FanFic.nl

The Vampire Ball [Romeo]

Chapter Six

De volgende ochtend ging ik weer naar school, gelukkig was ik vroeg vrij. Toen ik thuis was maakte ik mijn huiswerk want dan hoefde ik het niet meer te maken. Weer begin ik me te vervelen, ik kon haast niks anders meer dan aan hem denken. Nog 1 nacht slapen en dan is het eindelijk zover. Dan kan ik weer bij Romeo zijn. Ik ga op mijn bed liggen en droom een beetje weg. Mijn droom gaat natuurlijk over Romeo en mij, we hebben verkering, het gaat goed tussen ons maar helaas voordat ik wakker wordt verlaat hij me. “Kim wakker worden het is maar een droom”� zegt me moeder terwijl ze me een beetje door elkaar schud. Slaperig doe ik mijn ogen op en kijk me moeder aan. Een klein glimlachje siert haar gezicht. “Wat is er toch de laatste tijd met je”� vraagt mijn moeder terwijl ze op mijn bed gaat zitten. Een blosje verschijnt op mijn gezicht. “Ik zie het al, je bent verliefd”� zegt mijn moeder zonder enig schaamte. Ik knik zachtjes. “Je hoeft je er niet voor te schamen”� zegt me moeder terwijl ze door mijn haren aait. Ik kijk naar mijn vingers want ik durf me moeder niet aan te kijken. “Je kunt mij het vertellen als je wilt, ik bedoel ik ben ook ooit jong en verliefd geweest”� zegt mijn moeder. Zachtjes knik ik en til voorzichtig mijn hoofd op. Ik kijk mijn moeder aan, nog steeds staat er een klein glimlachje op haar gezicht. “Op dat bal waar ik op zaterdag heen ga heb ik een jongen ontmoet waar ik een beetje verliefd op geworden ben”� vertel ik zacht. Mijn moeder knikt zachtjes. Verlegen speel ik met mijn vingers. “Je denkt ook veel aan hem”� vraagt mijn moeder. Weer knik ik. “Wees wel voorzichtig met wat je doet met jongens want voor je weet kan die je hart breken”� zegt me moeder. Met die woorden staat ze op en verlaat mijn kamer. Ik kijk haar na, de stilte neemt mijn kamer over. Een hele tijd heb ik na gedacht over de woorden van me moeder. Ik zucht zachtjes. De geur van het avond eten trekt door mijn kamer heen, zo te ruiken is het me lievelings eten. Ik sta op en loop naar de gang, zonder enig lawaai te maken loop ik naar de keuken en ga daar op een kruk zitten, kijkend naar de kok die het eten maakt. Mijn maag toont aan dat het honger heeft. De kok merkt dat ik erg stil ben maar hij zegt er verder niks van. Mijn broertje en zusje verbreken de stilte. Het is een 2 eiige tweeling. Ik ben ook eigenlijk een tweeling maar mijn zusje is tijdens de geboorte gestorven omdat haar navelstreng om haar nekje zat. Ik ga van de kruk af en ga aan tafel zitten. Ik staar naar buiten, in de verte zie ik in het bos een gedaante lopen. Op een of andere manier komt hij of zij mij bekend voor. Volgens mij is het een jongen. Achter hem lopen nog een paar jongens aan, als ik beter kijk slepen ze wat achter zich aan maar wat het is kan ik niet goed zien voordat ik beter kan kijken zijn ze al weg.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.