FanFic.nl

Designed to Kill

Hoofdstuk 3.

"Opstaan! Het is tijd voor school!"

Daarmee bedoelde ik dus die hysterische buien. Ze stond nu hysterisch aan me te rukken, trekken... en wat een foute woorden zijn dat. Maar ze probeert me nu dus wakker te maken. En dat is er gelukt mijn gedachten lullen nu alweer aan een stuk door wat een teken is dat ik wakker ben. Hé wacht bedenk ik me toch opeens dat ik wel stil kan zijn zeg... 's nachts!
Maar nu moet ik dus eigenlijk mijn ogen open doen en... tegen haar mopperen dat het veels te vroeg is. Waarom vertel ik dit nu ook weer aan mezelf het hoort toch automatisch te gaan? Of is mijn automatische piloot nu soms aan het slapen. Maar als die aan het slapen zou zijn zou ik dat dan ook niet zijn? En ... waarom... denk ik dat dan, want ik denk dus ik ben wakker dus mijn automatische piloot zou ook wakker moeten zijn. Zou ik soms dood zijn?
Nee blijkbaar niet... ik zie mijn moeder nu hysterisch glimlachend boven me hangen

Dex gromde.
"Ja, ja ik kom er al uit! Rustig"
"Je tas is al ingepakt, en kleed je nu snel aan je cornflakes staan te verdrinken"

Bij het horen van dat ging ik bijna over me nek.
Sompige cornflakes die je door een rietje naar binnen kon slurpen, waardoor het net zo'n ochtend slurpsel leek was goor.
En met ochtend slurpsel bedoel ik zo'n dik achtige yoghurt substantie vol vezels die je naar binnen moet werken om snel toch een gezond ontbijt te hebben.
Maar nu iets heel anders wat trok ik aan?
Error, Error, Brain Damage!
IK HEB NIKS!


"Hou op met schreeuwen! Waarom terg je me toch?"
"Wie?" vroeg haar moeder nieuwsgierig.
"Mijn hersens, als je me opensnijd met een keuken mes en mijn hersens er uit haalt dan denk ik dat ze bont en blauw zijn van de kneuzingen omdat ik te veel denk en wat ik denk is niet koosjer"
Haar moeder begon weer te lachen.

Grappig? Heel grappig! Niet...
Maar goed wat dus aan te trekken?
Oké jeans. Altijd goed.
Blauw/grijs overhemd met de witte boorden... oké past er bij.
Oh en waar was nu die blauw/grijze spencer die er bij hoorde?
Daar!
En mijn witte gympen?
...
Wauw! Ik was zowaar één seconde stil of dacht ik die puntjes soms werkelijk?


"Mam heb jij toevallig mijn witte gympen gezien?"
"Oh die moeras kleurige. Ja die waren zo vies die liggen in de wasmachine. Maar ga je dat werkelijk aan doen? Je lijkt wel een jongen"
"Nee mam ik heb lang, futloos, irritant haar vol klitten, daaraan kan je zien dat ik een meisje ben, en ik heb borsten, echte..."
"Maar doe dan die blauwe schoenen erbij"
"Oh ja dat kan ook"

Soms leek mijn moeder wel geniaal. Waarom naar die witte zoeken als die blauwe ook konden?

De hele weg naar school staarde Dex uit het raam.
Kleine naargeestige krottige huizen vlogen voorbij.
En eindelijk doemde de school op.

"Jij bent Dex!"
Verschrikt draaide ze zich om.
"Hoe weet jij dat?"
"Ogen, oren... alles van de school"
"Ook het aanhangsel?"
De jongen begon te lachen.
"Humoristisch..."
Dex liep door, met de jongen als haar levende schaduw.
"Ik ben Eric"

Waarom volgde die jongen me toch?
En waar moest ik heen?
En... ach laat het maar over me heen komen

Dex liep door de immense gangen heen.
Na lang zoeken was ze eindelijk bij het lokaal.

De leraar... klein dik lelijk... had ik er meer woorden voor? Nee.
Maar sowieso werd je toch niet verliefd op een leraar dus... maar lelijk bleef hij wel. Maar... die jongen daar. Hij leek perfect. Hij was bleek. Zoals de Engelsen. Hij had honing blond haar en... was slank.
En mijn plek was dus naast die van hem!

Langzaam ging ze naast hem zitten.
Hij wendde zijn blik af en hij haalde geen adem meer.
"I-ik ben Dex"
"Jasper" antwoordde hij kort.
De verdere les wisselde ze geen woorden meer.

Waarom was hij zo stil?
En waarover ging de les eigenlijk?

"Nu de seksuele voorlichting"
"Dat is basisschool werk!" flapte ze er uit.
De meeste om haar heen begonnen te lachen.
Dex werd rood. Voorzover het kon onder haar blanke huid.
"Ja maar nu gaan we er verder op in"
"Condooms over een plastic penis schuiven?"
De leraar viel in stilte.

Liep ik soms voor op de rest. Nee... niet zo

"Ja eigenlijk was ik dat van plan maar, aangezien jij het al weet. Wil jij zo vriendelijk zijn het de klas uit te leggen"
Nu werd het zichtbaar dat Dex rood werd.
Ze keek even naar Jasper. Zelfs rond zijn mond speelde een glimlach.
"Nou komt er nog wat van?"
Al snel begon een leerling de klas op te jutten.

op hoop van zege dan maar.
En waarom waren de leerlingen net aan het lachen?
Kwam dat dus door mijn 'posh' heid... of was het dus gewoon omdat ik het al wist. Of ach laat maar duw die condoom er omheen...

"Mooie actie was het daar van net!" zei Eric.
Samen met Eric liep ze naar de kantine.
"Vond je?"
"Ja... en waarom wist jij dit al?"
"Ik had dit al eerder gehad eigenlijk..."
Eric begon te lachen en toen ze bij de tafel aankwamen begon de rest ook te lachen. Allemaal ... om de condoom...

Mijn hoofd was sowieso niet bij hun. En al helemaal niet toen er een paar andere leerlingen binnen kwamen.
Ze leken even perfect als de jongen van... de biologie les

"Niet zo naar hun staren!" siste een jongen genaamd Mike.
"Waarom niet?"
"Dat zijn de Cullens, het zijn enge... maar bloedmooie mensen" vertelde een meisje.
"Bloedmooi, hoor je wel wat je zegt. Je beeld ze bijna af alsof ze vampieren zijn!
Een discussie begon aan de tafel.

Alleen maar om het woord bloedmooi. En waarom zouden ze dan meteen vampier zijn? ...
De jongen van de biologie les verscheen ook en ging bij de rest van de Cullens zitten.

"Wie is wie?" vroeg Dex nieuwsgierig.
"Het meisje met het korte haar is Alice, naast haar zit Jasper, hij is raar, hij kijkt echt altijd moeilijk" Eric stopte even. "En je kan zijn gezicht goed na doen, jij kijkt ook moeilijk zeg!" zei hij vermakelijk.
"Ga verder"
"Oké dan heb je de breedgeschouderde jongen met het korte zwarte haar, dat is Emmett, naast hem dat meisje met het blonde haar is Rosalie. En dan heb je Edward... die overige jongen"
"Het is helder... zal ik ze even gedag zeggen"
Meteen viel de discussie stil.
"Jij bent echt gestoord"

Reacties: