FanFic.nl

De Elementen - De aardleerling -

Hoofdstuk 12: De tocht van de verlichte

Kuro komt wakker , hij opent zijn ogen en beseft dat hij op zijn bed ligt. Hij denk aan wat er gebeurd is. Was dit allemaal een droom? Maar toen Kuro zijn armen uitstrekt voelt hij iets warms aan zijn linkerhand. Langzaam kijkt hij naar links , Liria zijn trouw paard staat naast hem. ‘Het is toch geen droom geweest!’ Denkt hij. Hij maakt een sprongetje , hij is de Verlichte! De machtigste persoon op de aarde! Hij kan zelfs god verslaan! Maar nee… god heeft hem gemaakt omdat hij voor het goede zal strijden. Kuro land zacht en kijkt dan een beetje sip. Nu dit alles waar is weet hij dat er hem ook een zware taak wacht en ook dat hij zal de 4 elementen moeten beheersen! Hij is blij en droef tegelijk , hij zit met zoveel vragen. Hoe moest hij dit aan zijn moeder vertellen? Kan hij zeggen tegen haar ‘Ma ik ben de Verlichte!’ Nee dit kan hij niet. Maar hij kan ook niet weg gaan zonder iets te zeggen. En wat zal hij Jako dan missen! Kuro zet zich opnieuw op zijn bed. Hij kijkt naar Liria en die bekijkt hem met een blik van
-alles komt goed -
Daardoor weet Kuro dat alles zal goed komen. Hij staat recht , vandaag zal hij nog een keer naar school gaan en dan moet hij plannen maken om de andere elementen te leren. Maar waar hij zal beginnen weet hij nog niet , hij denkt eraan om misschien de map te nemen en er een willekeurige plaats uit te kiezen. Maar zijn taak is niet zomaar een simpel gokspel! Hij wist het niet meer. Hij is dan ook blij wanneer zijn moeder hem roept om naar school te gaan. Maar eerst moet hij Liria opnieuw in haar stal krijgen zonder dat zijn moeder er iets van merkt. Ze is al boos als Liria de stal vuil maakt en haar bloemen vernielt dus dit zou echt niet kunnen! Langzaam maakt Kuro een beweging naar het raam en zet het open. Daar paste Liria nooit door, alleen het raam in de gang is groot genoeg. Hij opent zijn deur die leid naar de gang. En langzaam volgt Liria hem tot aan het raam. Kuro opent het raam zachtjes zodat zijn moeder niets opmerkt en dan maakt hij een schatting van hoe hij Liria zal laten naar buiten gaan. Uiteindelijk komt hij met het idee om een stuk uit de vloer van de bovenverdieping te nemen waar Liria op staat en dit te laten zweven tot voor de stal , daar kan Liria er van stappen en zo in de stal gaan. En wanneer Liria dan in de stal staat neemt Kuro het stuk vloer weer op en laat het terug zweven door het raam waar hij het uiteindelijk terug past in het open stuk vloer zodat de vloer weer compleet is.
Kuro is blij wanneer hij naar school mag gaan , zijn moeder heeft hem tijdens het ontbijt naarstig ontvraagt over wat hij allemaal beleeft heeft op zijn tocht , Kuro heeft haar wijs gemaakt dat hij met een paar vrienden een uitstap heeft gemaakt. Maar eigenlijk is dit niet waar. Kuro is het beu dat zijn moeder haar te veel bemoeid met wat hij doet , maar ze doet dit dan ook omdat ze van hem houdt. Kuro is nu buitenhuis, hij rent nog vlug even naar Liria want jammer genoeg kan hij haar niet meenemen naar school. Kuro is zover. Hij maakt zich klaar om naar school te gaan. Vlug pakt hij zijn rugzak en gaat op weg naar school.

Wanneer Kuro aankomt op de school ziet hij dat iedereen al binnen is. Hij is dus waarschijnlijk te laat. Vandaag staan er op de planning een uurtje magie en natuurlijk een sportles. Daarna zal Kuro naar huis gaan om alles klaar te maken , hij is dan ook momenteel druk in de weer met een smoes te bedenken voor zijn reis.
Kuro gaat de klas binnen waar er boven de deur magieklas staat , het eerste uurtje hebben ze magie , Kuro herinnert zich nog de eerste les die ze gekregen hebben de vorige keer. Met de boeken die ze hebben laten zweven , hij vraagt zich af of hij vandaag weer een nieuwe spreuk zal leren. Kuro duwt de deurknop naar links en gaat de klas binnen enkele leerlingen kijken hem aan , ook Jako is een van die leerlingen. De meester stop even met zijn uitleg en loopt naar Kuro , ondertussen zegt hij aan zijn leerlingen dat ze hun boek op bladzijde 15 moeten leggen en die pagina lezen. De meester kijkt Kuro ernstig aan. ‘Waarom ben je te laat?’ Vraagt hij nors.
‘Ik heb me verslapen meneer.’
‘Oke, ga nu maar naar je plaats en open je boek op pagina 15!’
Kuro doet wat hij zegt en neemt plaats op een bank naast Jako , Jako kijkt meteen naar Kuro en fluistert zacht: ‘Waar ben je geweest in die 5 dagen!’ Kuro zegt niets want wanneer hij Jako iets wil terug zeggen tikt de leraar op het bord en vraagt om de aandacht van de leerlingen. Hij zegt nors dat ze allemaal moeten opletten want wat hij nu zal vertellen is belangrijk voor hun examens voor over een week. Dit kon Kuro niets schelen… Over een week zal hij hier niet zijn hij zal dan druk bezig zijn om te trainen en om zo maar even de wereld te redden. Kuro wordt uit zijn dromen gehaald wanneer de meester plots roept tegen een andere leerling , ze zat waarschijnlijk ook te dromen. Kuro kijkt opnieuw naar het bord , op het bord staat een tekening van een mens en die zweeft enkele boogscheuten boven het aardoppervlak! Dit moest Kuro belangrijk vinden ze zullen vandaag levitatie leren! De meester zegt opnieuw ‘Vandaag leren we hoe je van de grond gaat!’ Nee meneer Jutsi niet met drank!’ Zegt hij vlug. De meester opent nu zelf zijn oud stoffig boek en begint te lezen: ‘ Als men de hoogste top van levitatie wil bereiken…’ Kuro luistert niet meer , hij heeft er echt geen zin in. Hij besluit om maar even verder in zijn boek te bladeren. Kuro stopt abrupt wanneer hij een bekent woord ziet staan: De VERLICHTE. Kuro legt het boek nu mooi open op die pagina. Bovenaan het boek staat in een mooi geschrift , de Verlichte en de legende. Onder de titel en de subtitel staat een tekening van een man die alle vier de elementen beheerst. Hij kijkt met een streng maar zeker gezicht naar Kuro , even denk Kuro dat de ogen van de man , die getekend is, bewegen. Kuro leest aandachtig de stoffige tekst die onder de tekening staat. Op deze pagina’s wordt de legende van de Verlichte uitgelegd. Dit wist Kuro natuurlijk al , een fee heeft het hem zelf vertelt. Verder vertellen enkele magische historie over dat de legende zeker niet echt is. Dat men niet alles moet geloven van wat er in legendes staan. Kuro weet beter. Hij is de Verlichte! Hij is de machtigste jongen op de wereld. Of dat zal hij toch worden. Hij moet natuurlijk wel eerst de andere drie elementen beheersen. Een aantal bladzijden verder staat er iets wat Kuro’s aandacht trekt. Er staat iets op een pagina die geschreven is door een historicus: Bij elke held komt ook een groot gevaar, een held zijn is een grote verantwoordelijkheid. Kuro denkt even na bij deze zin , hij is een held , of dat wordt hij. Maar er dreigt ook een gevaar. De fee vertelde dit ook al. Kuro besluit om even verder te luisteren naar wat de meester magier zegt over de levitatie , misschien kan Kuro dit toch nog gebruiken. Kuro weet even niet hoe hij verder moet.

De meester is nog altijd bezig met uit het boek te lezen , al denk Kuro wel dat de meester het opgemerkt heeft dat Kuro even niet heeft opgelet. De regel die Kuro moet kennen om de Levitatiespreuk perfect te kunnen uitvoeren zijn zeer moeilijk. Nog moeilijker dan de eerste spreuken die hij heeft moeten leren tegen vandaag. Kuro denkt na , wat moet hij toch zeggen tegen zijn enige makker , Jako en zijn meester.. Misschien kan hij best tegen zijn directeur zeggen dat hij iets gaat doen. Maar wat!? Hij kijkt naar Jako en beseft dat het uurtje Magie erop zit. Jako kijkt bezorgt naar hem , samen lopen ze naar buiten , op de speelplaats kijkt Jako Kuro aan. Even volgt er een korte stilte. Tot wanneer Kuro iets tegen Jako zegt. Hij heeft nog altijd zijn boek van Magie in zijn handen.
‘Um… Jako ik moet je wat vertellen…’ Zegt hij bedroeft.
‘Wat is er?’
‘Kijk ‘ Kuro opent zijn boek op de pagina van de Verlichte. ‘Ken je dit? De Verlichte?’
‘Nog nooit van gehoord. Is er dan iets mee?’
‘Lees de tekst even , dan zal je het beter begrijpen.’
Jako neemt het boek over van Kuro en leest aandachtig de teksten die bij de grote tekening staan van de man die de 4 elementen beheerst. Na enige tijd kijkt hij verbaast op naar Kuro.
‘Je begint me wat bang te maken’ Zegt Jako zacht zodat geen andere leerling hem kan horen.
‘Jako , ik ben de … ik ben de Verlichte! Ik weet dat je me nu gek zal verklaren of zo… maar denk eens aan verleden week. Toen we wat vroeger in de klas waren. We hielden dat gevecht. En toen maakte ik dat schild. Iets wat we beiden niet konden verklaren. Snap je?’
Jako kijkt overtuigend naar Kuro en zegt dan. ‘Ik geloof je Kuro , ik geloof in legendes en zo dus denk ik dat jij wel gelijk kunt hebben , je bent echt goed in aardsturen. Maar denk je echt dat er een groot gevaar komt?’
Kuro kijkt even naar de toppen van zijn schoenen. Dan kijkt hij opnieuw naar de ogen van Jako.
‘Ik denk het wel , Jako ik weet wat mijn taak is , ik moet de 4 elementen leren! Maar hoe kan ik dit nou vervullen als ik nog op school zit!?’
Op deze vraag weet Jako wel een antwoord. Hij kijkt met een grote grijns naar Kuro. Dan zegt hij tegen Kuro dat hij na de laatste les sport op hem moet wachten voor het kantoor van de directeur.

Het uurtje sport is erg meegevallen voor Kuro , hij is opgelucht dat Jako vertrouwen in hem heeft en hem steunt! Hij weet nu echt dat Jako een ware vriend is.
Na de sport loopt Kuro gepakt naar het kantoor van de directeur. Jako zelf is er nog niet. Maar de directeur zelf zit wel op zijn kantoor waarschijnlijk een of andere toespraak neer te pennen. Na een tiental minuten komt Jako in looppas aan bij het kantoor. Hij hijgt buiten adem naar Kuro: ‘Laat mij mijn ding doen , ik zorg ervoor dat we minstens een jaar weg kunnen van de school!’ Kuro kijkt verbaast naar Jako. Kan de jongen die Kuro voorstelde als zijn vriend dit echt doen? Hij besluit om maar te doen wat Jako zegt. In alle stilte gaan ze het bureau van de directeur binnen. Jako klopt enkele keren op de deur tot wanneer de directeur de twee jongens opmerkt.
‘Het spel of toneelstuk kan beginnen…’ Denkt Kuro in zichzelf.
De directeur kijkt met een wazige blik naar beiden jongens. De directeur zelf heeft een lange snor en vele rimpels op zijn gezicht , hij lijkt mollig maar dat is hij niet. Velen hebben bij de eerste indruk van hem dat hij een oude man is. Maar Kuro weet beter hij heeft hem al in actie gezien , hij noemt hem directeur Jakoda , vanwege zijn technieken met aardsturen. Het bureautje van directeur Jakoda ziet er minder stijlvol uit dan de normale klassen in de school. Aan elke wand hangt een perkament met daarop de 5 geboden voor aardmeesters. Aan de linkerwand hangt zelf ook nog een logo , het logo van het rijk van aarde.
‘Wat wil je?’ Bijt de directeur naar Jako.
‘Meneer , wij willen wat komen melden.’
De directeur kijkt naar zijn zonneklok die aan de rechterwand hangt. En knikt dan naar Jako: ‘Ik heb wel nog even tijd.’
Jako lijkt opgelucht. Hij haalt even een diepe teug lucht binnen en begint dan met zijn uitleg. Kuro staat een boogscheut achter Jako en luistert aandachtig naar wat hij zegt.
‘Meneer , Kuro en ik hebben ons ingeschreven voor een ontwikkelings project.’
‘Een wat?’ Vraagt de directeur.
‘Een ontwikkelings project. Er komen twee leerlingen uit de waterstammen naar hier en nemen onze plaats in , terwijl wij naar hun school gaan. Zo leren zij wat beter de aardsturing kennen en leren wij beter hoe de watersturing nu in elkaar zit.’ ‘Toen ik zo’n brief kreeg wist ik dat ik dit samen met mijn vriend, Kuro moest doen?’
Even volgt er een stilte , de directeur denkt na. Ook Kuro zit met een open mond naar Jako te gapen. Dit heeft hij niet verwacht , Jako heeft net een leugentje uit zijn duim gezogen die misschien wel eens kan lukken. Maar Jako zei dat er twee personen komen. Wil dit zeggen dat Jako mee met Kuro gaat op zijn toch? De ene vraag zorgt ervoor dat er een andere vraag opkomt, na een paar minuten stilte kucht de directeur even. Hij legt zijn pen neer en staat op. Langzaam waggelt hij naar Jako en kijkt hem diep in de ogen.
‘Wanneer komen die uitwisselingsstudenten?’
‘Um waarschijnlijk volgende week mijnheer.’
‘Dan wens ik jullie veel plezier toe mijn heren!’
Jako kijkt even naar Kuro , Kuro zelf merkt dat Jako vreugdevol geslaagd is in zijn toneelstuk. Samen lopen het kantoor uit en nemen ze hun boeken. Wanneer ze aan de uitgang van hun school staan begint Kuro tegen Jako te praten.
‘Dus als ik het goed begrijp wil je met me mee gaan ? Met me over de 4 Naties reizen !? Alleen omdat je mijn vriend bent?’
‘Ja , Kuro… kijk we kennen elkaar al vanaf we 2 jaar waren. We zijn echt altijd bij elkaar geweest. Dus daarom weet ik dat het mijn lot is om jouw te volgen en bij te staan in je zeer zware taak!’
‘Dit doet me echt iets, makker.’ Zegt Kuro. ‘Maar Jako nu wacht ons nog de zwaarste taak… hoe vertellen we dit aan onze ouders?’
Jako grijnst opnieuw: ‘Mijn ouders weten het al… Ze hebben hun erbij neer gelegd en denken nu dat ik een slimme jongen ben… dat ben ik natuurlijk ook.’
Jako kijkt nog altijd met de grijns naar Kuro maar Kuro lacht niet , hij weet niet hoe hij dit moet vertellen aan zijn ouders. Jako merkt het op en besluit om er wat op te zeggen:
‘Kijk , kom mee met mij dan pak ik mijn spullen en dan zullen we onderweg iets bedenken om je moeder te overtuigen’
Kuro knikt. Hij heeft vertrouwen in zijn vriend. Samen lopen ze naar Jako’s huis. Wanneer ze daar aankomen ziet Kuro inderdaad dat Jako’s ouders hun neergelegd hebben bij het feit dat Jako bijna een jaar kan naar de waternatie gaan. Ze vertrekken uit het huis van Jako , nadat jako enkele kusjes krijgt van zijn moeder krijgt.
‘Die nemen het goed op’ Zegt Kuro tegen Jako wanneer ze op weg zijn naar zijn huis.
‘Ja mijn ouders houden zich sterk…’
Samen komen ze toe bij het huis van Kuro , aan de zijkant van het huis hoort Kuro Liria grinniken.
‘Liria weet dat we zullen vertrekken.’
‘Wie is Liria?’ Vraagt Jako.
‘Liria is een paard die ik van een goede koopman gekocht heb. Ze is het uitverkoren paard voor de Verlichte… daarom was ik ook een paar dagen weg. Ik ben naar het meer der herinneringen geweest. Daar ontdekte ik dat ik de Verlichte ben.

Langzaam opent Kuro de deur van zijn huis, zijn moeder is druk in de weer met het avondeten dat ze niet merkt dat de deur open gaat.
‘Dag mam!’ Zegt Kuro zonder er bij na te denken.
Zijn moeder kijkt om en loopt naar Kuro toe ze heeft hem een knuffel en zegt een goedendag tegen heb en Jako. Daarna gaat ze terug naar haar keuken om verder te doen met het eten.
‘Die zegt niet veel.’ Zegt Jako zonder dat hij Kuro wil kwetsen.
‘Ja, als ze met haar eten bezig is dan laat ze al de rest vallen.’
‘Mam , ik en Jako moeten je iets zeggen.’
Zijn moeder stopt met het klaarmaken van het eten en gaat op een stoel zitten. Ook Jako en Kuro volgen en zetten hen aan tafel. Kuro doet het hele verhaal aan zijn moeder. Verbazingwekkend reageert de moeder van Kuro kalm en zegt dat ze hem begrijpt. Ze weet dat Kuro er wat zal over bijleren. Hoe kan zijn moeder zeggen dat ze het goed vind? Anders is ze kwaad als hij een nachtje niet thuis komt. En nu vertrouwt ze hem een jaar alleen toe. Kuro is verbaast maar zeer blij. Wanneer hij buiten staat gepakt en hij een paar kussen van zijn moeder heeft gekregen bedenkt Kuro zich dat zijn moeder misschien iets meer weet. Misschien weet ze welke zware taak Kuro te wachten staat. Kuro wordt uit zijn dromen gehaald wanneer Jako hem op zijn schouder tikt. Samen laden ze Liria en gaan op weg naar de WaterNatie. Kuro zit vooraan op Liria en houd te teugels vast en Jako houd Kuro vast en laat zijn haar los in de wind. Het is zover de tocht, waar Kuro geen begin aan ziet, kan beginnen!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.