FanFic.nl

niet de juiste dood? <-- afgerond

we hadden een deal?

Tom:
het weekje New York met onze ouders was eigenlijk iets te snel verlopen. een korte samenvatting is als volgt.

na onze wilde nacht uitgeweest, wat achteraf wel mee viel, hebben we de volgende dag tot aan het avondmaal geslapen zowat. iets waar mam en Gordon al op gerekend hadden.
we zijn in de rest van de week nog naar een aantal plekken geweest met zijn allen. omdat we mam niet wilde teleurstellen. zij had immers deze vakantie voor het gezin geregeld. en je kunt dus ook al voorspellen dat er een heleboel foto's werden gemaakt. we zijn nog een dagje wezen shoppen, wat met Bill echt een DAGJE shopen werd met ongeveer elke winkel doorzoeken die er maar te vinden was.
Bill en ik zijn ook nog met ons tweetjes naar een club geweest en kwamen dus vrij dronken thuis. Kishu had ons geloof ik alleen maar uitgelachen en ons vervolgens geholpen met naar bed gaan. de volgende dag had ze gevraagd hoe het was om dronken te zijn! nou dat antwoord was heel simpel. ze kreeg 2 knorrige antwoorden van 2 gasten met een giga-kater.
en aan het einde van de week hadden we afscheid genomen van Kuker en Lady. dat we nog maar eens snel weer naar New York terug moesten komen.

en nu waren we alweer 2 daagjes thuis. ik vond het nu alweer jammer dat we thuis waren. New York was echt te gek. maar vakantie heet niet voor niets vakantie. je moet ook weer naar huis toe. en eigenlijk was dat niet eens zo heel erg.

ik liep nu naar de kamer van Bill en opende de deur. Kishu en Bill zaten op het bed te praten met het schrift waarin Bill alles van Kishu noteerde op schoot. ik liep snel naar binnen en deed mijn handen voor de ogen van Kishu en trok haar van eht bed af de kamer uit. 'Tomwat is dit!'riep ze geschrokken en ik begon te grinniken. 'waar ga je heen Tom?!' vroeg Bill die op was gestaan van het bed. 'rustig maar Bill wij zijn vanavond wel weer thuis!' riep ik terwijl ik met Kish naar de trap toe liep en haar mee naar beneden trok. 'waar gaan we dan heen?' vroeg ze terwijl ik haar pols vast hield en mijn vest van de kapstok trok. 'je had nog een uitje van me tegoed was het niet?' zei ik met een wenkbrauwwiebel. ze giechelde en ik trok haar mee de straat op. 'we gaan eerst gewoon wat ik de stad rondzwerven. is dat oké?' ze knikte en we liepen samen naar de stad toe waar we gewoon wat ronddoolde. ik liet haar mijn favoriete zaakjes zien en ze had zo te horen dezelfde smaak als mij. 'kom, even de muziekzaak in!' riep ik terwijl ik haar meetrok. ik begroette de winkelbediende die hier inmiddels al zoveel jaar werkte dat hij mij ondertussen wel kende. we bekeken of er nog nieuwe modellen aan gitaren stonden en bladerde wat in verschillende muziekboeken. 'zeg jongeheer Kaulitz? mag ik u wat vragen?' vroeg de winkelbediende en ik knikte. 'wel, mijn dochtertje is nog maar sinds kort erg dol geworden op u en uw muziek. zou ik u misschien een handtekening mogen vragen voor haar?' ik knikte en haalde een stift uit mijn broekzak. lang leve veels te grote broeken! en krabbelde wat neer op een papiertje wat ik aan de man gaf. we wisten toch al dat de man niets zou zeggen over het feit dat ik hier wel eens een aantal gitaren vandaan gehaald had. daarvoor was hij betaald.
we liepen de muziekzaak uit en gingen vervolgens naar een cd winkel. 'moet je deze zien.' zei ik wijzend op een vernieuwde uitgave van een Samy deluxe cd. 'gaaf!' zei Kish die de cd pakte en de achterkant bekeek. 'hmmm voornamelijk meer een nieuw hoesje. er staan alleen maar oude nummers op.' ze liep naar een andere bak en snuffelde daar tussen. ik bekeek haar lichaam tgerwijl ze voorover gebukt tussen de cd's grabbelde. ik scheurde mijn blik af toen ik door kreeg dat ze me vragend aankeek. 'sorry wat zei je?' vroeg ik en ze stond recht. 'of je deze al kent.' zei ze en ik liep naar haar toe en bekeek de cd in haar handen. Fall out boys. niet mijn favoriet maar zeker niet slecht. 'dat nummer ken ik. die had Bill op zijn Ipod staan.' zei ze terwijl ze een titel aanwees. fall out boys - the carpal tunnel of love. typisch iets voor Bill.

we liepen nu samen over straat naar het park toe. het begon langzaamaan te schemeren en er kwam een donkere lucht aan van achter ons. waarschijnlijk goed gevult met een heleboel bliksem, donder en regen. ik hoopte dat die nog even kon wachten met het storten. 'weet je dat het best moeilijk was iets te verzinnen?' vroeg ik en Kishu keek me vragend aan. 'nou, een hapje gaan eten is een uitgesloten optie. naar een club gaan om te dansen is ook niet ideaal want dan denkt iedereen dat ik gek ben door met mezelf te dansen. dus is het best lastig iets te verzinnen.' ze kreeg een grijns op haar gezicht die mij ook deed grijnzen. we stonden nu in het park en ik voelde een eerste regendruppel op mijn neus. 'niet nu.' zei ik toen er meerdere druppels begonnen te vallen. ik wilde al weer omdraaien om naar huis te lopen maar Kishu hield me tegen. 'kom, dan klimmen we die boom in! een beetje nattigheid is heus niet erg.' ze wees op een grote eikenboom die tussen een groepje andere bomen stond. ze rende er heen en ik deed mijn best haar te volgen. 'kun je een zetje geven?' vroeg ze en ik maakte van mijn handen een vlakje en ging met mijn rug tegen de boom aan staan. voorzichtig klom ze via mijn handen op mijn schouders en zo op een lage tak. ze draaide zich om en hielp mij ook naar boven. 'kom!' zei ze en kroop vervolgens naar een iets hoger liggende tak. ik volgde haar en ze begon te giechelen toen ik voor de zoveelste keer vast kwam te zitten met mijn kleding. ze hielp me met het loskrijgen en kroop vervolgens weer verder omhoog. het was inmiddels aan het regenen maar tussen de takken was het nog redelijk droog. we zaten al bijna bovenin toen ik naar beneden keek en het verbaasde me dat ik nog geen hoogtevreesverschijnselen had. maar dat leek ook wel onwaarschijnlijk. hoogtevrees was eerder iets voor Bill.

Uiteindelijk zaten we hoog in de eik op een dikke tak. een beetje uitrustend van de klim. de regen kletterde nog maar we werden amper nat door het bladerdek boven ons.

'Kishu? weet je nog bij die waarzegster?' vroeg ik onzeker aan haar. ze ontweek mijn blik en staarde naar haar schoenen die ze liet bengelen. 'ja...' zei ze langzaam en ik deed mijn mond weer open. 'wa...was jij degene die gewenst heeft dat ik geesten kon zien?' ik fluisterde het bijna maar ze had het duidelijk gehoord want er verscheen een rode blos op haar wangen. 'ik heb het meerdere keren gewenst. maar nooit gedacht dat die wens verhoord werd. ik ben hem nog steeds erg dankbaar daarvoor.' ik grijnsde scheef en dacht even na. 'mag ik je nog wat vragen?' ze knikte en ik beet even op mijn lip. dit kon nog wel eens een verkeerde vraag worden. 'zou je graag je vorige leven gewild hebben?' ze keek me nu aan. 'jawel.'antwoorde ze. 'maar dan had je ons misschien niet ontmoet.' zei ik maar ze schudde haar hoofd. 'volgens hem had ik jullie sowieso ontmoet. dat was voorbestemd. ik ben alleen op die avond met die jongens meegegaan in plaats van met jou. het scheelde maar een paar meters.' ik keek haar vragend aan. dit snapte ik even niet. 'je weet toch dat ik verteld heb over dat hij me liet zien wat ik eigenlijk mis gelopen was? waarom ik hier ben?' ik knikte. al wilde ik nu heel graag het hele verhaal horen. ze verborg nog iets voor me. ik kreeg keer op keer hetzelfde verhaal te horen. dat ze toen de verkeerde tegen gekomen was. nu wist ik dat ze mij tegen had moeten komen. maar waarom? dat vermeed ze altijd! 'wel, al was ik wel met jou meegeweest had ik wel levend gebleven. maar hoe dan ook zou ik jullie ontmoet hebben.' weer niet een compleet antwoord... maar ik zag dat ze dat liever niet wilde vertellen nu. misschien een andere keer. 'mis je het mens zijn?' haar ogen richtte zich nu tot de mijne en eigenlijk wilde ik nu het liefst mijn tong afbijten toen ik haar ogen zag. deze vraag hadden we wel eens eerder gesteld maar evengoed wilde ik haar eigen echte antwoord weten.
haar ogen stonden verdrietig en leegjes.

'ik wil heel graag weer mens kunnen zijn. ik mis het heel erg. ik ben echt heel blij dat jullie me kunnen zien. als dat niet zo geweest was had ik nu al gek geworden. het voelt pijnlijk als mensen gewoon door je heen lopen. niet lichamelijk maar geestelijk. alsof je gewoon niet bestaat wat ook in hun ogen zo is. het is vervelend dat ik ook gewoon niets herinner. dat doet je al helemaal onmenselijk voelen. dus ja, ik mis het menszijnde al weet ik niet meer helemaal hoe het was.' ik was even stil. de regen klaterde gewoon door en de hemel was totaal zwart gekleurd van de donkere wolken. we keken elkaar aan en ik voelde hoe ik een beetje bloosde. ik ging iets dichterbij zitten. Kishu kwam met haar hoofd ietsje dichterbij. maar een bliksemschicht deed haar schrikken waardoor ze bijna viel. ik hield haar net op tijd tegen en trok haar recht. een tweede bliksemschicht volgde en een donderslag kwam enige secondes later. Kishu ging wat tegen me aan zitten en legde haar hoofd op mijn schouder. 'regen is leuk.' zei ze en ik knikte. samen keken we naar de lucht. samen in de hoge eik. terwijl er een kleine storm raasde. zowel buiten als in mijzelf. een storm vol twijfels en rare gevoelens.

Reacties: