FanFic.nl

The truth of our friendship

H4: School, Nessie en een huilbui

H4: School, Nessie en een huilbui

Jacob POV

Ik had haar nu al 3 dagen niet gezien en dat leek wel een eeuwigheid. Ze had zich opgesloten in haar kamer en was er nog niet uitgekomen. Niet voor Alice, niet voor Bella, niet voor Blondie en al helemaal niet voor mij. Ik miste haar verschrikkelijk. Ik was een wrak en morgen begon de school opnieuw. Daar was maar een positieve kant aan, Ness, ze zat op dezelfde school als ik. Morgen ging ik haar spreken. Ze kon niet weglopen op een overvol plein. Het was zwak maar ik moest haar zien. Ik besloot op tijd in mijn bed te kruipen. Net toen ik onder de lakens wou kruipen klonk mijn ringtone uit mijn broekzak. Zuchtend haalde ik mijn mobieltje uit mijn broek en beantwoordde het gesprek.
“Jake?”� Bella.
“Ja,”� bromde ik in de hoorn. Moest ze persé nu bellen?
“Nessie is uit haar kamer gekomen. Ik wilde je het even laten weten.”� Dat veranderde de zaak natuurlijk.
“Ik ben daar.”�
“Euh, ze is al terug in haar kamer. Ze ging snel even jagen en sloot zichzelf dan weer op.”� Ik zuchtte hoorbaar en drukte de telefoon uit zonder nog iets te zeggen. Ze ging me nog eens stomme dingen laten doen. Ik gooide mijn gsm net iets te hard naast mijn bed en viel al piekerend in slaap.

*~**~*

De eerste schooldag, één van de vreselijkste dagen van het jaar. Zeker nu ik Renesmee al 4 dagen niet gezien had. Ik reed met mijn oude bak de parking op en begroette al mijn vrienden. Op school was ik vrij populair. Waarschijnlijk omdat ik er niet slecht uitzag en omdat ik de juiste vrienden had. Vandaag vervloekte ik het. Enkele meisjes waarvan het geweten was dat ze een crush op mij hadden, kwamen me kirrend begroeten. Waarom gaven ze het niet gewoon op? Ik date niet, dat wisten ze heel goed. Sinds Nessie had ik geen enkel meisje meer aandacht gegeven dan nodig was. Ik weet wel dat ze het waarschijnlijk niet erg zou vinden moest ik gedated hebben als ze jonger was maar het interesseerde me gewoon niet. Het deed me soms denken aan Quil, ik had hem vroeger zoveel proberen overtuigen eens weg te gaan. Hij had het nooit gedaan. Ik heb meer geluk met Nessie, ze groeit sneller. Claire is momenteel 10, niet de leukste leeftijd als je het mij vraagt. Ik werd uit mijn denken gehaald door Simon.
“Hey, Jake maat! Hoe gaat het?”�
“Çava,”� antwoordde ik en stapte richting turnzaal. Ik had geen zin in gesprekken met mijn ‘vrienden’. Ik kon ze toch niet vertellen wat er aan de hand was. Ik had de laatste dagen nog met Embry en Quil aan de telefoon gehangen, zij wisten waar ik over praatte. Zeker Quil. Ik liep de turnzaal binnen en daar stond ze, mooi als ze was, te praten tegen een meisje. Ik probeerde haar niet aan te staren en liep naar de andere kant van de zaal. De directrice begon te preken en ik luisterde maar half. Ik haalde mijn envelop en besloot Nessie daarna aan te spreken. Ze stond buiten met haar vriendin te praten en als ik het goed hoorde ging het over hun lessenrooster. Ik raapte al mijn moed bijeen en liep op hen af. Zij kon me niet zien, ze stond met haar rug naar mij gedraaid maar haar vriendin had me onmiddellijk herkend.
“Oh, hou je klaar voor de shock van je leven. De populairste jongen van de school komt op ons af. Wat zou die willen?”� zei ze tegen Nessie. Nessie draaide zich om en keek recht in mijn ogen toen ze merkte dat ik het was liet ze haar hoofd hangen.
“Hoi, Ness,”� zei ik, niet wetend wat ik nog kon zeggen. Ze antwoordde niet en ik zag haar rondkijken. De halve school was ongegeneerd naar ons aan het staren.
“Nu niet Jake, nu niet,”� antwoordde ze uiteindelijk. Ze graaide haar vriendin bij haar arm en liep weg. Ik staarde haar na tot ze uit het zicht was verdwenen.
“Wie was dat? Sexy ding, dat staat vast,”� vroeg Marc.
“Niemand en iedereen. Laat haar met rust,”� snauwde ik terug.
“Oh, sorry hoor.”� En weg was hij. De rest van de dag ging zo traag voorbij dat ik twijfelde of de bel nog wel werkte. Thuis was ik alleen en ik kon het niet meer aan. Ik smeet mijn rugzak op de tafel en rende het huis uit. Ik veranderde soepel en luisterde naar de stemmen in mijn hoofd.
Jake! Hoi, hoe is ie? Seth
Seth, let op je werk! Embry, hij was nu de alfa. Sam, Jared en Paul waren gestopt met transformeren om dezelfde leeftijd als hun imprints te hebben. Ik zou normaal alfa moeten zijn maar omdat ik er nooit was nam Embry die taak over.
Hoi, jongens! Wat zijn jullie aan het doen? Ik zag flitsen van verschillende dingen, hout, vuur een arm en veel bos.
Wat denk je? Vampier aan het doden natuurlijk! Antwoordde Seth. Hij was goede maatjes met Edward maar had nog steeds plezier in het vermoorden van de minder vriendelijke vampiers.
Ik ben door. Zei ik toen het huis van de Cullens in zicht kwam.
Dag Jake! Zeiden ze ongeveer allemaal in koor. Ik transformeerde terug naar mijn menselijke vorm. Ik wilde net de deur openen toen Alice ze opendeed.
“Hoi, ze is in haar kamer.”� Geen verrassing daar.
“Bedankt Alice.”� Ik snelde naar boven en klopte op Nessie’s deur. Ze opende de deur en ik zag hoe ze haar best deed om hem niet onmiddellijk toe te slaan. Waarom weet ik niet maar ze kon het niet en keek me aan. Ze stopte haar handeling toen ze mijn gezicht zag. Ik was me er van bewust dat ik er niet al te vrolijk uit zag. En toen zonder enige waarschuwing sloeg ze haar armen om mijn nek en knuffelde me. Van opluchting vielen er enkele tranen uit mijn ogen en ze begon ook te wenen. Snikkend trok ik haar de kamer binnen. Samen gingen we op haar bed liggen. Ik wist dat alles goed ging komen en viel glimlachend, met Ness nog steeds in mijn armen, in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.