met en nors gezicht gaat Deidara weer zitten en slaat hij zijn armen over elkaar. Ik moet mij inhouden om niet te lachen om zijn gezicht. Hij kan soms zo schattig boos zijn.
“Maar waar was ik. O ja. Geslacht: vrouw, Clan: N.V.T.”� zegt Pain mijn doordringend aankijkend.
Konan trekt haar wenkbrouw op.
“N.V.T.? Wat is dat nou weer voor clan?”� zegt ze recht in mijn gezicht.
“Het staat voor Niet Van Toepassing”� zeg ik zo kalm mogelijk.
Van alle Akatsuki-leden weet Konan mij nog het eerste te kwetsen. Ik denk dat ze boos op me is omdat ik het lievelingetje ben van Pain. Zelf heb ik geen idee waarom ik zijn lievelingetje ben. Kom ik misschien ooit nog wel achter.
“Niet Van Toepassing? Weet je soms niet van welke clan je komt?”� vraagt ze spottend.
“Dat weet ik inderdaad niet”� zeg ik met een trilling in mijn stem die ik juist probeerde te voorkomen.
Konan lagt gemeen naar mij maar gaat er verder niet op in. Pain schud vermoeit zijn hoofd en richt zijn aandacht weer op mijn gegevens. Hij leest het nog een keer door maar lijkt niet tevreden met mijn N.V.T..
“Heb je echt geen idee van welke clan je komt?”� vraagt hij bijna smekend.
Ik schud nee. Hij zucht.
“Jammer. Maar goed. Je bent nieuw in de Akatsuki. Als het goed is heb je de jas, je kamer sleutels, je ring en je nagellak al ontvangen”� zegt Pain op een zakelijke manier.
Ik schud weer nee.
“Ik heb mijn ring nog niet ontvangen… uhm… meneer”� zeg ik een beetje ontzeker.
“Dat moet dan nog geregeld worden. En noem mij alsjeblieft geen meneer of u. Gewoon Pain of leider maar geen meneer of u. Zo oud ben ik nou ook weer niet”� zegt Pain met een warme lag op zijn gezicht.
En dit is waarom Konan en de rest van de Akatsuki mij niet mogen. Het overduidelijke bewijs dat Pain mij en alleen MIJ als zijn lievelingetje heeft uitgekozen en daar ook om de havenklap er de nadruk op legt.
“Oké, leider”� zegt ik met de zelfde warme lag terug.
Maar wat kan mij het schelen dat de rest van Akatsuki mij niet mag. Zijn begonnen met mij pesten dan kan ik net zo goed er ook extra nadruk op leggen dat ik Pain’s lievelingetje ben.
Konan zit heel overdreven te doen alsof ze moet kotsen. Pain kijkt haar even aan en ze houd er mee op en doet alsof er niets gebeurt is. Pain kijkt weer naar mij en Konan doet weer alsof ze overgeeft. Geeft maar over. Staat je vast goed.
“Ik neem aan dat je van de test weet”� zegt Pain.
“Test?”� vraag ik verbaast.
“Waar ik je over verteld had. Weet je nog?”� zegt Pain met een big smile op zijn gezicht.
“Uhm.. Ik zou het niet meer weten”� zegt ik terwijl ik aan mijn hoofd krap.
“Als je hoofd niet aan je romp zat vergat je het nog”� zegt Hidan lachend.
Ik steek mijn tong naar hem uit.
“De test laat zien of je wel geschikt bent voor Akatsuki. Je moet met iemand uit de Akatsuki vechten”� zegt Pain ook lachend.
Mij lag verdwijnt van mijn gezicht. Ik herinner het me weer. Het zelfde zenuwachtige gevoel van toen komt weer boven.
“Met wie?”� vraag ik een beetje bang.
“Dat doen we met lootjes”� zegt Pain.
“Met lootjes? Konden jullie niets beters verzinnen?”� vraag ik.
“Niet echt nee”� zegt Pain.
“Maar wat zijn de regels?”� vraag ik weer een beetje bang.
“Je moet één van de Aktauski uitschakelen. Niet doden maar UITSCHAKELEN”� zegt Pain duidelijk.
Hij kijkt de tafel rond.
“Dit geld het zelfde voor het lid dat met Kumo moet vechten. UITSCHAKELEN niet DODEN”� herhaalt Pain nog eens.
En zucht van teleurstelling gaat door de kamer. Zetsu steekt zijn hand op.
“En nee Zetsu, je mag elkaar ook niet opeten. De regels zijn het zelfde als de vorige keer”� zegt Pain.
Teleurgesteld laat Zetsu zijn hand weer zakken. Ik lag om Zetsu maar door de starende blikken van de leden van Akatsuki verdwijnt mijn lag weer snel. Ik kijk de tafel rond.
Deidara die het dichtste bij mij zit kijkt met samen geknepen ogen mij aan. Alleen al aan die blik kan je zien dat hij het wel leuk zou vinden als ik tegen hem moest vechten. Ik kijk verder naar de persoon naast Deidara. Het is Zetsu. Ondanks de regels van Pain druipt er toch kwijl langs zijn mond. Ik kijk snel verder. Naast Zetsu zit Konan. Met haar wijs en middel vinger gaat zijn van haar ogen naar de mijne. “Ik hou je in de gaten”� straalt ze niet alleen zo uit. Haar ogen zijn net als die van Deidara samen geknepen en lijken op elke beweging die ik maak te reageren. Snel naar de volgende. Naast Konan zit Sasori. Hij is gelukkig wel in zijn “echte”� lichaam. Als die ander geven mij de kriebels. Niet dat zijn “echte”� lichaam niet eng is hoor. Hij lijkt nog steeds boos te zijn op mij omdat ik te laat was. Maar ja. Dat is toch niet mijn probleem. Daarnaast zit Pain. Hij lijkt mij lachen aan maar ondanks dat zou ik toch niet graag met hem willen vechten. Meestal is de sterkste de leider, dus toch maar liever niet. Naast Pain zit Kakuzu. Hij telt zijn geld en lijkt niet geïnterneerd in de vergadering. Daarnaast zit Hidan. Als hij ziet dat ik naar hem kijkt likt hij aan het puntje van zijn zeis. Niet rood worden en snel naar de volgende kijken Kumo. Naast Hidan zit Kisame. Hij lacht naar me, maar niet omdat hij mij zo aardig vind maar om mij er aan te herinneren hoe scherp en lang zijn tanden zijn. Ik kijk snel weg. De laatste is Itachi. Hij kijkt mij doordringend aan maar laat verder geen emotie vrijkomen.
“Hé? Dit zijn toch niet alle leden?”� vraag ik verbaast.
“Inderdaad. Orochimaru heeft ons sins kort verlaten”� zegt Pain serieus.
Ik knik. Ik weet wel wie hij is. Hij is de reden dat ik überhaupt in Akatsuki een kans heb. Ze hebben een vervanger nodig. Niet dat ik op Orochimaru lijk maar er moet toch iemand die legen plaats opvullen.
Pain deelt kleine rechthoekige papiertjes uit.
“Leden van Akatsuki zet hier alsjeblieft je naam op”� zegt Pain.
Pennen worden uit de zakken gehaald. Deidara zoekt ook hevig maar kan zijn pen niet vinden.
“Heeft er iemand en pen voor mij, un?”� vraagt hij tegen niemand in het speciaal.
Ik wil de pen in mijn zak aan hem geven maar Sasori is mij voor.
“Hier”� zegt hij zonder oogcontact te maken met Deidara.
Deidara neemt de pen aan.
“Dank je Sasori , un”� zegt hij.
Met krullende mooie tekens schrijft Deidara zijn naam op, in tegenstelling tot de rest die maar even snel zijn naam erop kalkt. Deidara ziet dat ik naar hem zit te kijken. Hij leg zijn hand snel voor zijn blaadje en begint verder te schrijven. Ik lag in mezelf. Soms is hij zo schattig. Als hij klaar is kijkt hij tevreden naar het resultaat. Ik zit hem nog steeds aan te staren.
“Heb ik iets van je aan of zo, un?”� vraagt hij geïrriteerd.
Boos went ik mij blik af. En ik was net nog wel van plan hem en compliment te maken.
Deidara geeft Sasori’s pen terug en levert net als de rest zijn blaadje in bij Pain. Pain stopt alle blaadjes in een grote zwarte bak. Als iedereen zijn briefje er heeft ingedaan houd hij de bak voor mij neus. Met tegenzin grabbel ik in de bak. Ik pak er een papiertje uit. Ik maak het open en lees de naam.
“En? Wie is het, un?”� vraagt Deidara opvallen geïnteresseerd.
Ik laat het papiertje zakken. De rest lijk nu ook wel geïnteresseerd.
“Kisame”� zegt ik.

Reacties: