Hoofdcategorien
Home » Twilight » The truth of our friendship » H2: Mickey Mouse-pakjes, lasagne en een geheime vriendin
The truth of our friendship
H2: Mickey Mouse-pakjes, lasagne en een geheime vriendin
H2: Mickey Mouse-pakjes, lasagne en een geheime vriendin
Nessie? Iemand zei mijn naam ergens in de verte maar ik wilde het niet horen. Het was duidelijk niet dezelfde stem die net in mijn oren had gefluisterd ik hou ook van jou.
Mmm, ga weg, mompelde ik, hopend dat mijn droom dan terug zou komen.
Ook een goeie morgen! We gaan vandaag shoppen, vergeten? Kom dus maar snel uit je bed en trek iets aan, ratelde de stem opgewonden. Verdomme Alice! Moest ze nu net vandaag super vrolijk zijn? Kon ze me niet gewoon laten slapen en iemand anders lastig vallen met haar gekwetter? Ik zuchtte geërgerd maar schopte toch mijn dekens weg. Alice was bezig in mijn badkamer, waarschijnlijk kleren aan het klaarleggen. Meestal vond ik dat niet zo handig omdat ik me kleedde zoals ik me voelde maar vandaag kon het me geen zier schelen. Als ze een Mickey Mouse pakje had klaargelegd had ik het waarschijnlijk gewoon aangetrokken, zonder morren. Ik sleepte mezelf voort naar de badkamer, joeg Alice buiten en draaide de douchekraan open. Na een verfrissende douche was ik zo goed als helemaal wakker. Ik keek eens naar de kleren die Alice had klaargelegd en besloot ze braaf aan te doen omdat ik geen zin had om zelf nog iets uit te zoeken. Veel te lastig als je zoveel kleren had als ik. Niet mijn schuld trouwens, wel die van mijn shopverslaafde tantes. Ik liep de trap af en liet mij op mijn stoel aan de tafel vallen.
Cornflakes? vroeg Esmé nadat ze me een goedemorgen zoen had gegeven. Ik knikte niet in staat iets te zeggen omdat Jacob juist de keuken binnenkwam. Esmé nam 2 kommen en deed er cornflakes en melk in. Jake kwam naast mij aan tafel zitten.
Goedemorgen prinses, begroette hij me vrolijk.
Goedemorgen, antwoordde ik mompelend. Ik nam snel een schep cornflakes en hoopte dat hij hetzelfde ging doen. Ik had mezelf opgedragen zo weinig mogelijk tegen hem te zeggen. Ik staarde het hele ontbijt naar de tafel want ik wist dat eens ik hem aankeek het een verloren zaak zou zijn.
Kom Nessie, we vertrekken zo, Alice huppelde de keuken binnen en gaf Jacob een vriendschappelijk schouderklopje. Gered door Alice, daarmee had ze het voorval van deze ochtend goed gemaakt.
Ik ga nog even mijn tanden poetsen, ik ben binnen 5 minuten in de garage, antwoordde ik.
Waar gaan jullie heen? Vroeg Jacob die me naar boven volgde.
Shoppen, antwoordde ik zo kort mogelijk. Ik snelde naar boven en poetste mijn tanden terwijl ik al de rest deed, zodat ik niks zou kunnen zeggen.
Ness?
Ja?
Wat scheelt er, heb ik iets verkeerd gedaan? vroeg Jacob toen ik eindelijk mijn mond had gespoeld.
Nee, antwoordde ik zo gewoon mogelijk. Dit ging echt niet makkelijk worden maar ik moest volhouden, voor onze vriendschap.
Oh, ik zal het me wel inbeelden dan.
Gewoon een beetje slecht geslapen, loog ik. Ik had in geen tijden zo goed geslapen. Ik moet nu wel echt door, Alice en Rosalie wachten. Ik gaf hem een snelle knuffel zodat het echt leek alsof er niks aan de hand was. Eigenlijk wou ik eeuwig zo blijven staan, in zijn armen maar ik maakte me snel los en liep naar de garage. Alice en Rose zaten al klaar in de auto en ik plofte op de achterbank.
Alles oké? vroeg Rosalie bezorgd terwijl ze de garage uitreed.
Ja hoor, gewoon slecht geslapen en veel te vrolijk wakker gemaakt daar onze lieve Alice.
Alice lachte en er werd niks meer gezegd.
*~**~*
Ik opende de deur van mijn kamer met mijn voet. Ik had mijn armen vol met zakken. We hadden ons helemaal laten gaan. Ik gooide de zakken op mijn bed en schopte mijn schoenen uit. Ik hing alle kleren op kapstokken en zette mijn nieuwe schoenen in mijn schoenkast. Ik had ook enkele tassen gekocht die groot genoeg waren om een map en een boek in op te bergen. Je zou denken dat een genoeg was maar Alice zou een beroerte krijgen als ik maar een tas had. Het zou niet bij al mijn outfits passen dus hebben we er verschillende uitgekozen. In alle kleuren van de regenboog en verschillende formaten. Ik gooide het overige schoolgerief in de lade van mijn bureau die ik daarvoor had vrijgemaakt. Ik ging morgen alles wel eens uitpakken en sorteren, nu had ik te veel honger en Esmé was aan het koken. Ik volgde de geur van verse lasagne en belande in de keuken. Er was niemand en ik wou net iemand halen om te vragen hoelang de lasagne nog in de oven moest toen Esmé binnenkwam.
Het is zo klaar hoor.
Het ruikt overheerlijk, zei ik enthousiast. Esmé was juist de lasagne uit de oven aan het halen toen het mij opviel dat de stoel naast mij leeg was. Normaal kwam Jacob elke avond eten. Nu was hij er niet. Ik was een klein beetje opgelucht omdat ik dan niet tegen hem zou moeten praten en liegen. Maar langs de andere kant voelde ik me schuldig. Wat als hij boos was op mij omdat ik zo afstandelijk deed deze ochtend.
Waar is Jacob? vroeg ik aan Esmé, hopend dat zij de oorzaak van zijn plotse afwezigheid zou kennen.
Oh, hij ging met enkele vrienden naar de film en ze gingen daarna iets eten. Heeft hij je niks gezegd? vroeg ze verbaasd. Gingen jongens met elkaar naar de film? Ik dacht het niet! Hij had zeker een vriendin. Ik werd misselijk van jaloezie. Hoe kon hij zoiets verzwegen hebben? We waren toch vrienden, het was niet omdat ik iets meer voor hem voelde dat hij dat niet kon zeggen, hij wist niet eens wat ik voor hem voelde. Ik had helemaal geen trek meer maar at het stuk lasagne dat Esmé voor mijn neus had gezet toch op. Daarna liep ik onmiddellijk naar mijn kamer en bleef daar voor de komende drie dagen. Papa kwam terug en om te zorgen dat hij niet merkte wat er aan de hand was las ik het ene boek na het andere maar ik merkte soms net iets te laat dat ik weer aan Jake zat te denken. Ik sprak tegen niemand en al zeker niet tegen Jacob. Er was maar een probleem, maandag moest ik naar school. En Jacob zat op dezelfde school.
Zondagavond liep ik naar beneden en voor iemand de tijd had om iets te zeggen rende ik naar buiten.
Ga jagen, ben binnen en uurtje terug, riep ik zonder achterom te kijken.
Ik liep het bos in en deed me tegoed aan het warme bloed dat uit mijn weerloze slachtoffers stroomde. Ik wilde morgen geen risicos nemen. Toen ik thuis kwam nam ik een warme douche en deed mijn pyjama aan. Ik maakte nog snel mijn schooltas in orde, koos al een outfit uit en kroop toen in mijn bed.
*~**~*
Tuut tuut tuut ik werd wakker door het gepiep van mijn wekker. Buiten was het al klaar maar de zon scheen niet. Ik klopte mijn wekker uit en zag toen welke dag het was.
Maandag 2 september.
Mijn eerste schooldag ooit maar nog lang niet mijn laatste.
Reacties:
Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.