FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 7:

NA school:
Ik en Achlys liepen naar onze auto.
Net toen we de deuren achter ons dicht hadden gegooit kwam Edward achter ons aan rennen,op menselijk tempo zo'n beetje,en tikte op het bijrijders raam.
Ik draaide het raampje open en hij zei:Jullie zouden met ons mee naar huis gaan,weten jullie nog?
Achlys keek wat verschrikt en had dus duidelijk geen zin om met Alice in één huis te zitten.
Edward keek verbaasd maar leek het te begrijpen:Je had het beloofd.
Ik:Alice heb gezegt dat je vriendelijker moet zijn he?
Edward keek beschaamd en zei:ja,hoezo...
Ik: De woede valt van je gezicht af te lezen!
Hij wendde zijn gezicht af en liep naar zijn auto.
Rosalie reed langs ons:Volg ons maar,dan kom je bij ons huis.

Na ongeveer een kwartier reden kwamen we bij het huis van de Cullens.
Het leek ohet meest nog op een landhuis,het bestond voornamelijk uit ramen,wat je normaal niet zou denken.
Er stond een nog vrij jonge man in de deuropening,samen met een jonge vrouw.
We stapten uit de auto,en ze ver woelkomde ons heel erg vriendelijk.
Ik voelde me verschrikkelijk thuis,ookal kende ik deze mensen niet.
Alice pakte mijn arm en trok me zo'n beetje mee naar binnen.
Snel pakte ik ook Achlys haar arm.zodat ik haar kon mee trekken.
Ik voelde dat Edward even naar me keek en naar me lachte.
Opeens was zijn hele chagerijnige humeur weg als sneeuw voor de zon.
Van zijn lach werd ik even helemaal warm onder mijn ijskoude huid.

Toen we bij de deur waren stelde de man zich voor als Carlisle Cullen en de vrouw als Esmé.

Ze waren blijkbaar al ingelicht over ons want ze wisten al hoe wij heette.
Edward trok me mee de trap op en trok me mee nara een kamer.
Edward:En dit is mijn kamer.
Ik:Waarom ben je zo op school?
Edward:Hoe ben ik op school?
Ik:Zo afstandelijk.
Edward:Ik heb geen idee.
Ik:Je hebt vast wel een betere smoes dan dat!
Edward:Ik heb nogal verdriet dat Bella verhuist is,het idee dat ze gelukkig gaat worden met iemand anders,in een zonnige stad.
Dat ze niet gelukkig gaat worden met mij.
We hadden de dag daarvoor ruzie omdat ik hara niet wou bijten,maar ik ben daar nog niet klaar voor.

Ik: Dat snap ik,volgens mij is niemand daar klaar voor.
Edward:Behalve Carlisle.
Ik keek hem verbaasd aan,maar voordat hij antwoord kon geven op mijn blik kwam Jasper binnen met we willen je wat vertellen of eigenlijk vragen.
Ik en Edward maakten onze blikken los van elkaar en liepen naar beneden.
Naar de keuken waar de rest nu ook zat.
We zagen dat Achlys en Jasper nu ook ontbraken en ik zag Alice haar geirrieteerde blik.
Carlisle:We hebben gepraat en besloten dat we jullie bij onze groep willen hebben.
Esmé:Maar dan moeten jullie wel jullie honger stillen en jezelf voeden als wij doen.
Emmett:En wij gaan jullie alles leren.
Hij leek nogal enthousiast over het feit dat wij ons misschien zouden aansluiten bij hun groep.

Op dat moment kwamen Achlys en Jasper binnen.
Alice keek nog geirieteerder.
In de toekomst had ik Jasper en Achlys samen gezien en ik wist dat Alice precies het zelfde had gezien.
Maar toch vond ik het zielig voor Alice,ze was in 1 dag mijn beste vriendin geworden en ik weet hoe vreselijk het is om je vriendje te verliezen.

Ik: Carlisle was net iets aan het voorstellen.
Achlys:Ja?wat dan?
Carlisle:We hebben besloten dat we jullie bij onze famillie willen hebben.
Achlys:Ja???
Rosalie:ja,maar dan moeten jullie wel jullie 'eet' gewoontes veranderen.
Ik:mogen ik en achlys even bespreken?

En we liepen naar de woonkamer.
Achlys:zullen we het doen?
Ik:Ik wil wel maar we kennen ze niet goed.
Achlys:Nou en,we horen straks eindelijk bij een famillie.
Ik: OkeOke.
Achlys vloog me aan en knuffelde me dood.
We liepen naar de woonkamer en zeiden wat we hadden besloten.
Ik:We hebben besloten,dat we bijjullie prachtige famillie willen horen.

Ik keek naar Alice en ze leek een stuk vrolijker.

Reacties: