FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 6

"De planten zijn een rijk in het domein der..."
Ik liet de leraar zijn zin niet afmaken en ging uit het niets tegen Jasper praten.
Het kon best komisch zijn, een leraar met een planten obsessie maar, niet als hij er alleen maar over praatte.
"Dit was biologie toch? Geen plantologie toch?"
Jasper glimlachte. "Er staat nog steeds dat dit biologie is"
Daarna ging het gesprek vanzelf. Over de gekste dingen. Wat me niet uitmaakte. Jasper was perfect.
Na een tijd voelde ik weer een paar ogen in mijn rug prikken. Hoewel Alice in gesprek was met Aurora, keek ze de hele tijd. "Al, waarom kijk je zo?"
"Jasper is van mij, onthoud dat" zei ze fel.
Ik keek terug naar Jasper. Hij knikte en keek naar beneden.
Hoewel ik hem maar net kende, mijn hart kromp ineen.
Het deed pijn. Ik bouwde een vriendschap op maar zag er meer in. Maar het waren leugens die mijn gedachten me verteld hadden.
Het liefste was ik nu opgestaan en uit de les gelopen.
Maar gered door de bel.
Een volgende les zou beginnen.
Zonder Jasper.

"Jij kijkt somber" zei Aurora plots.
Verschrikt sprong ik opzij.
Verbaasd keek ze me aan.
"Ik had je niet aanhoren komen, en ik kijk altijd somber" zei ik zacht maar, mijn stem verraadde me. Daaraan kon ze merken dat ik echt somber was, en ik loog.
"Vertel eens"
Dat was een goede eigenschap van haar. Het maakte niet uit hoe depressief je was. Je kon haar alles vertellen. "Jasper is van Alice. Ik heb mezelf voor de gek gehouden, om te geloven dat Jasper ooit bij mij zou kunnen horen"
Dit was een slechte eigenschap van mij. Mezelf zo ziek laten voelen dat ik op het punt stond in te storten.
"Daarom zie je zo bleekjes dus" zei ze plagend.
Nog een goede eigenschap van haar, ze wist me altijd wel iets beter te voelen.
"Ja, maar hoe zit het nu tussen jou en Edward" vroeg ik. Mijn nieuwsgierigheid won.
"Op een of andere reden kan ik hem niet uitstaan, hij lijkt altijd chagrijnig te zijn. Maar hij heeft een bijzondere aantrekkingskracht"
Op dat moment kwam Edward aanlopen. Ruw liep hij tegen haar aan en beende weg zonder excuses.
"Jij hebt ook een bijzondere aantrekkingskracht. Hij liep tegen je aan als een magneet"
"Scherp opgemerkt!" zei ze lachend.
En wat na giechelend liepen we naar de volgende les.

Reacties:

Juliette zei op 20 sep 2009 - 11:31:
Haha, dat laatste is echt droog
Weer leuk stukje<33
Snel door