FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 13:

Opeens hoorden we schreeuwen.
We renden naar buiten en zagen Jasper en de vampier die James had moeten zijn.
Jasper:Achlys,Aurora,terug naar binnen.
We zagen dat hij voor een mens dodelijke wond had op zijn been,zodat hij bij elke stap die hij zette wankelde.
Achlys:Nee,ik laat je niet alleen,niet nu!!!!
James keek ons vreemd aan en Jasper zag zijn kans en viel hem aan.
Maar daarbij verwondde hij zichzelf aan James zijn scherpe hoektanden.
Ik:Achlys,ik weet wat je wil en ik zou het niet doen als jou was.
Achlys:Maar als ik niet ingrijp,wie dan wel?
Ik keek haar aan en zag de wanhoop in hara ogen.
Ok:Als jij gaat,ga ik met je mee.
En we renden op ze af.
James:3 tegen1,dat is erg gemeen.
Daarbij grijnsde hij een grijns waarvan ik de rillingen over mijn rug kreeg.

Wat zei ik nou,ga terug:Zei Jasper kwaad.
Duidelijk geïrriteerd door het feit dat we niet naar hem luisterden.

James:Waneer 1 van jullie alleen is,zal ik toeslaan,maar voor nu,vaarwel.
En hij rende weg zo snel als de wind.
Toen viel Jasper neer en moesten wij hem met moeite mee naar binnen dragen.
Achlys:Moeten we je naar je kamer dragen?
Jasper:Graag,dan blijf ik wel de heledag op het bed liggen en dan is het morgen voor het grootste deel weer over.
Achlys:Maar dan blijf ik wel voor de zekerheid bij je voor het geval dat je iets nodig heb.
Jasper leek blij met dit antwoord en liet zich naar zijn kamer dragen.

Op dat moment kwam Edward thuis.
Jasper:HEEEE Edward,je bent te laat voor actie.
Edward:Huh?
Ik:James was hier.
Jasper haalde haalde verontschuldigend zijn schouder op.
Edwards kaken verstrakten.
Ik:Edward ontspan alsjeblieft,laten we naar jou kamer gaan.
Edwardke.
en hij liet mij hem naar zijn kamer begeleiden.
Ik ging zitten op zijn bed en hij liep richting de muur,mompelend tegen zichzelf.
Opeens zei hij:Je weet niet wat James aan kan richten he.
Langzaam schudde ik mijn hoofd.
Edward:Naja,hij zal wel terug komen,als 1 van jullie alleen is,misschien moeten we juist nu zo veel mogelijk bij elkaar blijven.
Ik:ehm...Edward...Waar...Waar is Alice?
Ik kwam naulijks uit mijn woorden.
Ik weet niet eens uit mijn woorden.
Edward:Ik weet het niet,ze is met Carlisle en Esmé mee.
Ik:Hoelang?
Edward:Ik weet het niet.
Hij zag het verdriet in mijn ogen en liep naar mij en sloeg zijn armen om mij heen.
Ik sloeg mijn armen om zijn nek en begon zachtjes te snikken.

Reacties: