FanFic.nl

crazy little thing called love CB (gestopt)

71 he ran away!

kiro pov.
we zitten met z'n allen rond een tafel. het meisje steld verschillende vragen en de jongen schrijft alles op. er komen best rare vragen voor bij waar we de domste antwoorden op geven.
''oke, en waar irriteren jullie je het meeste aan met het samenwonen?'' vraagt john dan.
''uhm, nou, mijn zoon en het broertje van yu die ook bij ons wonen moeten soms erg vroeg op als wij de avond van te voren zijn uit geweest en met een kater in ons bed liggen. dan irriteren we ons dood aan al het lawaai en gelach van hun.'' zegt strify dan.
''vertel is wat meer over je zoon, we weten alleen dat je hem hebt geaddopteert en dat hij jasper heet.''
''nou jasper, is nu 18 en is zijn rijbewijs aan het halen, hij zie er een beetje uit als yu, want die is met hem kleding gaan kopen samen met een vriend en hij staat onder de tattoo's en heeft veel piercings. hij speelt gitaar en kan ook heel goed zingen. en hij is dol gelukkig met jason, het broetje van yu dus en in het begin was yu daar niet zo blij mee haha!'' verteld strify.
''zou jij er blij mee zijn al sje net een nieuwe huis genoot hebt en die heeft meteen met je broertje het bed gedeelt, dat zegt over hen beide meteen iets!'' roept yu uit.
''maar nu vinden jullie het oke dat ze met elkaar gaan?'' vraagt frida dan.
''ja zeker! jasper heeft op de bruiloft van mij en kiro gespeelt en jason heeft toen gefilmt. ze zijn echt verliefd en het straalt er ook vanaf! alleen hebben ze wel lang moeten zeuren voordat jason ook bij ons mocht komen wonen.'' lacht hij.
''kiro wat ben je stil?'' roept romeo dan ineens.
''hmmm, hoezo?'' vraag ik verbaast.
''normaal praat jij nog meer dan bill kaulitz!'' roept shin dan.
''dat is niet waar!'' roep ik ter verdediging. iedereen weet nu wel dat bill kaulitz zijn mond echt niet kan houden! hij heeft zelfs een keer van 's morgens vroeg tot 's avonds laat tegen een fotograaf staan aan lullen die foto's van hem aan maken was. de fotograaf had zich in een boom verstopt in de tuin van hun ouders en bill kreeg hem in de gaten. hij is er naar toe gelopen en heeft er letterlijk 6 uur tegen zitten praten. de fotograaf kon onmogelijk weg omdat hij vast zat en tussen het gepraat van bill komen lukt niemand! uit eindelijk kreeg tom in de gaten dat bill niet aan de telefoon zat dus heeft de fotograaf geholpen samen met hun stiefvader. arme bill krijgt nu nog steeds te horen dat hij tegen paparazie aan heeft zitten lullen voor 6 uur lang!

na het interview doen we nog een fotoshoot met de meest irritante fotograaf ooit! hij blijft maar opmerkingen maken en verwijfd doen. op een foto sta ik voor yu en hij heeft zijn kin op mijn schouder.
''wat is die vent irritant zeg.'' fluister ik heel zachtjes. hij grinnikt en stemt in. ik voel zijn armen om mijn middel gaan en dan geeft hij me een kus op mijn wang. shin en strify grijnzen breed en romeo schiet ineens in de lach.
''jongens kan het wat sirieuzer?'' roept de fotograaf boos. ik luister amper en begin yu te zoenen. nu ligt romeo helemaal in een deuk en strify en shin volgen. ik ga gewoon door en yu lijkt er geen problemen mee te hebben.
''jongens! als jullie nu niet mee werken zet ik jullie zo op de foto hoor!'' roept de fotograaf nu boos. yu duwt me tegen de muur en zoent me steeds wilder en de rest moet steeds meer lachen. romeo staat lachend te filmen en de fotograaf maakt nu gewoon foto's van ons. yu begint steeds rustiger te zoenen en de zoen verandert in kleine losse kusjes en dan houden we op. shin en romeo hebben de slappe lach gekregen en strify staat er maar bij te filmen. de fotograaf sluit zijn camera aan op een computer en bekijkt de foto's. ik ga er naast staan en zie de foto's van hoe ik en yu staan te zoenen.
''ah die is schattig!'' roep ik dan. het iss een supper leuke foto waar yu heel verliefd kijkt en ik glimlachend terug kijk. het is duidelijk tussen een van de vele kusjes door genomen.

jasper pov.
ik en jason hebben huisarrest gekregen van wegen het spijbelen. onze computerspelletjes mijn gitaren en zijn laptop is afgepakt. we mochten de stereo en cd's gelukkig nog wel houden! ik lig op mijn bed naar het plafon te staren. we mogen niet eens tv kijken en als ze weg gaan houden stijn pleun corry of soms zelfs de buurvrouw ons in de gaten! jason komt met een grote grijns binnen wandelen en begint met verukkelijk te zoenen.
''ze heben niet gezecht dat we elkaar niet mochten vermaken.'' grijnst hij en hij begint me uit te kleden. ik kijk hem grijnzent aan en maak de knoopjes van zijn blouse open. dit keer zit Joland onze buurvrouw beneden, dat wijf heeft echt een hekel aan ons sinds het appartement is afgefikt en natuurlijk geeft ze mij de schuld. tegen jason heeft ze eigenlijk helemaal niks omdat ze het erg goed met corry kan vinden en ze vind iedereen in heel dit huishouden eigenlijk wel aardig op mij na! jason en ik kleden elkaar helemaal uit en gaan op het bed liggen. de eerste luide kreunen vullen de kamer nu al.

jolanda pov
ik zit beneden op de bank net lekker een boek te lezen als ik luid gekreun van boven hoor komen. ik zucht en zet wat muziek op om het te overstemmen maar het lijkt alsof ze een microfoon en versterker hebben. als het uiteindelijk is op gehouden slaak ik een zucht en niet veel later komen de jongens beide in een grote pyama broek naar beneden.
''ik mis mijn gitaar!'' zucht jasper dan.
''als ik wist waar die sond zou je wel even mogen spelen maar ik weet echt niet waar hij ligt.'' zeg ik dan. jasper is een erg lieve jongen. hij heeft er voor gezorgt dat ik en sasha optijd buiten waren. hij weet het zelf dan wel niet maar doordat hij zelf terug naar binnen rende hoorde we geroep en zijn we ook naar buiten gegaan en zo heeft hij eigenlijk iedereen in het appartement gered zonder dat hij het zelf weet. in het begin dacht ik dat hij het appartement expres had aan gestoken maar het gebeurde door de leidingen die erg oud waren. de jongens ziiten de heletijd te klieren maar gedragen zich verder wel en vragen niet eens of ze iets mogen doen wat strify ze verboden heeft. net wanneer ik hun kant op kijk geeft jasper jason een tik en als jason omkijkt geeft jasper hem een zoen.
''jullie zijn ook echt een stelletje he!'' roep ik.
''haha, we hebben een soort van haat liefdes verhouding!'' lacht jason dan. ik grijns en loop naar de keuken. ik hoor de bel gaan en wat geroep dat jasper wel open zal doen. als ik weer terug kom zit sasha heel droog met ze te kletsen hoewel ze normaal elkaar de hersens in kunnen slaan.
''sinds wanneer kunnen jullie zo goed met elkaar opschieten?''
''sinds... geen idee eigenlijk! gewoon zomaar.'' roept sasha.
''oke, fijn om te horen! heeft er iemand honger?''
''nou eigenlijk best wel!'' lacht jasper en sasha en jason stemmen in.
''oke, dan bestel ik pizza!'' roep ik en neem de telefoon. ik tik het nummer van de pizzaria in en bestel 4 pizza's. het is nu 6 uur en de jongens komen pas rond 8 of 9 uur thuis. jasper springt ineens op en rent naar boven. even later komt hij terug met een oude gitaar in zijn handen.
''waar heb je die gevonden?'' roept jason dan.
''onder het bed van strify, altijd als hij wat afpakt legt hij het onder zijn bed.'' roept hij.
''oke, speel eens een stukje, ik heb je nog nooit horen spelen!'' roep ik dan. hij glimlacht en speelt een nummer van jack's mannequins. als hij begint te zingen hoor ik dat het kill the messenger is. hij speelt heel goed en zijn zang is sirieus nog beter dan dat van strify. de bel gaat en sasha gaat open doen, ze komt terug met pizza's en jasper stopt met spelen. we eten de pizza op en dan gaat jasper weer spelen. rond 9 uur vliegt de deur open en staat strify daar woedend.
''ik dacht dat ik die had afgenomen!'' roept hij boos naar jasper toe.
''strify, ik heb gezecht dat het mocht! ben als je blieft niet boos op hem!'' roep ik om jasper te verdedigen.
''jij! leg die gitaar terug en ga naar je kamer! en jou wil ik hier niet meer zien! ik heb duidelijk gezegt wat wel en niet mocht! en toch ga je er tegen in! weg wezen!'' roept hij woedent. jasper rent naar boven en ik en sasha gaan terug naar ons eigen appatement.

jasper pov.
ik leg de gitaar terug en ga naar mijn kamer. ik heb strify nog nooit zo woedent gezien. ik hoor jolanda weg gaan en daarna nog meer geschreeuw van strify. dit keer schreeuwt hij tegen jason. ik zucht en staar naar het plafond. jason kan er niet tegen als er tegen hem schreeuwt word. hij begint dan altijd te huilen. het geschreeuw is nu gestapt en niet veel later gaat de deur open. jason komt binnen en hij komt naast me liggen. ik neem hem in mijn armen en geef hem een kus. hij begint te snikken en de tranen stromen over zijn wangen. ik neem hem strakker in mijn armen en leg de dekens over ons heen. na een half uur valt hij nogsteeds huilent in slaap en maak ik me los uit zijn greep. ik loop naar beneden en kijk strify boos aan.
''ik had jou naar je kamer gestuurd.'' zegt hij neutraal.
''en nu sta ik hier want jij moet je fucking bek houden tegen jason!'' roep ik.
''kan hij soms niet voor zichzelf op komen?'' zegt hij op de zelfde toon. dit betekent dat hij echt heel boos is maar nu heeft hij het te erg bekeken!
''kan jij je terig smoel niet eens houden en gewoon normaal doen!'' roep ik terug.
''als je zo door gaat kun je op straat gaan slapen!''
''is goed! ik pak mijn spullen al! alles beter dan hier!'' roep ik en ga weer naar boven. ik pak een tas en doe daat wat kleding in, ik kleed me aan en naam een mijn gitaar. dan ga ik de deur uit zonder iets te zeggen. strify houd de lift al boven en kijkt me alleen aan. hij zegt helemaal niks en kijk alleen maar boos. ik kijk hem goed verwaand aan en ga naar beneden. ik loop naar het park en ga op een bankje zitten. niet veel later van ik daar inslaap.

ik word langzaam wakker van de zon. ik kijk om me heen en herriner me wat er gisteren gebeurt is. ik zucht en denk aan jason. hij weet niet eens dat ik weg ben. ik pak mijn mobiel en zie dat ik 3 sms'jes heb.

ik hoor net dat je bent weg gelopen en dat strify je niet eens heeft geprobeert tegen te houden! je moet echt terug komen, straks gebeurt er iets! ik hou van je jasper. xx jason.

ik zucht maar stuur niks terug.

dude! ben je gek ofzo? ik hoor net van jason dat je weg bent! je moet echt weer naar huis gaan man! straks gebeurt er iets! x yalee

ik zucht en weer stuur ik niks terug.

jasper, sorry van gisteravond, je hebt gelijk dat je weg ging maar je moet echt terug komen, ik wil niet dat jou wat over komt! x strify.

weer zucht ik. ik geloof er eigenlijk niks van en ik wil helemaal niet terug! ik ga naar het internet café en typ een brief.

lieve jason en anderen,
in deze brief laat ik weten dan ik niet terug kom voor in iedergeval de komende 3 maanden. jullie vieren alle feesten zoals kerst, nieuwjaar en sinterklaas maar zonder mij. ik wil de komende tijd niet meer herrinerd worden aan nog iemand van jullie, ook jij niet jason. dat maakt het alleen maar moeilijker. voor strify, ik geloof niks van je sms'je als je echt niet wilde dat mij iets zou overkomen dan had je me niet moeten laten gaan. ik heb al tijden het gevoel dat ik niet bij jullie hoor en dat is ook zo. ik zal nooit echt bij jullie horen omdat ik jullie nog geen jaar ken. alles ging gewoon veel te snel en het is eigenlijk beter dat ik gewoon helemaal niet terug kom. het spijt me als ik jullie hier mee kwets maar het is allemaal beter zo. ik heb wat ik nodig heb dus met mij komt alles wel goed en ik hoop met jullie ook. als laatste wil ik vragen om geen contact met me op te nemen dus, graag niet mailen, bellen, sms'en of alles wat daar mee te maken heeft.
Jason, ik wil niet dat je ooit zult denken dat ik niet van je houd, want dat doe ik wel! je bent echt alles voor me maar door mij raak je alleen maar in de problemen. sorry voor alle moeite die jullie voor mij hebben moete doen.

