Gierend van het lachen val ik bijna van Tom zijn schouder. Tom spurt nog snel een steegje in en laat me dan van zijn schouder glijden. Ik zie de twinkeling in zijn ogen als ik recht tegenover hem sta. Even lijkt het alsof zijn hoofd dichter naar het mijne komt. Dan zie ik het gezicht van Georg om de hoek verschijnen, met een brede grijns op zijn gezicht. 'Stoor ik soms?' grijnst hij. 'Nee hoor,' zegt Tom zo rustig mogelijk. Ik grijp de kans dat Tom afgelijd is en glip tussen ze armen door, ren naar Geord toe en spring op zijn rug. Dat had hij blijkbaar niet zien aankomen, en zakt meteen door ze knieën op de grond. Tom ligt helemaal slap van het lachen en valt ook op de grond. Gustav, Bill en Yasmin komen ook aangelopen. Vragend werpt Yasmin een blik naar mij toe. Ik haal mijn schouders op, en vorm met me lippen; dat vertel ik later wel. Ze grijnst dat ze het begrepen hebt en haakt haar arm weer door die van Bill.