FanFic.nl

Rules are made to be broken [TH]

Rules are made to be broken [TH] *9*

Nee.. Het kon niet. Toch? Maar het was zo.. Het kan niet. Dit is nep. Dat moet wel. Toch? Maar.. ze staan er echt! 'Yasmin.. knijp me.' 'volgens mij droom ik' fluister ik zachtjes. 'AUW!' 'GVD YASMIN!' gil ik. Pijnlijk wrijf ik over me arm. 'Ik zei KNIJP niet VERMORZEL' zeg ik halfboos tegen me vriendin. Ze staat me dom aan te gapen en voor het eerst sinds die auto kwam zegt Jimmy wat. 'En wie mogen jullie nou weer zijn?' mompelt hij geïriteerd. Een jongen komt naar voren gelopen en buigt zich uitdagend voorover naar Jimmy. Bang kruip ik wat dichter tegen Dimi aan. Jimmy rekt zich iets meer uit zodat hij groter lijkt dan zijn 1 meter 65. De jongen tegenover hem doet hetzelfde, ookal is dat niet nodig, hij is stukken groter dan Jimmy. Ik schat hem ongeveer 1 meter 90. Met grote ogen kijk ik naar Yasmin, die hetzelfde denkt als mij. Dit gaat fout aflopen.. De jongen doet nog een stapje dichterbij naar Jimmy, 'Dat gaat jou hélemaal niks aan' grijnst hij. En kijkt langs Jimmy heen richting Yasmin en mij. Yasmin grijpt naar mijn hand en knijpt hem bijna fijn. Ze was bang. Ik voelde het. Die jongen.. Yasmin en ik kende hem wel. 2 jaar geleden hebben we bij hem op school gezeten. Niet voor lang.. en een van die redenen was hij. Jimmy en de rest kenden hem niet. Alleen Yasmin en ik. En we waren allebei als de dood voor hem.

'Yasmin!' gilde ik vrolijk. Ze draaide zich om en zag me aan komen rennen. Met een brede grijns op haar gezicht vlogen we elkaar in de armen. De vakantie had lang geduurt. Yasmin was een 2 weken weggeweest met haar ouders, naar Italië. Ik had haar onwijs gemist. We lopen gearmd de school in, als Yasmin alles verteld. Ik zie een paar jongens naar ons staren. Een vrij lange jongen, zwarte dreadlocks en een peuk in ze mond valt meteen op. Ik zie dat hij Yasmin aandachtig opneemt. Wat een engerd.. Yasmin merkt het ook, ze kijkt uitdagend terug en we lopen snel verder. De jongen met de dreads wenkt zijn vrienden en lopen in onze richting. Ik fluister gespannen iets in Yasmin haar oor. Ze knikt, en we zetten het in een keer op het lopen. De jongens hadden dat blijkbaar niet zien aankomen. Ze lopen daarna richting rokershok. Ik laat me op een bankje zakken, naast Yasmin. We kijken elkaar grijnzend aan. We gingen meestal in een x keihard rennen als er een paar jongens in onze richting liepen. We vonden dat wel grappig, als we die gezichten dan zagen.
In de 2e pauze zijn we school allbei wel een beetje zat.. voor één x spijbelen kon toch toch wel?
Als we naar buiten lopen, zien we dezelfde jongens weer in het rokershok staan. Als ik zie dat ze ons opmerken, stoot ik Yasmin aan. Ze fluisterd dat ze het ook al zag, en voor de 2e x vandaag sprinten we in een x richting het hek van het schoolplein. Dit keer hadden die jongens dat zien aankomen, en spurten achter ons aan. Ik schrik me wezeloos, omdat ik dit niet had verwacht. Yasmin heeft precies dezelfde uitdrukking op haar gezicht en we rennen nog wat harder door. Zigzaggend tussen de straatjes, stoppen we voor de skatebaan. Hijgend laten we ons op een bankje vallen. Yasmin lacht tevreden, die denkt natuurlijk dat we die jongens hebben afgeschud. Wrong, ik zie aan komen lopen. Ik word bang. 'Wat moeten ze van ons?' fluister ik naar Yasmin. Ze schud haar hoofd dat ze geen idee heeft. De skatebaan is helemaal verlaten. De jongens slenteren nu in hun eigen tempo in onze richting. Ik voel hoe me hard sneller gaat kloppen. De jongen met de zwarte dreads laat zich naast mij op het bankje zakken, en slaat een arm om me heen. Ik schuif demonstratief opzij, dichter naar Yasmin toe. Die helaas met hetzelfde probleem zit.. De andere jongen, eentje met kort bruin haar laat zich naast Yasmin zakken. Ik wil gehaast opstaan, als de jongen met dreads me arm vastpakt, en me bij hem op schoot trekt. De jongen met het bruine haar probeert hetzelfde bij Yasmin. Ik probeer weer op te staan. Tevergeefs.. De jongen houd me stevig vast. Hij draait mijn gezicht zo naar hem toe, dat ik hem recht in ze ogen aankijk. Ik voel gewoon hoe hij de angst in me ogen kan lezen.. Ik probeer me armen los te rukken, maar hij is veel sterker. Als ik naar hem wil schreeuwen dat hij me los moet laten, plant hij zijn lippen op de mijne. Even sta ik helemaal verstelt, niet wetend wat ik moet doen. Ruw, maak ik me hoofd van het zijne los. Het helpt niet.. Hij is te sterk. Zijn handen glijden langzaam onder me korte hemdje. Uit alle macht probeer ik me weer los te rukkken. Dit keer met resultaat. Ik geef een trap tegen zijn schenen, waarna hij vloekend met zijn handen naar zijn been grijpt. Die andere jongen, met die bruine haren, maakt nu op zijn beurt zijn hoofd los van Yasmin en richt zich dan op mij. Yasmin maakt meteen gebruik van haar kans om weg te komen. Slaat met haar vuist in zijn maag, pakt mijn hand en we zetten het op het lopen.

Ik ril weer bij de gedachte aan die dag. De jongen stapt nu langs Jimmy heen in mijn richting. De jongen met de bruine haren staat vlak achter hem. Ik zet een stap achteruit, voor zover dat kan. Ik voel de muur tegen me rug duwen. Dimi ziet de angst in me ogen, en slaat zijn armen om me heen. Jimmy lijkt zich weer te herinneren wie de jongens zijn. Zijn gezicht word langzaam rood van woede. En op zijn beurt gaat hij voor Yasmin staan, als hij ziet dat de jongen met bruine haren aanstalten maakt om naar haar toe te gaan. Verderop hoor ik luid gelach, en zie vaag het lichtje van een fietslamp. Ik haal opgelucht adem als ik zie dat het Yuuki, Levi, Syl en Jade zijn. Ik zie dat de 2 jongens schrikken en zich haasten naar de auto, wetend dat als ze het nu zouden uitlokken het onmogelijk zouden winnen van een groep van 8 man.'JA! GA MAAR WEG! LAF HOOR!' schreeuwt Jimmy ze nog na. De auto maakt een ronkend geluid en scheurt dan met piepende banden de duisternis van de nacht weer in.
Ik laat me door me knieën zakken, en leun met me rug tegen de muur. Ik wist dat we dit keer geluk hebben gehad..

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.