FanFic.nl

The truth of our friendship

H5: Misverstanden, leugens en híj

H5: Misverstanden, leugens en hí­j

Ik kon hem kussen, nu. Zou hij boos zijn? Waarschijnlijk wel, beste vrienden kussen niet. Wat moest ik dan doen? Ik wist het niet meer. Hij had mij ook gemist, dat had hij toch gezegd. Ik kon maar beter verder gaan met boekenkaften. Voorzichtig kwam ik overeind en liep naar mijn bureau. Jake lag rustig te slapen op mijn bed. Hij was in slaap gevallen met mij in zijn armen. We hadden zeker een halfuur op mijn bed gelegen, zwijgend, tot hij in slaap was gevallen. Hij leek helemaal niet op de jongen, man eigenlijk, die hij was, zo slapend. Hij had meer weg van een kind, een kleine jongen die ik wilde beschermen tegen de grote, gevaarlijke wereld. Belachelijk! Ik draaide me om en probeerde me te concentreren op de vouwen en de knipjes die ik moest maken in mijn kaftpapier. Net toen al mijn boeken gekaft waren werd Jacob wakker. Hij wenkte me en ik ging naast hem op mijn bed zitten.
“Sorry,”� zei ik.
“Waarvoor?”� Zijn stem was schor van het slapen.
“Waarvoor?”� Ik begreep hem niet.
“Waarvoor verontschuldig je je?”� verduidelijkt hij zich.
“Omdat ik overreageerde en omdat ik je ontweek. We zijn vrienden weet je wel, die praten dingen uit. Ik reageerde gewoon als een klein kind.”�
“Als ik nu eens zou weten waarop je reageerde zou ik het misschien snappen.”�
“Het feit dat je dingen voor me verzwijgt. Ik dacht gewoon dat je me alles vertelde maar zoiets kan ik niet van je verwachten.”�
“Wat heb ik voor je verzwegen Ness? Ik ben nog steeds niet mee. Gaat het om donderdag avond? Is het omdat ik niet had gezegd dat ik met een paar vrienden naar de film ging dat je jezelf in je kamer opsloot?”�
“Ja.”� Ik schaamde me te pletter. Het klonk alsof hij alles wat hij deed eerst aan mij moest melden.
“Sorry daarvoor.”�
“Weet je het is eigenlijk niet omdat je het me niet had gezegd maar wel omdat je hebt gelogen. Jongens gaan niet met elkaar naar de cinema. Mag ik haar dus eens ontmoeten?”� Het was eruit. Hij keek me raar aan en begon toen te lachen.
“Ik heb helemaal geen vriendin, gekkie. Jaloers?”�
“Nee, ik dacht gewoon dat je het me onmiddellijk ging vertellen.”� Jake lachte en nam me toen op zijn schoot.
“Terug vrienden? Ik heb je gemist,”� fluisterde hij in mijn oor.
“Ik jou ook.”�

*~**~*

“Slaapwel ness.”� Hij bukte zich over me heen en ik kreeg nog een slaapwel zoen. “Oh, en ik pik je morgen op om 8u10 om naar school te gaan.”�
“Gek? Ik rij veel liever zelf, mijn auto is véél beter! Rij jij maar met mij mee.”�
“Oké, slaapwel prinses.”� Hij had de gewoonte me prinses te noemen. Ik wist niet wat ik daar van moest denken. We hadden nog een uurtje gepraat. Over zijn status als ‘populairste jongen van school’ en zijn vrienden. Hij had me ook over Mary gevraagd. Alles was weer zoals vorige week tussen ons en ik keek er stiekem wel naar uit om morgen samen met hem de school binnen te wandelen. Ik sliep als een roosje.

