FanFic.nl

Onbereikbare liefde (gestopt)

Hoofdstuk 14: De zoektocht

Yu loopt de woonkamer binnen en kijkt om zich heen. 'Waar zijn Romeo en Kiro?' Vraagt hij. 'Weg. Hij werd boos op Romeo omdat hij gisteren op zijn tong beet, dat ging perongeluk, en daarnet weer omdat Romeo mij knuffelde, omdat hij behoefte had aan een knuffel. Romeo stormde boos weg. Kiro werd boos op mij omdat ik weer eens in mijn gedachtes verdronken was, je kent mij, en stormde daarnet naar zijn kamer.' Leg ik uit. Hij knikt. 'Moet je nog douchen?' Vraagt hij. 'Yup, maar ga jij eerst maar. Ik heb nog geen zin.' Zeg ik en zoek naar de afstandsbediening. 'Oké.' Zegt Yu en loopt weg. Als ik de afstandsbediening heb gevonden, druk ik op het aanknopje en zap een beetje rond. Shin komt de woonkamer in lopen en ploft naast me neer. 'Goede morgen.' Zegt hij. Ik kijk opzij. 'Goede morgen.' Zeg ik ongemakkelijk. Ik ga verder met zappen en kom op een kanaal met Spongebob terecht. 'Ja! Laat staan!' Zegt Shin en springt van de bank af en gaat voor de tv zitten. Ik ga languit op de bank liggen en sluit mijn ogen. Na 5 minuten val ik in slaap.

'Strify, je kan douchen.' Ik open mijn ogen en slaak een gil. Shin's hoofd is nog geen 5 centimeter van mijn hoofd verwijderd. 'Waarom doet iedereen dat toch? Laat me rustig wakker worden!' Zeg ik boos. 'Sorry!' Zegt Shin. Ik loop naar de badkamer om te douchen. Na het douchen loop ik naar mijn kamer. 'O, what the hell, we hebben toch niets te doen vandaag.' Mompel ik in mezelf en loop gewoon in de zelfde pyama en weer geen shirt aan naar de woonkamer. Ik weet het, ik laat Shin lijden, maar ik heb geen zin om me om te kleden voor niets. Ik ga in de woonkamer weer op de bank liggen en probeer weer een beetje te slapen, maar dat wil niet echt lukken. Shin en yu zitten nu te discuseren over de afstandsbediening. 'Hoe laat is het?' Vraag ik, blijkbaar niet hard genoeg. Ze discuseren vrolijk verder. 'Doe eens even normaal!' Roep ik. Ze laten allebei de afstandsbediening vallen en kijken mij verbaast aan. Sukkels. 'Hoe laat is het?' Vraag ik. '12 uur.' Zegt Yu en kijkt me onderzoekend aan. 'Laat me raden, je maakt je zorgen over Romeo. Het komt wel goed met hem hoor.' Zegt Yu. 'Nee, dat is het niet.' Zeg ik. 'Niet? Ben je van je Romeo geloof afgevallen?' Vraagt Shin ongelovig. Ik kijk hem vernietigend aan. 'Oké, ik mag nog 2 keer raden. Ó, ik weet het al. Je mist Fenna, is het niet? Je vind haar leuk hè?' Vraagt yu met een grote glimlach op zijn gezicht. 'Een beetje.' Zeg ik eerlijk. 'Een beetje, of een beetje heel erg?' Vraagt Yu en zijn glimlach wordt steeds groter. Shin daar in tegen staart nors voor zich uit. 'Het tweede.' Geef ik toe. 'Ik wist het! Ik wist het, ik wist het!' Zingt yu vals en danst in het rond. Hij trekt me van de bank af en zorgt ervoor dat ik met tegenzin mee dans. 'Yu, genoeg.' Zeg ik en trek mijn handen los. 'Is dat niet leuk dan? Het is toch juist goed dat je iemand anders hebt gevonden?' Vraagt Yu. 'Natuurlijk is dat leuk! Maar ik weet nu niet zo goed meer wat ik wil.' Zeg ik zacht. 'Wat jij wil, beste Strife, is iemand die ook van jou houdt. Zo iemand ben je tegen gekomen!' Zegt Yu en gooit zijn armen in de lucht. Ik denk diep na en geef hem toch maar gelijk. 'Je hebt wel gelijk.' Mompel ik. 'Waarneer heb ik geen gelijk?' Vraagt hij met een scheve glimlach op zijn gezicht. 'Eigenlijk nooit. Gefeliciteerd met jou eerste keer gelijk hebben.' Zeg ik lachend. Hij trekt één wenkbrauw op en kijkt daarna heel verdrietig. 'O gossie toch. Is kleine Yu nu verdrietig?' Vraag ik en knijp in zijn wang. 'Ja.' Zegt hij zielig. 'Mooi zo.' Zeg ik. 'Nee, niet mooi.' Zegt Yu. 'Wel mooi. Iemand iets te drinken?' Vraag ik. Shin schud knorrig zijn hoofd. Yu springt enthausiast en roept keihard 'Ja!'. Ik lach. 'Wat dan?' Vraag ik. 'Warme chocolade melk.' Zegt hij. 'Dat is een heel goed idee. Whow Yu, lekker op dreef vandaag.' Zeg ik lachend en loop naar de keuken. Ik maak er alsnog een derde bij, al Shin kennende. Hij heeft nu geen trek, maar als hij de heerlijke chocola ruikt wil hij ook. Ik loop met de drie koppen in mijn handen naar de woonkamer en zet ze neer op tafel. 'Ik zei toch dat ik niets hoefde.' Zegt Shin boos. 'Ik ken jou, Shinnie. Als je het ziet of ruikt, wil je het wel.' Zeg ik en plof naast hem op de bank. Als ik mijn chocomel op heb, sta ik op. 'Ik ga denk ik toch maar op zoek naar Romeo. Ik maak me nu toch best wel zorgen.' Zeg ik en loop naar de gang om mijn jas en schoenen te halen. Dan loop ik weer terug naar de woonkamer en plof weer neer op te bank. Ik trek mijn schoenen aan. 'Je gaat hem dus zoeken.' Zegt Yu. 'Ja.' Zeg ik en trek mijn jas aan. 'Ik ga mee.' Zegt Yu en rendt ook naar de gang. Nog geen 10 seconde later staat hij alweer in de deur opening. 'Kom je nog?' Vraag hij ongeduldig. Ik knik en loop naar de voordeur. 'Maar waar beginnen we? Berlijn is zo groot.' Zegt Yu. 'Ik weet denk ik wel een plek waar Romeo heen zou gaan.' Zeg ik. 'Waar dan?' Vraagt hij. 'Zijn stamkroeg natuurlijk. Als hij daar niet is, is hij van de aarde verdwenen.' Zeg ik. 'Natuurlijk!' Zegt hij en we gaan op weg.

In de stamkroeg was hij niet, ook niet in zijn favoriete kledingwinkel. hij was ook niet te vinden in het stadse parkje waar hij anders altijd heen gaat. 'Waar is die jongen toch?' Vraag ik aan Yu. 'Ik heb geen idee. Zullen we hem anders bellen?' Vraag Yu. 'Hij neemt zijn mobiel niet op. Dat had ik al geprobeerd toen jij bij zijn huis aan het kijken was en ik bij het park. Dit is hopeloos. Het is al 9 uur s'avonds en we hebben nog niet eens iets gegeten.' Zegt ik. 'Je hebt gelijk. We gaan wel naar huis toe.' Zegt Yu. 'We kunnen ook een patatje eten bij de McDonalds en dan verder zoeken.' Zeg ik. Yu's mobiel gaat af. Hij neemt op. 'Hallo, met Yu.' (..) 'Romeo zoeken.' (..) 'Dat moeten we nog doen, ja.' (..) 'Ja dat doen we. We hebben al bijna alles doorzocht, maar Berlijn is zo groot.' (..) 'Dat kan nog heel lang gaan duren. Verwacht maar zeker na twaalf.' (..) 'Ja, dat doen we. Tot morgen.' Yu hangt op. 'Kiro?' Vraag ik. 'Ja. Hij wist niet waar we waren en maakte zich zorgen. Hij wilt dat we voor 2 uur s'nachts zeker wel thuis zijn, want dan lopen er rare mensen rond.' Zegt Yu. 'Die Kiro, altijd zo bezorgt.' Zegt Yu en schudt zijn hoofd. 'Waar gaan we nu heen?' Vraag ik. 'Weet jij waar zijn moeder woont?' Vraagt Yu. 'Nee, ik niet. Jij bent zijn beste vriend.' Zeg ik. 'Misschien weet Kiro het.' Zegt Yu. 'Ja, goed idee Yu.' Ik pak mijn mobiel uit mijn broekzak en zie dat het is uitgevallen. 'Bel jij maar. Mijn batterijen zijn leeg.' Zeg ik. 'Mijn beltegoed is op.' Zegt Yu. 'Hier hebben we echt heel veel aan.' Zeg ik sarcastisch. 'Nope.' Zegt Yu. We staren een tijdje voor ons uit. 'Eerst maar eens eten?' Vraag ik. 'Ja, waar?' Vraagt Yu.
'MacDonalds?' Vraag ik. 'Ja, is goed.' Zegt Yu. We gaan op zoek naar een MacDonalds.

Als we klaar zijn met eten staan we weer buiten. We lopen doelloos een beetje rond, in de hoop Romeo te vinden. Na nog zeker 4 uur rondgedwaald te hebben, hebben we het wel gehad. 'Zullen we naar huis gaan?' Vraagt Yu, nadat het alweer is gaan regenen en we alweer helemaal doorweekt raken. 'Laten we dat dan maar doen. Romeo kan overal zijn zelfs uit Berlijn. Waar kan hij zijn? Wacht eens.' Zeg ik. Ik loop een stukje vooruit, naar het gedaante dat voor de helft in een steegje staat en zenuwachtig om zich heen kijkt. 'Wat ga je doen?' Vraagt Yu. Ik loop verder naar voren. De gedaante kijkt me verwachtingsvol aan. Dan loopt iemand tegen me aan. Ik val op de grond. Yu loopt snel naar me toe en helpt me overeind. Ik kijk naar de plek waar de gedaante stond, maar hij is al weg. En de man of vrouw die mij omver liep ook. 'Weird.' Fluister ik en speur de straat af. 'Ze zijn weg.' Zegt Yu. 'Ik dacht dat ik Romeo zag.' Zeg ik en kijk nog een keer de straat rond. 'Zullen we maar gaan?' Vraagt Yu. Ik knik. We lopen de kant op naar het appartenmentencomplex. 'Hoe laat is het eigenlijk?' Vraag ik. 'Bijna half 2 s'nachts.' Zegt Yu die op zijn mobiel kijkt. 'Oké.' Zeg ik. Net als Yu zijn mobiel weg wilt stoppen, gaat zijn telefoon. 'Hallo, met Yu.' (..) 'O, hoi Fenna.' (..) 'Ja, we komen zo.' (..) 'Zijn mobiel is uit gevallen.' (..) 'Nee, niet gevonden. Kiro heeft je zeker het hele verhaal verteld?' (..) 'Dacht ik al. Ik zalf hem je even geven.' Yu geeft zijn mobiel aan mij.

'Hallo?'
'Hé, lieverd. Hoe gaat het er mee?'
'Niet zo best, We dachten wel dat we hem zagen, maar nee.'
'Zal ik mee helpen?'
'Nee hoor, we komen nu naar huis.'
'Oké, dan zien we jullie zo wel.'
'Tot zo, schatje. Ik hou van je.'
'Ik hou ook van jou. Tot zo.'

Ik hang op en geef de mobiel terug aan Yu. 'Laten we maar gaan.' Zeg ik en loop verder. Na een half uur lopen zijn we er nog niet. Ik gaap. 'Berlijn lijkt wel een doolhof in de nacht. Ik ben hier nog nooit geweest, wat jij?' Vraagt Yu. 'Nee, nooit. Weet je zeker dat we goed lopen?' Vraag ik. 'Ik heb geen flauw idee. Eigenlijk lopen we maar gewoon ergens heen. We kunnen het vragen aan die mensen daar.' Zegt Yu. 'Volgens mij zijn dat niet de juiste mensen om te vragen waar de weg is. Ik ken die mensen, die volgde mij ook toen ik van huis weg liep.' Zeg ik. 'Toen je uitgeput thuis kwam? We gaan maar snel, voordat ze ons zien.' Zegt hij. 'Goed idee.' Zeg ik en loop snel een steegje in. 'Ik ken dit.' Sis ik. 'Wat dan?' Vraagt Yu. 'Hier rechts, dan kom je bij de grote weg die ook naar het park gaat. 4e, 5e of 6e steegje rechts en dan zijn we bij ons appartenmentencomplex.' Bedenk ik me. Dat zei Romeo tegen me over de telefoon. Na nog zo'n 20 minuten lopen staan we voor de deur. Yu zoekt de sleutel en opend de deur. We lopen naar binnen en rennen een paar trappen op.

Reacties: