FanFic.nl

Geluk gehad (misschien wel te vaak?)

2. Location: France

Bill’s pov:
Gustav is de eerste die de stilte verbreekt. ‘Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Alle lampen waren toch gecheckt?’ Zegt hij. ‘Klopt. En allemaal waren ze in orde.’ Zegt David. ‘Dan moet het wel aangestoken zijn.’ Zegt Georg. ‘Honderden fans… Ze hadden nog zo veel mee kunnen maken.’ Mompel ik verslagen. ‘Wij kunnen er ook niets aan doen Bill.’ Zegt Tom en wrijft over mijn rug.
In stilzwijgen vervolgen we het inpakken, en gaan daarna de bus in. Terwijl de bus richting Frankrijk rijdt slapen wij.
Na een paar uur geslapen te hebben word ik wakker doordat we over een hobbel reden. Aan Toms gesnurk te horen ligt hij nog te slapen.
Ik kijk door het raampje naar buiten. Ik zie allemaal onverklaarbare teksten staan op de borden met veel accenten. Ik gok erop dat we ondertussen in Frankrijk zijn.
Naast me hoor ik dat Tom wakker aan het worden is. Nouja, wakker kan je het nog niet noemen, ’s ochtends loopt hij er meestal als een zombie bij. Tegen de middag is hij wel wakker. Maar, laten we zeggen dat hij over een paar minuten ongeveer weet wat er om hem heen gebeurt.
Zuchtend draait hij zich om, en ik hoor een plof. ‘Aaauww…’ Kreunt Tom. Ik draai me om van het raampje en zie Tom op de grond liggen, verwikkeld in zijn dekens. Ik kan een lachbui niet onderdrukken. Hij kijkt me pissed aan, maar het was écht een te stomme actie. ‘Wacht maar.’ Zegt hij. Met een grijns trekt hij de deken onder me vandaan, daar lag ik nog bovenop, en hoopt dat ik ook op de grond donder. Jammer voor hem dat ik me nog net aan een randje kan vasthouden. De teleurstelling staat op zijn gezicht, waardoor ik nóg meer in de lach schiet.
Met een slaaphoofd komt Georg met zijn hoofd het bed uit. ‘Wat is er zo grappig?’ Vraagt hij. ‘Tom.. hahahaha.. Tom is… uit… uit zijn bed gepleurd.’ Lach ik. Georg snapt hoe stom dat eruit heeft gezien en er verschijnt een grijns op zijn gezicht. Tom schijnt het helemaal niet meer grappig te vinden, en des te leuker is het om hem er de hele dag mee te confronteren. En natíºíºrlijk maak ik daar goed gebruik van. Binnen de kortste keren weet het hele team wat met ons mee tourt wat er vanmorgen is gebeurt, en dat dankzij mijn lachbuien.
Tegen de avond let Tom er niet eens meer op als ik het weer over zijn uit-bed-val-actie heb. Ik heb hem alleen wel moeten beloven dat ik er straks met het concert niet wéér over begin. Dat zal ik maar niet doen, ik heb hem genoeg dwars gezeten vandaag.
Het concert gaat weer lekker, en er zijn veel borden gemaakt met teksten erop. Niemand lijkt eraan te denken wat er gisteren na het concert is gebeurd. We waren even bang dat het ons de kop ging kosten.

Reacties: