FanFic.nl

Rules are made to be broken [TH]

Rules are made to be broken [TH] *8*

Gapend open ik me ogen. Ik slinger me benen over de rand van het tweepersoonsbed heen, en begin me aan te kleden. Beneden is de tafel al gedekt. Jimmy zit al. Je schuift naast hem en ziet 2 briefjes op je bord liggen. 1 van Teye en 1 van Dimi. Lieve Malini, ik moest al vroeg weg voor een sollicitatiegesprek. Ik zie je vanavond weer. Sterkte vandaag. Onthoud wel dat we er altijd voor je zullen zijn! x'Teye.
Ik open het tweede briefje, Lieve Malini, ik ben een ramp in emotioneel gedoe.. ik heb geen idee wat ik moet zeggen, maar in ieder geval sterkte en ik zal er altijd voor je zijn, noem me maar een schouder om op uit te huilen. xx Dimi.

Er glipt een traan uit me ooghoek. Kijk, dit soort dingen miste ik thuis nou. Me ouders vertelden nooit waar ze heengingen, zouden nooit een briefje achterlaten, en het kon ze al helemaal niks schelen hoe ik me voelde.
Ik glimlach door me tranen heen, en voel hoe Jimmy zachtjes een arm om me heen slaat.
Ik kruip dicht tegen hem aan, en zo blijven we een tijdje zitten. Konden we maar eeuwig zo blijven zitten. Als op dat moment de bel gaat, is Jimmy de eerste die opstaat. In de gang hoor ik vaag stemmen en dan rennende voetstappen. Om de hoek zie ik de gezichten van Yuuki en Jade verschijnen. Ze rennen als gekken naar me toe en knuffelen me helemaal plat. Alsof ze me jaren niet hebben gezien. Onze ogen worden vochtig en ik merk dat de meiden ook moeite hebben hun tranen binnen te houden.
We nestelen ons allemaal op de bank met een warme kop chocolademelk. Uiteraard met slagroom. Levi, Syl en Yasmin waren er nu ook. De tv word aangezet en Jimmy doet The Grudgeerin. We zitten allemaal op de veel te grote sofa van Jimmy.
Zo zag de rest van de middag er eigenlijk ook uit. Films kijken, even naar de snackbar, weer films kijken en kloten met mijn gitaar en het drumstel van Jimmy. Ik vond het heerlijk om een dag met al mijn beste vrienden door te brengen. Levi had bedacht dat vannacht best konden gaan spuiten. Jade had hem met grote ogen aan zitten kijken. Yuuki had droog gezegd dat hij graffiti bedoelde en geen drugs. Yasmin en ik lagen helemaal vlak door het gezicht van Jade. En zogezegd zo gedaan. Ik zit nu achterop bij Jimmy op de fiets. Yasmin bij Levi, Jade bij Syl en Yuuki bij Dimi. Dimo was vroeger thuis dan vannacht, en was gewoon een natuurtalent op het gebied van spuiten. Vandaar dat hij ook maar mee ging. Hij en Levi hadden het maar het beste gevonden als we ons opsplitsten in 2 groepen. Zo zou de kans kleiner zijn dat we werden gepakt. Ik ging met Jimmy, Dimi en Yasmin. De rest vormde de andere groep en ging als eerst naar het spoor. Wij gingen naar een verlaten plein, ergens net buiten het dorp. Ik vond het heerlijk om de geluiden van de nacht te horen, en de zachte motregen die zachtjes langs mijn wangen streek. Ik heb altijd al van de regen gehouden, net zoals Yasmin. Iedereen vond het raar, maar het kon ons niks schelen. Als het buiten regende stonden Yasmin en ik er letterlijk in te dansen. Jimmy maakt een scherpe bocht waardoor ik bijna van zijn fiets val. Hij zit me met pretoogjes aan te kijken, waardoor ik meteen in de lach schiet.
Even later spring ik van zijn af als we bij het pleintje zijn. Me horloge wijst 1.30 aan.
Ik laat me rugzak van me schouders glijden en strijk met me vingers over de nog perfect witte muur. Ik voel de inspiratie door me lichaam gieren en rits me tas open. Ik deed nog niet zo lang aan graffiti, maar volgens Dimi kon ik het al aardig goed voor een beginner. De eerste lijnen gaan nog moeilijk, maar daarna ben ik helemaal in me element. Ik spuit als nooit tevoren, en het resultaat mag er dan ook zeker zijn. Rules are made to be broken staat er nu met grote letters. De kleuren paars en blauw springen er als het ware echt uit. De lijnen hebben we zwart gemaakt. We staan met ze vieren te kijken. Iedereen is stil. Dit was zonder twijfel onze beste piece ever. Alles klopte gewoon. Dimi en Jimmy hadden vooral de vormen van de letters gedaan en de beelden erachter. Yasmin en ik hadden als het ware alles zo mooi mogelijk opgevuld. Deze tekst zei gewoon hoe we waren.. Hoe wij dachten over het leven. Yasmin knijpt nog lichtjes in me hand. Achter ons horgen we een auto tot stilstand komen. Verschrikt kijken we allemaal tegelijk om. Mijn mond zakt open van verbazing.. Ze zouden toch pas over een maand komen?!

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.