FanFic.nl

Rules are made to be broken [TH]

Rules are made to be broken [TH] *24*

De dagen vlogen als het ware voorbij. Tom, Bill, Georg en Gustav hadden niks meer van zich laten horen, zoals verwacht. Ze hebben wel wat beters te doen dan een meisje waar ze gewoon één keer iets mee hebben gedaan te bellen, toch? Morgen zou ik weer naar school moeten.. Ik hoop dat mijn ouders de hoop al hebben opgegeven en niet bij school zullen staan wachten. Jimmy had me verteld dat ze hun niet hadden gezien, en dat morgen waarschijnlijk ook het geval zal zijn. Er was wel wat op school veranderd had Jimmy gezegd, nu ik er een tijdje niet meer was geweest. De klas was rustiger geworden, en leraren konden beter tegen kinderen optreden, als er iets gebeurde waar ze niet van gediend waren. De huppelkutjes hadden nu zogezegd ''de overhand'' op school. Natuurlijk trokken Jimmy en de rest zich daar weinig van aan, maar als er iemand probelemen had met die huppelkutten, was ik het wel. Ze moesten mij niks flikken, anders zouden er klappen volgen. En dat wisten ze maar al te goed. Ik zag er nog steeds als een berg tegenop.. School, hoe hebben mensen het ooit kunnen verzinnen? De dingen die écht moet weten in het leven, kan je alleen maar leren door ze zelf mee te maken in de praktijk. Niet uit een boek.. De realiteit zal altijd anders zijn dan je op school zal worden aangeleerd. En dat wist ik maar al te goed.

Jimmy roept, we gaan eten. Teye heeft gekookt, dat ruik ik nu al. Ik ren de trap af en laat me naast Dimi aan tafel zakken. Teye zet een dampende schotel op tafel. 'Hmm.. lasagne..' zucht ik. Op de manier hoe Teye het kookte, was dit het lekkerste wat ik ooit had gegeten. Hij kon écht verschrikkelijk goed koken. Dimi en Jimmy vonden dat ook. Ze hadden al zo vaak tegen Teye gezegd dat hij kok zou moeten worden, maar Teye wou het echt alleen als hobby houden. Gelukkig mocht ik nog wel van die hobby profiteren. Als Jimmy en Teye ook aan tafel zitten, beginnen we rustig met eten. Dimi vraagt of ik alweer een beetje zin heb in school. Teye kijkt hem walgend aan, 'Het is nog steeds schóól hoor.' mompelt hij. Ik grinnik in mezelf. De drie broers leken zo veel op elkaar, maar konden toch ook zo verschillend zijn. Je hield van allemaal even veel, ze waren een soort broers die je nooit hebt gehad. Maar toch.. je had helemaal geen zin in school. Het idee alleen al, weer urenlang in die duffe lokalen zitten, die grijze muren die je wel lijken aan te staren als je er iets te lang naar kijkt, de stemmen van de leraren die door je hoofd dreunen en dan nog al die huppelkutten bij de wc's waardoor niemand er meer door kan. Ze staan daar alleen maar om hun make-up te checken.. of hun haar nog goed zit, en natíºíºrlijk voor de roddels. Hoe zielig konden mensen zijn? Teye bood me nog aan om me morgen weg te brengen, maar ik had zijn aanbod afgeslagen. Het zou me goed doen om te fietsen. De frisse lucht inademen, de druppels van de ochtenddauw die aan me wimpers blijven kleven, en vooral het stille geluid als er nog niemand op straat was, het idee dat je even alleen op de wereld was.
Zuchtend laat ik me na het eten op de bank vallen, en zap nog even wat op de tv. Niks boeiends. Ik sta weer op, en loop naar boven om nog even te douchen om vervolgens in me bed te kruipen. Uitslapen zat er morgen natuurlijk niet in, ik zou weer naar school moeten..

Reacties: