FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 11

"Dus wie word het,wolverine of meneer magneet?"vroeg Achlys.
"Hoebedoel je,wolverine"
"Hij heeft wel een enorme dosis haar op zijn armen"
"Ja hij heeft toch ook lang zwart haar"
"Ah ik snap het"
En Achlys liep weg.
"Wolverine...meneer magneet"mopperde ik.
En ik liep achter Achlys aan.

Toen we eenmaal thuis aankwamen stond Edward op ons te wachten.
"Er is voor je gebelt"
"Oja??Door wie"
"Ene Jacob Black"Zei Edward
Achlys liep snel door zodat wij ons gesprek voor konden zetten.
En toen ze langs me liep siste ze in me oor:"Zo dat doet hij snel"
Ik gaf haar speels een duw en ze gniffelend door.

Edward:"Je ruikt naar hem"
Ik:"Logies he,ik heb hem een knuffel gegeven"
Edward:"Je heb wat gedaan?
IK:"Je hoorde me wel."
Edward keek me nog een keer kwaad aan en liep toen woedend weg.
Ik hoorde hem nog zacht zeggen"Hij stinkt harder dan je zelf door heb" en liep toen snel naar buiten.
Waarschijnlijk om te jagen.

Ik liep naar de keuken en zag Jasper wat afwezig zitten doen.
Alice of wie dan ook,niemand was bij hem.
IKus Achlys heeft je tegen gehouden?
Hij knikte afwezig en ik besloot om naast hem te gaan zitten.
Ik:Wat is er?
Jasper gaf geen antwoord,wat het ook was,hij had er duidelijk moeite mee.
Ik:Toe maar je kan me echt alles vertellen.
Jasper:Ik heb het uitgemaakt met Alice.
Ik keek geschokt naar hem en ik begreep het niet.
Ik:Wa...wa...waarom?
Jasper:Ik begreep dat ze jaloers was dat ik met Achlys omga omdat we zo op een stel lijken,maar ik kon er niet meer tegen.
Ik:Hoe ving ze het op?
Jasper:Hoe denk je,ehm naja ze was het ook van plan om uit te maken,weet je ik heb Achlys gister gezoent,Ik voelde me schuldig,maar toch ook weer niet.
Ik:Ik wist dat dit ging gebeuren.
Hij keek me niet begrijpend aan.
Ik:ik kan net als Alice in de toekomst kijken.
Nu leek hij het eindelijk te begrijpen.
Hij keek weer naar het glazen tafelblad,Ik zag dat hij het verschrikkelijk vond dat het uit was met alice.
Ik bedoel,hoelang zouden ze samen zijn geweest,zo'n 50 jaar?
Ik:Ik ben er voor je dat je het weet.
En ik stond op.
Hij ook en hij zei:ik weet het.
En hij gaf me een knuffel.

Reacties: