FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 14

"Wat had ik jullie gezegd!" schreeuwde hij me toe.
"Naar binnen te gaan, dat weet ik!" schreeuwde ik even hard terug.
"Waarom deed je het dan niet" vroeg hij iets rustiger.
"Moest ik jou daar laten, met hém?"
Hij trok zijn wenkbrauw op.
"Die wonden zouden gevaarlijk zijn voor een mens, niet voor mij. Bij mij heelt het al snel vanzelf weer" zei hij.
"Maar alsnog" mompelde ik.
"Kom" zei hij, terwijl hij op het bed klopte.
Ik ging naast hem zitten en begroef mijn gezicht tegen hem aan.
"Het komt goed, en James met zijn praatjes moet je niet geloven, van hem hebben we voorlopig geen last meer"
Hij zei het op een manier dat ik hem geloofde.
Alleen wist ik niet of ik daar zeker van moest zijn.
Maar het was het beste voor nu.
Uren lang zaten we op zijn kamer.
En Aurora samen met Edward op de zijne.
Sinds onze komst gebeurde de gekste dingen bij de Cullens.

De volgende dag verliep rustig.
"Kom, jij kan met ons meerijden" zei Alice.
Ik keek haar dankbaar aan.
Het leek weer redelijk tussen ons te gaan.
"We moeten wel, tot op vandaag de dag komen er nieuwe vampieren bij en die kunnen we niet op ons terrein gebruiken, dus wanneer het zover is moeten we bondgenoten blijven, geen vijanden. Dus het is het beste dat we elkaar te vriend houden"
Ik kon alleen maar knikken. Ze ratelde aan een stuk door en uiteindelijk zag ik alleen haar lippen nog bewegen zonder geluid.
"Snap je?" vroeg ze.
Wat snapte ik?
"Ja" zei ik.
Maar wat snapte ik eigenlijk?
Ik besteedde er geen aandacht aan en keek op mijn rooster.
Ik kende het nog steeds niet en door mijn onhandigheid botste ik tegen iemand op.
"Kijk uit freak" siste de jongen en liep weg.
Te snel voor een mens. "Nieuwe vampieren..." zei ik zacht in mezelf.
Maar ik wilde niet geloven dat dat zo zou zijn.
"Aurora!" riep ik.
Met een stralende lach kwam ze naar me toe gelopen.
"Wat is er?" vroeg ze.
"Heeft Alice je dat ook verteld.. oh nee wacht jij zat bij Edward in de auto.."
Verbaasd keek ze me aan.
"Edward heeft je dus niks verteld over de 'nieuwe vampieren' en alles?"
Ze schudde hevig haar hoofd. "Nee helemaal niks!"
Maar ze kreeg haar glimlach weer. "Maar ik kan het hem natuurlijk wel vragen" En ze liep weg.
Waarom snapte ik dit nu ook niet.
Met de minuut voelde ik alle kennis uit mijn hoofd gezogen worden.
"Of je denkt te moeilijk!" plots hoorde ik Edward's stem.
"Hoor jij nu niet in gesprek te zijn met Aurora?"
"Eigenlijk wel" en ook hij liep weg.
Maar Edward had gelijk... ik dacht te moeilijk.
En door mijn veels te moeilijke gedachtes kwam ik bijna te laat in mijn les.

Reacties: