FanFic.nl

Murders Street

3. The Weapons I have is not only a knive.

De donkere onbereikbare poelen van jane staren over de lege, uitgebrande straat. En deze straat viel op. Niet door zijn glorie, maar door zijn zwartheid. En de enigste bewoner was Jane. En dat zou zo blijven, dat wist ze. Maar daar zorgde ze ook wel voor.

De zon stond hoog aan de hemel gerezen terwijl het een droge warme dag was. Jane zoals altijd in haar zwarte kleding gekleed. Winter, herfst, lente of zomer. Haar outfit was altijd hetzelfde. Haar haren altijd even warrig. Haar ogen altijd even dreigend.

´Wie durft Murders Street te betreden?´ brengt plots haar kille stem uit terwijl ze zich keert naar de persoon die achter haar in de straat verschijnt. Hij ogen glijden vlug en ongezien over de gestalte´s zijn lichaam. Een lichte sinester glimlach rond haar lippen spelend. ´morphine stuurde me.. om te checken hoe sterk je nog bent..´ brengt de jongen voor haar uit. Hij was rond haar leeftijd, kwa fysiek zicht dan. ´Je komt niet nog eens levend uit mijn handen tymph´ Het blinkende mes verschijnt uit het niets in haar handen. Ach ja, wat je toch allemaal niet onder je kleding kon verstoppen.

Met een soepele maar krachtige worp gooit ze het. Direct daarna breng ze haar handen bijeen, sluit kort haar ogen waarna ze haar handen razendsnel sprijd. Een krachtveld word ontwaakt waardoor het mes 10 maal zo snel op tymph afkomt. Die het net op een haartje mist. ´Altijd leuk die oude krachten.´ brengt hij uit. Een vermakelijke grijns rond zijn lippen. ´het is dat is ze nooit heb kunnen leren..´ Jane draait waardoor het mes weer in haar handen terug komt. ´zwaartekracht is niet alles tymph´ haar kille, emotieloze stem vult de lege verlaten straat. haar straat. Zijn hand omhuld een kleine ronde stok, die net in zijn handen past. Maar met een simpele handeling schuift deze uit waardoor het 2 meter in lengte word.

´denk je nou echt dat wij niet wat anders leren? nadat de natuurlijke krachten zijn afgeschaft.´ brengt hij uit. ´500 jaar verschil is veel Tymph. vergis je niet in je vaardigheden´ een licht vermakelijke ondertoon was in haar stem te horen, terwijl ze weer een krachtveld op hem afstuurd. Zijn lichaam valt achterover, maar hij plaatst de stok achter zich op de stenen waarna hij zich afzet en weer recht komt te staan. ´wij worden getraint op julie.´ ´jullie?´ kort trekt jane haar wenkbrauw omhoog en lacht even. ´Ik ben nog de enigste wat over is..´ brengt ze sinester uit.

´dan zijn jullie schijnbaar te zwak´ zegt hij waarna hij op haar af komt. Jane blijft kalm op haar plek staan en pakt optijd de stok vast voordat het op haar in kon slaan. ´Die andere waren zwak. Waarom denk je dat ik de enigste bent die die 247 jaar overleefd heb?.. Omdat ik te sterk ben..´ haar blik zet ze moordend in zijn ogen.

Haar tengere hand klemt zich rond de stok waardoor hij breekt. ´En waag het nooit mijn soort zwak te noemen!´ ze geeft hem een duw. Maar geen normale. Tymph schiet door de lucht en komt hard tegen de muur terecht van het volgende blok huizen. ´En zeg maar tegen morphine.. dat als hij me zo graag wilt. Hij me zelf kan komen halen..´ tymph zijn lichaam staat moeizaam op, maar zodra hij rondkijkt is de straat al weer verlaten en leeg.

De kille stilte in de straat leek weer terug te vallen. En enkele dagen was er niemand te bekennen zelfs jane niet. Maar het gevecht was op pas begonnen. Het startzijn was gegeven. Jane maakt een sprong vanaf 1 van de daken naar
de grond waardoor ze direct een flike stoot afvuurt naar morphine. Die echter rustig blijft staan. ´Wat wil je van me?´ vraagt jane haar kille stem. ´Je weeet wat ik wil jane. En ik heb alles in handen´ een sinestere grijns is rond zijn lippengesiert terwijl hij de steen te voorschijnhaalt. HEt was een niet al te grote steen, zo ongeveer 5 cm groot . Het had een donkere robijnrode kleur, wat haast zwart was. ´geef hem terug´ haar lichaam zet een stap naar voren waardoor morphine zijn hand omdraait waardoor de steen naar de grond gericht staat. ´1 stap en het is voorbij jane.´ zegt hij sinester maar vol vreugde. Zoals altijd had hij er de grootste lol in.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.