FanFic.nl

net alsof ( sa)

what if i can't do this anymore

(bill pov )

Voor de verandering, weer in het vliegtuig op het moment. Naar Amerika ,Alweer.
Ik werd gek van al dat heen en weer gereis, alsof touren in Europa al niet erg genoeg was. Nooit je eigen bed, nooit de normale dingen van het leven, nooit je familie om je heen. Ja tom, mijn broertje, of nee wacht di emoest er altijd in wrijven datie 10 minuten ouder was. en die viel nog onder het woord collega. De band was mijn nieuwe familie, ik moest het daar meer mee doen.nie tdat ik met georg gustav en tom veel te klagen had hoor , ze waren heel aardig . tuurlijk waren ze dat maar ik miste mijn echte familie , mijn ouders naja mijn moeder en stiefvader , mijn grootouders , mijn tante sooms nichtjes neefjes , ja zelfs mijn oudere neef thijs miste ik . Thuis ’s avonds op de bank zitten met je moeder zat er niet meer in. Die zat nu elke avond alleen met Gordon. Moederliefde en de zorg van haar was ook onwaarschijnlijk. De crew zorgde voor ons. Alsof wij geen familie nodig hadden.

cold
Touren was kut. Op elke plaats waar je kwam stormde er horde gillende fans op je af. Kon je weer aanhoren van de meest lelijke mormels op welke manier ze je wilde neuken. Natuurlijk, al was je als beroemd iemand nog zo lelijk; zat je in een band, dan had je het voor elkaar. Alles en iedereen. Elke meid dook vrijwillig mee je bed in, als ze maar konden vertellen dat ze het wel niet met een bekend bandlid hadden gedaan. Alsof wij geen gevoel hebben. alsof wij geen liefde kennen.


Soms wenste ik dat ik nooit naar het management had geluisterd. Gewoon mijn eigen ervaringen kon vertellen. Als ik de wereld ten minste mijn verhalen wilde delen. Dan hoefde ik niet om het zoveelste interview trots te vertellen dat ik nog maagd was. dat was ik helemaal niet meer . en mijn broer doek niet zomaar met elk meisje in bed . ikwas o zo betrouwbaar lief en schattig . ja nou vergeet het maar. het was heus niet zo dat ik zomaar met elk meisje het bed in dook . maar ik was geen maagd meer al lang niet meer al vanaf mijn fucked up 16e niet . volgens die idiote gasten die alles voor ons probeerde te regelen. trots moest ik dan vertellen dat mijn eerste keer voor mij speciaal moest zijn , mijn eerste keer was speciaal geweest maar dat was hij al lang nie tmeer. . Doen alsof ik zoveel hard mogelijk probeerde het in mijn hele leven uberhaupt maar met 1 meisje zou doen . en mijn vriendin serisa verstoppen voor de media, daar ging het om. Alsof ik geen echte liefde kende. alsof ik het zo leuk vond om uit te moeten kijken wat ik met mijn meisje deed . ik hield verdomme van haar . maar dat mocht schijnbaar niet

colder

Meiden die geobsedeerd waren door ons. Die í¡lles voor ons over hadden. Zo dichtbij mogelijk staan bij een concert deden ze niet moeilijk over. Dan blijf je toch gewoon in de vrieskou buiten voor de concerthal slapen? Gevaar? Welk gevaar? Het leek wel alsof die fans niet meer na konden denken.
Maar obsessies konden vergaan. Complete kamers vol hangen met levensgrote posters van ons. Geen plékje waar nog een plaatje van ons zou passen op hun overvolle kamers. Mappen vol knipsels, gelogen interviews en foto’s van ons. Complete altaren voor ons, vol cd’s, dvd’s plaatjes en flink wat kaarsjes erom heen. Alsof we God waren. alsof wij het allemaal zo geweldig vonden dat ons leven aleen nog maar band en zo veel mogelijk suc6 scheen te bevatten . alsof
maar schijn bedriegt

Ik wilde ook gewoon weer met vrienden leuk de stad terroriseren. Gewoon wat kloten, zoals elke normale jongen van mijn leeftijd deed. Ravotten als een klein kind.
Het probleem was dat ik als vrienden nu de band en crew had. Andreas mocht ik niet meer. Hij profiteerde ervan dat hij bevriend was met een wereld beroemde band. Hij vond het geweldig dat hij nu ook bekend was, zonder dat hij er wat voor hoefde te doen. Meiden die gillend en huilend ons probeerde te bereiken mocht Andréas niet. Hij duwde ze ruw weg, alsof hij het deed om ons te beschermen. Ik wist wel beter. Jaloezie was het probleem.
Gewoon in de stad rondlopen met vrienden die ik nu niet had, ongestoord kunnen winkelen, zonder dat er om de minuut een camera voor je neus staat. Nu moest ik me compleet inpakken, ’n verwoedde poging om niet herkend te worden. Maar die paparazzi vond me altijd.
Geforceerd zette ik dan een flauwe glimlach op, alsof ik het leuk vond om herkend te worden. Ik wilde weer gewoon alles kunnen doen zoals een normale jongen. Zelfs school miste ik soms. Een normale jongen zou nu misschien wel in de stress zitten om zijn huiswerk, of misschien wel dromen om een bekend leven wat ik leef. maar ik ik droom van weer een normale jonge zijn . had ik maar geen "talent "gehad . had ik het maar nooit gemaakt ja had ik maar
Rond hangen met vrienden, simpel naar de bioscoop gaan, winkelen, en zelfs naar school gaan miste ik. Alsof ik geen leven heb. maar eigenlijk ehb ik dat ook niet meer . ik leid een leven dat niet van mij is