*~**~*

“Je moet me eens voorstellen aan Mary,”� zei Jacob toen we de parking op reden.
“Ze staat duidelijk op mij te wachten, kom mee.”� Ik stapte uit de auto en Jake ook. Onmiddellijk keek ongeveer de halve school mij aan. Was dit zo raar? Populaire jongens liepen toch elke week rond met een ander meisje? Wat was er dan zo speciaal aan mij?
“Mary, Jacob. Jacob, Mary.”�
“Hallo Mary,”� begroete Jake haar vrolijk.
“Euh,… hey,”� stamelde ze. Haar hoofd werd zo rood als een tomaat en ik vloekte binnensmonds. Straks had ze een crush op Jake! Jacob keek me raar en ik besefte te laat dat hij me had horen vloeken. Fuck, al die betere zintuigen!
“Kom Mary, we gaan. Ik zie je wel,”� zei ik tegen Jake terwijl ik Mary aan haar arm meesleurde naar binnen.
“Wow, hij is echt wel knap Nessie. Gelukzak die je bent!”� Mary moest mijn vermoeden nog eens bevestigen en als ik andere vrienden had gehad was ik nu waarschijnlijk weg gestapt.
“Ik weet het,”� antwoordde ik in plaats van weg te lopen.
“Hoe ken je hem?”� Het was duidelijk dat ze alles wou weten. Ik kon haar de waarheid vertellen maar dan ging ze waarschijnlijk weglopen of flauwvallen of iets in die aard. Ik besloot kort te antwoorden.
“Hij is de beste vriend van mijn ma… zus,”� oeps, ik had bijna mama gezegd. Mama deed zich voor als mijn geadopteerde zus. Het was moeilijk om te liegen maar het moest.
“Je hebt een zus! Gelukzak!”� riep Mary uit.
“3 eigenlijk. En 3 broers ook.”�
“Ik wilde altijd een zus maar 7 kinderen lijkt me toch net iets te veel.”�
“Dat valt wel mee, we komen allemaal goed overeen. We zijn allemaal rond dezelfde leeftijd, dat scheelt. Ik ben de jongste, erg hé.”�
“Hoe kunnen jullie allemaal dezelfde leeftijd zijn?”� vroeg Mary.
“We zijn geadopteerd. Ik en mijn broer raakten ons ouders kwijt in een auto-ongeval. Rosalie en Jasper zijn nichtje en neefje van Esmé, onze mama. Alice, Emmett en Bella zijn ook geadopteerd.”�
“Sorry, van je ouders,”� fluisterde Mary.
“Geen probleem hoor, ik was maar 2 jaar. Ik herinner me er niks meer van,”� zei ik glimlachend. Mary wou nog iets zeggen maar de leraar kwam het lokaal binnen en begon onmiddellijk te ratelen over dingen die ik al allemaal wist. De dag ging snel voorbij en toen ik de parking opliep stond Jacob, zoals beloofd te wachten. Mijn hart maakte een sprongetje en ik ben er zeker van dat hij het hoorde.

°~°~°~°~°~°~°

Waar bleef je zo lang?”� Wat een leuke begroeting.
“Sorry, de bus haast zich niet hoor,”� zuchtte zij.
“Gisteren was je minstens tien minuten vroeger. Ik geloof er niks van!”� Hij was nu aan het roepen en zag helemaal rood. Ze kon hem onmogelijk vertellen hoe dat kwam.
“Vertraging,”� loog ze dus snel. “Ik ga huiswerk maken,”� zei ze voor ze de trap op liep. Ze ging haar veel te kleine kamer binnen en opende de gordijnen. Ze maakte huiswerk tot het donker begon te worden. Met kleine stapjes liep ze naar beneden en haalde opgelucht adem toen ze zag dat hij sliep. Ze smeerde snel enkele boterhammen en nam het bord mee naar boven. De hele avond las ze en tegen 10 uur kroop ze in haar bed. Hij sliep de hele avond dus was het rustig.

*~**~*

Het was net zeven uur toen er op haar deur gebonkt werd. Ze sprong recht van het schrikken en opende snel haar deur.
“Waar is mijn ontbijt?”� Hij spuwde een beetje terwijl hij het zei. Ze veegde zijn speeksel van haar mooie gezicht en liep snel naar beneden. Snel bakte ze een ei met spek voor hem en zelf nam ze een kom cornflakes. Nadat ze het ei op tafel had gezet verdween ze met haar cornflakes terug naar boven. Ze at snel het kommetje leeg en verdween in de badkamer. Hopelijk was hij nog aan het eten en moest hij niet juist nu douchen. Ze ontspande een beetje van het warme water op haar huid. Zonder zich aan te kleden verdween ze uit de badkamer. Kleren aan doen kon ze op haar kamer. Het was nog een half uur te vroeg voor de bus. Ze stelde het alarm op haar GSM in en las verder waar ze gisteren avond gestopt was. Lezen was haar lievelingsbezigheid. Ze kon zich dan inleven in het leven van anderen, ver weg van de vreselijke werkelijkheid.

°~°~°~°~°~°~°

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.