FanFic.nl

Flikken

Het plantsoen lijk. > deel 1

Deel 1

Het is een koude woensdag ochtend in September. Een van de laatste zomerdagen breekt aan, maar eigenlijk voelt het gewoon als de herfst. Terwijl het grootste deel van Gent nog lekker warm in hun bed ligt of zo zoetjes aan opstaat, beginnen de plantsoenwerkers al met het park aan het zuid.
‘Mannen, vanavond moet dit park er perfect bijliggen,Henri, jij gaat daarachter bij die bosjes de struiken snoeien en jonge boompjes verwijderen’. Henri knikte, pakte zijn werkgerief en liep naar de andere kant van het park. Even keek hij op zijn horloge, het was kwart over 5. Ze hadden zo vroeg moeten beginnen omdat ze met te weinig mensen zaten, en dit park moest vandaag klaar zijn, als ze om de normale tijd waren gestart kregen ze het nooit voor de avond klaar. Henri vond het niet erg, het was altijd rustig s’ ochtend s, dat werkte het fijnste. Bovendien werden die vroege uren ook goed genoeg uitbetaald. Hij kwam aan bij het bosje, eerst zou hij eens kijken naar de jongen boompjes. Die moesten er namelijk allemaal uit, omdat het anders een veel te dicht bosje werd. Hij liep een stukje het bosje in, om te kijken of er veel jonge beplanting stond. Henri mopperde, een of andere gierigaard die niet wilde betalen voor het ophalen van zijn afval had zijn troep maar in het park gedumpt. Dat gebeurde wel eens vaker, dus Henri keek er helemaal niet van op. Toen hij de zak wilde aanpakken viel deze open. Henri werd bleek en voelde dat hij moest kokhalzen.

Merel en Britt stonden naast Barry, een man van het labo. Hij droeg zoals gewoonlijk een steriel wit pak. ‘Jeezus’ dat was het enige wat Merel kon uitbrengen toen ze het lijk zag liggen. Het was een bruine man,zijn hele buik was opengehaald. Het was een afschuwelijk gezicht, je kon onder andere zijn darmen zien. ‘Zoals verwacht geen ID of iets anders wat wijst naar zijn identiteit.’ Zuchtte Barry. ‘We wachten nog op de wetsdokter, en zijn al bezig met het sporenonderzoek. Gelukkig droeg de man die de zak vond handschoenen, er staan namelijk een hoop vingerafdrukken op ’ vervolgde Barry omdat niemand anders wat zei. ‘Goed, bel me zodra je rapport klaar is, en zou je willen vragen of de wetsdokter mij na zijn onderzoek wil bellen?’ vroeg Britt. ‘Natuurlijk Commissaris.’ Britt en Merel zeiden de andere gedag en liepen het bosje uit. ‘Wachten we eigenlijk niet op de wetsdokter?’ vraagt Merel verbaast. ‘Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik kan dat niet veel langer aanzien, en we kunnen ons ondertussen vast wel veel nuttiger maken met iets anders.’antwoordde Britt. Ze was misselijk, het was gister laat geworden en daar merkte ze nu dus resultaat van. ‘Waar zijn Nick en Bruno?’ ‘Die ondervragen de plantsoen medewerker die hem gevonden heeft.’

‘U bent hier pas vanochtend begonnen?’ vroeg Bruno aan de plantsoen medewerker die Gerard Groenhout heette. Hij knikte. ‘Ja, om kwart over 5 liep ik het bosje in om de jonge bomen weg te halen. Toen ik een zak zag staan. Ik dacht dat het weer gewoon afval was, dat dumpen ze hier wel vaker. Ik wilde de zak oppakken om hem naar de container te brengen, toen er ineens die man uitviel’. De man was duidelijk aangeslagen. ‘Kwart over vijf?’ herhaalde Bruno terwijl hij op zijn blocnote bleef pennen. De man knikte. ‘Als u wil kunt u praten met iemand van slachtofferhulp’ zei Nick. ‘Nee, bedankt, ik red mij wel’ zei de man met een gemaakte glimlach.
Ze namen afscheid van de man en liepen naar Britt toe. ‘Meneer Groenhout is vanochten om 5 uur toegekomen, begon aan zijn werk en zag een vuilnis zak liggen, hij pakte die op en toen trof hij het lijk aan’ ‘Is dat alles?’ vroeg Britt licht teleurgesteld. ‘Meer weet die man er ook niets van’ zei Nick zuchtend. ‘Oké, gaan jullie de anderen maar helpen met het buurtonderzoek, ik zie jullie om 9 uur op kantoor?’ vroeg Britt. De mannen knikte en liepen weg. Merel kwam aanlopen, ‘Ik heb juist geprobeerd John te bereiken, maar hij neemt niet op’ zegt Merel ongerust. ‘Er zal toch niets gebeurt zijn? Met al die verwondingen de laatste tijd’. ‘Laten we even afwachten, we proberen seffens nog wel eens ’. Merel stemde in. ‘En wat gaan wij nu doen?’ ‘Naar het commissariaat, kijken of er iemand vermist is opgegeven die mogelijk ons lijk is’ en ze stapte in de wagen.

Een hysterische donkere vrouw liep het commissariaat in, op de voet gevolgd door een andere vrouw en Carla. De achterste vrouw zei vanalles in een vreemde taal tegen de hysterische vrouw, maar die leek dat te negeren. ‘POLICEE POLICEEEEE’ gilde de vrouw. Pasmans stond op en stond op en liep naar de vrouw toe. ‘Rustig mevrouw’ zei hij terwijl hij haar wilde kalmeren. ‘Ze spreekt geen Nederlands’ zei Carla toen ze naast Pasmans kwam staan. ‘Ik ben tolk, Chantal Vervecken ’ zei de vrouw terwijl ze Pasmans een hand gaf. ‘Pasmans, wat kan ik voor u en mevrouw doen?’ ‘Abeba komt aangifte doen, haar man is vermist’ Pasmans knikte, en duwde de deur van verhoor 1 open, gaat u maar zitten.’ Raymond was inmiddels bijgesprongen en nam ook plaats in de verhoorkamer. Abeba was inmiddels al wat rustiger geworden. ‘Wat is de volledige naam?’ vroeg Raymond terwijl hij pen en papier pakte. ‘Abeba Tamru, ze komt uit Ethiopië, ze is hier asielzoekend met haar man’. ‘Waar komt u aangifte van doen?’ vroeg Pasmans. Mevrouw Vervecken vroeg het in de vreemde taal aan Abeba. ‘Haar man, hij is al sinds zaterdag dagen weg’. ‘Vermissing dus? Hoe heet haar man?’ ‘Etefu Tamru’. ‘Hoe gedroeg hij toen ze hem voor het laatst zag?’ vroeg Raymond terwijl hij de rest op het aangifteblad pende. Het duurde even voordat Abeba het had uitgelegd en het kon worden vertaald.‘Er kwamen twee blanken mannen op bezoek, Abeba had hen eenmaal eerder gezien. Ze leken een beetje in paniek, en ze vroegen of Etefu zo snel mogelijk kon meekomen. Hij stemde in en is met ze mee gegaan’. ‘Sprak haar man Nederlands?’ vroeg Pasmans verbaast ‘Nee, wel redelijk Engels’. ‘De mannen waren al eerder langs geweest, weet ze wat ze kwamen doen?’ Er werd weer even vreemd gesproken‘Nee, ze had geen idee, hij heeft een keer een contract getekend, maar hij wilde niet zeggen waarvoor. Hij zij enkel dat ze dan genoeg geld hadden om een klein flatje te huren.’’Heeft ze een foto van haar man?’ De vrouw pakte uit haar tas een foto. ‘Ik ga hem vast seinen’ zei Pasmans tegen Raymond en hij stond op en liep het kamertje uit. ‘Zou ze met een robotfototekenaar de mannen kunnen tekenen?’ vroeg Raymond daarna. ‘Ja’. ‘Dat zal een heleboel helpen, zouden we misschien ook even een kijkje mogen nemen in haar woning? ’ weer stemde de vrouw toe. ‘Mooi, ik ga direct een robotfoto tekenaar bellen, kan ik u ondertussen iets te drinken aanbieden? Koffie, cola, water?’ vroeg Raymond beleefd. ‘Koffie zou heerlijk zijn’ zei de tolk glimlachend. ‘Oké, tweemaal koffie, ga ik regelen’

Ondertussen zaten Merel en Britt al een tijdje aan hun desk. Merel ziet Pasmans lopen met een foto. ‘Pasmans! Mag ik die foto eens zien?’ vroeg Merel. Pasmans keek een beetje verbaast, maar liep naar Merel toe .‘Word die vermist?’ vroeg ze terwijl ze de foto aandachtig bekeek. ‘Ja, ik wilde die juist gaan seinen, waarom?’ vroeg Pasmans. Merel toonde de foto aan Britt. ‘Dat is hem!’ zei Britt. ‘Zeg, ga ik nog antwoord krijgen op mijn vraag?’ zegt Pasmans een beet verontwaardigt. ‘We hebben een moordzaak, vanochtend is een onbekend lijk gevonden in het park aan ’t Zuid. En we zijn er zo goed als van overtuigd dat dit ons lijk is’ zegt Merel. ‘Ai, zijn vrouw zit nog in verhoor 1 met haar tolk, zal ik haar inlichten?’. ‘Nee wacht nog maar even’. Raymond komt binnen. ‘Ze zal dadelijk met een robotfoto tekenaar aan de slag gaan’ zegt hij tegen Pasmans. ‘Raymond, we hebben hem al gevonden’ zegt Pasmans. ‘Hoe?’ zegt deze zwaar verbaast. ‘Vanochtend is er een onbekend lijk in het park gevonden, en wij hebben een zeer sterk vermoeden dat het om deze man gaat.’ ‘Misschien is het wel handig als we elkaar even briefen over onze zaken?’ vraagt Britt. De andere stemmen in, Nick en Bruno zijn inmiddels ook binnen gekomen en nemen ook plaats in de gloednieuwe vergaderzaal.

Word vervolgt.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.