X Jasper Gimbrere

ik lees het nog een keer over en print het dan uit. ik vouw het op en ga naar het postkantoor. daar koop ik een envelop en een postzegel. ik schrijf het adres van het apartement op en jason op de bovenkant en plak de postzegel er op. ik stop de brief in de envelop en zucht. ik denk er over om de ring die ik van jason heb er bij te doen maar doe het dan toch niet. ik doe de brief in de postbus en zucht. nu kan ik dus niet meer terug. ik ga de stad uit terug naar het park. ik speel op mijn gitaar en zing veel nummers die jason mooi vindt. de tranen lopen over mijn wangen en dan begin ik echt te huilen. ik zet mijn gitaar op de grond en leg mijn gezicht in mijn handen. er komt iemand naast me zitten en zucht.
''wil je erover praten?'' vraagt een meisjes stem. ik kijk opzij en zie een meisje van zo'n 16 17 jaar zitten. ze heeft zwart haar in een knotje en lichte make-up op. ze heeft een rode broek aan met een zwart met rood shirt en een leren jackje. ze draagt zwarte vans en heeft met stift FUCK en YOU! op haar vingers geschreven. ze heeft zwarte nagelak op en roze met groen en zwarte oorbellen in plus nog een sterretje met regenboog kleurtjes. ook heeft ze een regenboos kleurig haarbandje in en een wenkbrauwpiercing met twee lippiercings.
''nou? wil je er over praten of wil je eerst uithuilen?'' vraagt ze lief. ik haal mijn schouders op en zucht. de tranen blijven uit mijn ogen rollen en stoppen kan ik echt niet.
''kom hier, huil maar eerst even uit, als je wilt praten kan dat altijd nog.'' zegt ze en ze slaat een arm om mijn schouders. na daar 1,5 uur te hebben gezitten huilen zijn mijn tranen toch echt op. ze haalt een pakje sigaretten te voor schijn en bied er een aan. ik glimlach scheef en bedank haar.
''het gaat over mijn pleegvader.'' zucht ik. ze kijkt me aan en zucht.
''die doen soms moeilijk ja, vertel verder.'' zegt ze. ik vertel haar heel het verhaal van af het begin met de dood van mijn ouders tot aan vanochtend met de brief die ik heb verstuurd. ze onderbreekt me niet en luisterd goed.
''ik snap hoe je je voelt. ik ben vorig jaar ook weg gelopen en ben nooit meer terug gegaan. bij mij was het ook zo iets alleen mijn ouders hebben me afgestaan omdat ze niet meer voor me konden zorgen. ik begrijp hoe je je voelt en het is goed dat je een brief hebt gestuurd. zo kan je het afsluiten en uiteindelijk misschien zelfs terug gaan.'' verteld ze. ik knik en denk weer aan jason. wat zou hij denken? zou hij boos zijn?
''als je wilt kan ik een keer langs gaan om te zeggen dat het goed met je gaat!'' steld ze voor. ze zou het niet doen om cinema bizarre te ontmoeten. ik heb niet hun namen genoemt alleen die van jason.
''dan moet ik je nog iets vertellen.'' zucht ik.
''vertel maar.''
''strify van cinema bizarre is mijn pleegvader. ik woon bij hun in huis.'' vertel ik.
''oke, fijn dat je het zegt anders had ik gedacht dat ik verkeerd zou zitten.'' zegt ze. ik knik en zucht.
''zeg gimbrere! dat mag wel wat vrolijker!'' roept ze dan. ik schiet in de lach en kijk haar aan. ik steek een sigaret op en bied er ook een aan haar aan. ik zucht en staar voor me uit.
''je mist hem he?'' vraagt ze dan.
''hmmm? wie?''
''jason, die mis je toch?''
''vreselijk! ik wil zo graa naar hem toe! maar ik durf het gewoon niet.''
''het is gewoon nog te vroeg! weet je wat, kom mee naar mijn appartementje, ik woon sinds kort op mezelf en je kan zo lang blijven als je wilt.''
''dat zou ik echt geweldig vinden!''
''oke, kom maar mee.''roept ze, we lopen naar het centrum van de stad. we gaan een steegje in en door een poortje. we gaan een trapje op en door en deur. we komen in een halletje met 5 deuren.
''dit is de badkamer met wc, hier is de woonkamer, dit is de keuken, dit is mijn kamer en hier kan jij slapen.'' zegt ze en laat me de kamers zien.
''oke, danke!''
''heb je nog vragen?'' vraagt ze vriendelijk.
''twee maar.''
''vraag maar raak!'' roept ze.
''hoe heet je en waarom help je me?''
''ik heet cynthia en help je omdat ik weet dat jij dat verdient.'' zegt ze en ze gaat haar kamer in. ik zucht en ga de kamer in die ze heeft aan gewezen. ik plof neer op het bed en voel mijn mobiel trillen. ik kijk op het schermpje en zie dat jason belt. met tegen zin leg ik mijn mobiel op het nachtkasje en loop naar de woonkamer waar ik op de bank plof. ik zucht diep en dan komt cynthia de woonkamer in.
''neem je je mobiel niet op?'' vraagt ze en houd hem voor mijn neus.
''ik kan het gewoon niet. ik wil wel maar als ik zijn stem hoor dan komen er steeds weer tranen.'' zucht ik. mijn mobiel houd op met trillen en ik kijk op het schermpje, 4 gemiste oproepen. ik kijk uit het raam en zie dan jason martin zac an yalee op een bankje zitten. ik zucht en voel een traan over mijn wang stromen. mijn mobiel gaat weer af. ik zucht en neem op en zet hem op speaker en wenk naar cynthia dat ze stil moet zijn.
''jasper?'' vraagt jason's vertrouwde stem.
''ja?'' vraag ik met een schore stem.
''waar ben je?'' vraagt hij paniekerig.
''vlak bij, ik zie je maar jij kan mij niet zien.'' zeg ik zonder emotie. ik zie hem opstaan en een rondje om zijn as draaien.
''je kan me niet zien jason.'' zeg ik op de zelfde toon. hij zakt neer op het bankje en trekt zijn knieën op. ik zie yu kiro shin strify luminor en romeo allemaal aan komen en waarschijnlijk zet hij me nu op speaker.
''misschien tot ooit jason. weet dat ik echt van je hou en dat ik dit ook echt moeilijk vind om te doen maar het is echt beter zo.'' zucht ik en hang op. romeo draait zich om en even hebben we oog contact. hij tikt strify aan en wijst naar mij. ik zie dat strify iets roept en iedereen kijkt op. ik blijf gewoon staan en zucht. de tranen rollen over mijn wangen en dan ga ik bij het raam weg. ik plof op de bank en begin te huilen. cynthia slaat een arm om me heen en troost me. ik laat alle tranen gewoon komen, ik doe niet eens moeite om ze tegen te houden. dan wordt er luid op de deur geklopt en meerdere keren aangebeld. cynthia kijkt verbaast op en dan naar mij.
''ze zagen me door het raam.'' zucht ik.
''en wat wil je?''
''liever niet.''
''dan laat ik ze staan.'' zegt ze zachtjes. ik knik en wacht tot dat het ophoud.
''jasper! we weten dat je hier zit! doe open!'' roept jason. ik zucht en laat ze roepen kloppen en schreeuwen.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.