FanFic.nl

Flikken

Flikken > Volle Maan 2

Deel 2.

Ondertussen was het team weer compleet in de teamlokaal toen Britt en Merel binnenkwamen. Merel trok haar jas uit en liep naar het white board. Ze schreef de naam op van het slachtoffer Michel Dedecker, en hing er een foto bij die ze van zijn moeder had gekregen. ‘Michel Dedecker, 16 jaar, zijn moeder heeft hem geïdentificeerd’ zei Merel terwijl ze op het bord tikte met de stift. ‘De vrouw heeft alleen een zilver kleurige 4x4 om 4 uur in de nacht zien staan bij de vijver, die daarna wegscheurde, ze zei daarbij dat ze aan het rij gedrag kon zien dat de chauffeur niet erg veel ervaring had, hij botste namelijk een paar keer en slingerde heel erg. ’ zei Bruno. ‘Een joyrijder?’ vroeg Britt, ‘Of gewoon een slechte chauffeur’ zegt Raymond. ‘Pasmans, wat zegt het Labo?’ ‘De kogel is afkomstig van een jacht geweer, het lichaam is waarschijnlijk over de grond voortgesleept, en toen in een zak gestoken. Hij is als zo’n 2 dagen dood, het schot was dan ook meteen fataal. Maar dan, het meeste wat opviel was dat hij littekens van heroïne op zijn armen had staan, wel al oudere, En Michel had drugs in zijn maag, bolletjes.’ Zei Pasmans. ‘Amai, dus hij was een drugs smokkelaar?’ zei Merel verbaast. ‘Zijn moeder zij al dat hij wel eens een paar dagen wegbleef, dus misschien ging hij wel eens met zijn vrienden naar het buitenland, België, of Frankrijk of misschien Duitsland’ speculeerde Britt. ‘Misschien wilde hij er mee stoppen, en hebben ze hem toen vermoord in angst dat hij de hele boel zou verlinken?’ zei Nick daarna. ‘ Dat is mogelijk, maar dat zijn speculaties, en we hebben eerst feiten nodig. Bon, Raymond en Pasmans jullie gaan naar Pieter Verberckt, Nick en Bruno werken aan het dossier en Merel en ik gaan naar Jack de Groot.’


Toen Pasmans en Raymond bij het Appartement van Pieter aankwamen…

Een nogal lange blonde jongen deed de deur open voor Pasmans en Raymond. ‘Alleeeeeeeeeeeez de flikken! Wel, smurfkes, wat komen jullie hier doen? Mij een bon geven?’ zei hij lachend. ‘’ Pasmans draait zich om naar Raymond. ‘Even een beetje helder laten worden in de cel?’ Raymond knikte. Ze sloegen de flink protesterende Pieter in de boeien en begeleiden hem naar de combi.

‘Jack de Groot?’ vroeg Britt aan een jongen van een jaar of zestien die de deur open deed. ‘Ja, bent u van de politie?’ vroeg hij. Merel knikte, en toonde haar ID ‘Merel Vanneste en Britt Michiels, mogen wij even binnenkomen?’ vroeg ze vriendelijk. De jongen knikte en liet ze binnen. ‘Is het voor Michel?’ zegt de jongen behoorlijk aangeslagen. Zonder op antwoord te wachten vraagt hij weer een andere vraag ‘Hoe hebben jullie hem gevonden?’. ‘Een wandelaar heeft hem in de vijver gevonden, bij het park’ zei Merel. ‘Jij en Michel waren goede vrienden?’ vroeg Britt terwijl ze 1 foto bekeek van 2 jongens die samen lachend op de foto stonden. ‘De beste..’ zuchtte hij. ‘Het is allemaal dankzij Pieter.. Ik ga het nu ook niet meer verzwijgen!’ zei hij vast beraden. Hij gaf de inspecteurs een zitplek en ging er tegen over zitten. ‘Een paar jaar geleden, toen we 13 waren, ontmoette Michel en ik Pieter. Pieter was de stoerste gast van de club waar we toen altijd stiekem heen gingen, hij zorgde dat we binnen kwamen. Aardige gast, hij vroeg daar nooit iets voor..’ hij stopte even en zuchtte. ‘Hij ging steeds meer dingen voor ons regelen, en hij liet ons proeven van zijn pilletjes en spuitjes..’. ‘Drugs?’ vroeg Britt. ‘Ja, het begon heel onschuldig met zo nu en dan een party drug, voor de fun.. We wisten amper dat het drugs waren, dus wij bleven alles aan nemen.. En toen we dan verslaafd waren, draaide hij ineens de kraan dicht. We moesten nu soms weekenden mee naar het buitenland, met van die bolletjes in onze buik, levens gevaarlijk dus, en we werden er dood ziek van, we hebben besloten om te gaan afkicken van de heroïne, zodat we niet meer afhankelijk van Pieter waren, het was lastig, maar het lukte ons. Michel wilde direct stoppen, maar ik was bang voor Pieter. Dit weekend zouden we weer gaan, we hadden braaf de bolletjes geslikt, totdat Michel plotseling opstandig werd, hij werd boos en begon te schreeuwen dat hij het niet meer deed, hij en Pieter liepen samen weg.. en een paar seconden later hoorde ik een geweerschot…. Toen heb ik Michel niet meer gezien.’ Hij zuchtte nogmaals diep. ‘Bedankt Jack, je hebt ons hier enorm mee geholpen’ zei Britt, terwijl zij en Merel opstonden, Jack een hand gaven en het huis verlieten.


Het team zat opnieuw bijeen in de teamkamer, Merel las de verklaring van Jack voor.‘Onschuldige jongen?’ vroeg Pasmans twijfelend. ‘Hij lijkt mij behoorlijk geloofwaardig, maar ergens te onschuldig’ zegt Britt. ‘We zullen morgen die Pieter wel eens verhoren, als hij weer een beetje helder is’ zegt Raymond. ‘En ik regel een huiszoekingsbevel voor zijn Appartement’ zegt Britt. ‘Bon, dan hebben we wel genoeg gedaan voor vandaag, jullie kunnen gaan’.

De volgende ochtend:
‘Goedemorgen meneer de grappenmaker, goed slapen?’ zegt Raymond vrolijk tegen Pieter. Pieter mompelt wat. ‘Waarom zit ik hier nu eigenlijk..?’ vraagt hij. ‘Allez, Michel Dedecker, wat zegt u dat?’ vraagt Raymond. ‘Ah die, ah ja, klein lastpostje..’ zei hij. ‘Lastig genoeg om hem te vermoorden?’ vraagt Pasmans. ‘Misschien genoeg reden voor een ander, maar niet voor mij’ zei hij lacherig. ‘Zou je dan een naam kunnen noemen, die daar wel reden voor heeft?’ vraagt Pasmans. ‘Hmm..ligt eraan wat ik daar voor krijg…’. ‘Waar was u zaterdag avond?’ vroeg Raymond. ‘Ik was in Luxemburg, en ik was daar niet alleen, wacht, ik zal even het nummer van mijn hotel opschrijven.’ Pasmans schoof hem een pen en blaadje toe. Hij krabbelde een nummer neer, ‘Viola, en nu mag je mij laten gaan.’ Pieter stond op. ‘Zitten!’ zegt Raymond. ‘Wij gaan dit eerst checken.’

10 Minuten later loopt Pieter het commissariaat uit. ‘Allez hoe kan dat nu!’ zegt Britt kwaad. ‘Hij heeft een Alibi, dus we kunnen hem van de verdachte lijst schrappen.’ Zucht Raymond. ‘Dat huiszoeking ’s bevel is dus ook niet meer nodig.’ ‘En we hebben een valse verklaring van die Jack’ zucht Merel. ‘Nick, Bruno, gaan jullie Jack de Groot maar ophalen.’ ‘Natuurlijk Commissaris Michiels, mogen wij dan wel even het adres?’ zegt Bruno plagerig. Britt krabbelt het adres op een post-it briefje en geeft het aan Nick. ‘Moeten we niet meer mensen uit zijn omgeving checken?’ vraagt Pasmans. ‘Nee, we wachten nu eerst wat die Jack te zeggen heeft, jammer dat we geen goede basis hebben voor een huiszoekingsbevel’ zucht Britt. ‘Mwa, wat denk je daar nog te vinden? Ik denk niet dat hij dat wapen nog in zijn huis heeft, en zijn kleding met kruitsporen heeft hij waarschijnlijk ook al lang goed verborgen. Merel knikt ’Raymond heeft gelijk…’

Nick en Bruno stoppen voor het huis waar Jack woont. Bruno wil naar de deur lopen en aanbellen. ‘Bruno wacht eens!’ roept Nick. ‘Kijk daar eens, een zilveren 4x4…’ zegt Nick. Bruno bekijkt hem, ‘Lexus’ zucht hij. ‘Kom, we bellen aan’ zegt Bruno. De deur word opengedaan door een man van rond de 50. ‘Ah, de heren van de politie, jullie komen zeker voor Jack? Kom binnen, hij is er niet, maar hij kan ieder moment thuiskomen.’ Bruno en Nick stemmen in en gaan de man achter na naar binnen. ‘O excuseer, ik heb me niet eens voorgesteld, ik ben Marcel de Ridder’, Hij geeft Nick en Bruno een hand, terwijl die zich voorstellen. Bruno merkt een verzameling jacht wapens aan de muur. ‘U bent een fanatieke jager?’ vraagt hij belangstellend. ‘Elke volle maan ga ik naar Duitsland, prachtige natuur en prachtig wild. Ja, dat is echt een van mijn grootste passies.’ Zegt de man trots. ‘En u zoon, gaat die dan mee?’ vraagt Nick. Nee, zelden, afgelopen weekend is hij ook niet meegegaan, spijtig, het wat zo helder s’nachts.. Dat is het lang niet altijd’. ‘Is u zoon dan alleen?’ vraagt Bruno. ‘Ja, mijn vrouw is een aantal jaar geleden overleden, en geloof mij, ik laat hem niet graag alleen, maar Jack wil dat ik ga, zodat ik af en toe ook afleiding heb…’ zucht hij. Nick bekijkt de wapens nog eens goed.‘Neemt u altijd al u wapens mee?’ ‘Nee nee, meestal maar 2!’ zegt de man lachend. ‘En had u afgelopen week u wagen mee?’ ‘Nee, ik ga altijd samen met een kameraad van mij, en deze keer reed hij, hoezo?’ ‘Zouden wij de wapens en de wagen mogen mee nemen voor onderzoek?’ vraagt Bruno. ‘Waarom?’ vraagt Marcel verbaast. ‘Het spijt ons meneer de Groot, maar wij verdenken u zoon ervan de moord op Michel te hebben gepleegd ’ zucht Nick. ‘Nee, Nee dat kan niet! Neem alles maar mee, onderzoek alles! Ik weet zeker dat Jack er niets mee te maken heeft!’ zegt de man in paniek. ‘Oké, ik bel het labo zodat ze alles kunnen ophalen’ zegt Bruno en hij loopt naar de keuken om te bellen. Ondertussen komt Jack binnen ‘Ah, Politie, wil u nog iets weten over Michel?’ vraagt hij. ‘Sorry Jack, maar je word gearresteerd op verdenking van de moord op Michel Dedecker.’ Zegt Nick. ‘Armbandjes of ga je vrijwillig mee?’ vraagt Bruno terwijl hij uit de keuken komt. ‘Ik zal wel vrijwillig meegaan zeker?’. Bruno en Nick begeleiden hem naar de auto, terwijl ze de vader verslagen achterlaten.

‘ Jack is minderjarig, we moeten er iemand van de cel Jeugdcriminaliteit bij halen.’ Zucht Merel. ‘Regel ik’ zegt Britt. Even later zitten Merel en Britt tegenover Jack en iemand van jeugdcriminaliteit in de verhoorkamer. ‘Waarom heb je gelogen Jack?’ vroeg Britt. ‘Ik weet niet, ik probeerde me eruit te praten..’ zei hij. ‘Hoe bedoel je je eruit praten?’ vraagt Merel verbaast. ‘Ik dacht misschien dat ik de schuld op Pieter kon schuiven, maar ik dacht er niet aan dat die in Luxemburg zat. Ik heb Michel vermoord’ zei Jack. ‘Hoe heb je het gedaan, en waarom?’ vraagt Britt. Terwijl Merel haar verbaasd aan kijkt. ‘Ik heb een geweer geladen voordat hij kwam, toen hij kwam heb ik hem doodgeschoten. Hij wilde doorgaan met de drugs en chanteerde mij, dit was mijn enige kans om er uit te geraken. Ik heb hem toen in een zak gestoken en in pa zijn wagen gegooid, toen ben ik naar het dichts bijzijnde vijvertje gereden en heb hem daar gedumpt’. ‘Oké Jack, agent Peeters, kan jij Jack naar zijn cel brengen?’ terwijl Merel en de agent van Jeugdcriminaliteit (die geen woord had gezegd, omdat hij daar de kans niet voor had gekregen) nog steeds verwonderd zaten te kijken.

Terwijl Jack over de gang werd begeleid sprintte er een meisje binnen, op de voet gevolgd door Carla. ‘Nee Jack nee! Je hoeft dit niet voor mij te doen!’ riep het meisje naar Jack. ‘Rebecca, het is goed, zwijg nu maar!’ zei hij geïrriteerd. ‘Geen sprake van! Ik heb het gedaan! Ik wil nu een verklaring afleggen riep ze hard.’ Britt en Merel klikte, en namen haar mee het verhoor in. ‘Ik zal alles uitleggen’ zuchtte Rebecca. ‘Ik ben al een tijd het lief van Jack, en we beloofde elkaar geen geheimen meer voor elkaar te hebben. Jack vertelde me alles, dat hij onder druk van Michel en Pieter drugs moest smokkelen. Ik vond het zo verschrikkelijk, die drugs waren levensgevaarlijk, bij iedere volle maan vreesde ik weer dat er zo’n bolletje zou knappen, en dat hij zou sterven.. Ik wist dus dat hij dit weekend weer met hen had afgesproken. Ik wist toevallig de patronen te liggen, en heb een wapen van de muur gehaalt, terwijl Jack met Michel in de keuken was. Ze wisten niet dat ik er was, Jack laat altijd de achterdeur open als hij alleen is, en daardoor ben ik binnengeglipt. Ik ben met het geweer naar de keuken gelopen, en heb het meteen op het hoofd van dien gast gedrukt, en geschoten… Ik twijfelde geen moment, ik dacht dat ik al onze problemen wegschoot…’ ze zuchtte. ‘Jack schrok zich dood, hij zei dat alles zo snel mogelijk weg moest. We hebben zijn lijk in een zak gestoken en toen in de wagen van zijn pa gegooid, we hebben alles gekuist en toen zijn we rond 4 uur het lijk gaan dumpen…’
Merel en Britt zwegen.. ‘Fijn dat je zo eerlijk bent, maar ik zal je nu spijtig moeten arresteren, voor de moord op Michel Dedecker…’

Die avond zit het hele team in de combi.
Mihriban komt binnen, terwijl Nick niet zo heel vrolijk kijkt. ‘Heeee zoeteke’ en ze kust hem. ‘Jij bent precies niet blij om mij te zien?’ zegt ze verbaasd. ‘Trek het u niet aan, hij word uit zijn appartement gezet en nu is hij bang dat hij er bij u niet inkomt’ grapt Raymond. ‘Nou, als hij het heeeel lief vraagt’ zegt Mihriban lachend. Nick kijkt Bruno aan en zucht, hij weet nog steeds niet wat te doen…

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.