close to get frozen

En welke idioot had in vredes naam TokioHotelTV bedacht. Zelfs in de tourbus hadden we nu geen rust meer. tom gedroeg zich voor de camera als een volslagen oversexte player.shit ja daar kon hij ook niks aan doen want dat was de rol die het management hem opgedragen had. Georg en Gusti gaven het stomme ding gelukkig niet zo veel aandacht. Misschien haatte zij het ding wel net zo erg als ik deed. ik kon di ecamera wel schieten en dat hele th tv er bij
tom hield wel van alle aandacht. althans hij deed alsof. maar ooit zou het hem te veel worden.netzoals het mij nu teveel is . Alle problemen en roddels die er nu al de rondte gingen. ik zou ten eerste absoluut homo zijn. terwijl ik verdomme een vriendin heb . die ik aleen niet mag laten zien van wege fans . als die echt zoveel om me geven accepteren ze serisa . en ik leed daarbij ook nog eens aan anorexia. Wat een quatsch allemaal. ik vrat als een zwijn die al weken geen eten meer had gehad. Stress, dat was het probleem. Alleen mochten we hier niet veel van laten merken. Ergens kon ik het niet meer aan. Europa was al een druk leven, maar Amerika werd te veel. Alles draaide om de concerten, het beroemd worden, en most important; het geld. Tijd voor ons zelf hadden we niet meer en ik had het gevoel dat tom en ik ook geen tijd meer voor elkaar hadden. Praten deden we bijna niet meer, en ik snapte niets meer van die jonge. tom wilde alles te snel, de ongeduldige aap. tom was altijd mijn enige praatmaatje geweest. Hem vertelde ik alles. Maar nu we door braken, was alles anders. Onze band was lang niet zo sterk als de tekst van ‘In die Nacht’ beweerde.en dat , dat was de schuld van ons succes. Maar ach, je moest de wereld toch iets laten geloven? Alles wat ook maar ongunstig zou kunnen zijn voor onze geweldige carrière, mochten we niet vertellen. Alsof wij geen eigen mening meer hadden.

almost frozen

Amerika was nog wel de grootste ramp tot nu toe. We moesten er alles voor geven volgens ons management. Europa kwam later wel weer. Nu was Amerika aan de buurt.
Maar dachten die gasten nu echt niet na? Europa wilde niet wachten. We trokken Amerika nu voor, uit puur eigenbelang. Ons eigen continent wilde ook aandacht van ons. De cd liet al maanden op zich wachten. We hadden er gewoon geen tijd voor. Alle beloftes die we hadden gedaan konden we niet eens waar maken. Een ‘simpel’ concertje daar paste nu niet eens meer in ons schema. Alles was anders nu. Amerika was ons doel, en dat was nu bijna behaald. “Tokio Hotel Erobert Europa!”� Ik kan me het nog goed herinneren. Zolang is dat immers niet geleden. En blij dat we waren, op naar het volgende! Amerika!
Toen hadden we er nog zin in, deden we het met alle plezier. Toen “Tokio Hotel Erobert America!”� was behaald werd het verhaal anders. Toen leerde we pas het échte beroemde leven kennen. Geld. Daar draaide alles om. Onze jonge hoofden waren nu al onbetaalbaar veel waard. Alsof ’n mens geld waard kan zijn. í�lsof ’n mens verkocht kan worden. alsof maa rik wilde het nie tmeer . ik vroeg me elke dag af waneer die alles nog verder brekende kranten kop "tokio hotel veroverd azie "of | tokio hotel verovert africa" zou komen . ergens hoopte ik dat we snel tokio zouden veroveren . dan kon ik tenminste stoppen met deze onzin .

En wat nu als het dadelijk allemaal plots ophield? Dat de nieuwe cd zo’n enorme flop werd dat zelfs het zolang wachtende Europa ons niet meer mocht? Wat dan?
Wat als zelfs Amerika ons niet meer mocht? Als die verwachte stomme track met Miley Cyrus niet in de smaak viel?miley fucking cyrus , de grootste bitch die ik ken , de meest doorgeslage huppelkut ooit . ik wilde niet met haar samen werken maar ik moest ik had geen keuze weeer dan mangemend. alweer iets dat ze van me afgenomen hadden . Werden we dan zonder pardon als grofvuil op straat gezet als door hun ? als ze het maar waagden
Dan zo alles plots ophouden. Het gewone leven konden wij niet zomaar oppikken. We leefde al te lang met geld te veel als beroemdheden.
Het ging allemaal veel te snel. In een mum van tijd waren we beroemd geworden, en ik wist zeker dat dit ook plots zou ophouden.

just seconds away from being total frozen

Mijn droom als normale jongen te kunnen leven zou nooit meer waarheid kunnen worden.
Maar ach, alsof zelfs een beroemd iemand niet meer mag dromen.alsof wij het zo makkelijk hebben omdat we het geld hebben . nou vergeet het maar niks makkelijk . niks normaal leven . niks geluk . het enige wat ik nog zelf kon bepalen was mijn stijl . en ook dat werd minder en minder , ik mocht mijn nagels al nie tmeer zelf lakken er moest dat vervloekte witte randje bij . het ringetje moest uit mijn wenkbrouw en mijn tanden moesten recht . en waarom . omdat het manegement mij wilde breken . en het was ze geluk i'm total frozen .

Reacties: