FanFic.nl

Frabinchi, Lamiko, Mintol & Jasirama: A New Generation.

Chapter 1: The Beginning of a new era.

“Bwah, ik wil weg uit dit weeshuis.”� Wayne kijkt treurig voor zich uit als hij zich op de bank in de woonkamer laat vallen.
“Je moet niet zo zeuren Wayne, dit is beter dan de vorige.”� Nynian kijkt Wayne streng aan.
“Maar ik wil een normaal leven..”�
“Dat willen we allemaal.”� Lilly staat op uit de stoel en loopt naar het raam. “Maar dat kan niet iedereen krijgen.”�
“Je moet blij zijn dat je ons hebt.”� Nynian schuift op richting Wayne. “Ik weet dat het zwaar is, maar we mogen niet toegeven.”�
Lilly gaat voor Wayne en Nynian staan. “Zolang we bij elkaar zijn komt alles wel goed, ooit.”�

Nave doet z’n haar achter z’n oor en kijkt naar de foto die voor hem staat.
“Was je nog maar hier.. Saskia..”� praat Nave in zichzelf. “Het is zo zwaar zonder jou.. ik ben nu nog de laatste van ons.. wat moet ik doen als de wereld ons opnieuw nodig heeft? We zijn te vroeg gestopt..”�
Nave staat op en loopt naar buiten, hij kijkt richting de speeltuin en zucht. “Moet ik het ze nu al vertellen? Moet ik nu al hun leven omver gooien?”�

“Ik wil gewoon weten waar ik vandaan kom..”� Wayne schopt een steentje weg en kijkt naar Nynian en Lilly. “Jullie niet dan?”�
“Natuurlijk wel Wayne, maar we willen wel meer.. en dat gaat ook niet gebeuren.”� Lilly schopt het steentje terug naar Wayne.
“Maar ze liegen, natuurlijk weten ze wel waar we vandaan komen.”�
“Wie weet.”� Nynian staat op van de schommel en kijkt naar haar ketting. “Het enige wat ik weet is dat deze ketting van m’n moeder is geweest..”�
“Als ze dat niet ook gelogen hebben.”� Wayne schopt het steentje in de sloot en staart naar de hemel.
“Vandaag is niet jou dag hè.”� Lilly staat ook op van de schommel en loopt naar Wayne toe. “Het gaat heel ons leven al zo en nu opeens begin je erover te zeuren?”�
“Soms duurt het even voordat je beseft wat je echt wil.”�
“Nou, wat wil je?”� Nynian loopt naar Wayne toe en kijkt hem vragend aan.
“Een familie hebben en.. speciaal zijn.”�
Lilly glimlacht. “Ik en Nynian zijn je familie.”�
“Niet echte familie..”� Wayne kijkt naar de grond en veegt een traan uit z’n ooghoek weg.
“Wat noem jij familie dan?”�
“Mensen met hetzelfde bloed?”� Lilly en Nynian kijken hem vragend aan.
“Ik weet het niet precies.. maar..”�
Lilly glimlacht. “Dus weet je nog niet precies wat je wil.”�
Wayne knikt. “Dat is waar, maar ik weet wel dat ik weg wil uit het weeshuis.”�
“En dat gaat ook gebeuren.”� Nynian loopt langs Wayne, Lilly gaat naast haar lopen en ze beginnen alvast naar de terug weg.
“Oohja?”�
“Natuurlijk, zodra je 18 wordt mag je weg.”�
“Uhg..”� Wayne kijkt teleurgesteld naar Lilly en Nynian.
“Kom je nog Wayne?”�
“Ja.. ja ik kom eraan.”� Wayne loopt snel achter Lilly en Nynian aan en let niet op de man die hem voorbij loopt.

Nave loopt voorbij Wayne, Nynian en Lilly kijkt ze alledrie even kort aan.
“Het spijt me jongens.. maar de wereld heeft jullie nodig..”�
Nave draait weg van de 3 jongeren en gaat z’n huis weer binnen.
“En nu wachten totdat ze komen.. anders moet ik ze gaan halen. Hmm, ik moet echt stoppen met dat in mezelf praten.”� Nave gaat in z’n favoriete stoel zitten en pakt de foto weer.
“Ik mis je..”�

“Hé, er ligt een brief op m’n bed.”� Lilly loopt naar haar bed en pakt het briefje.
“Van wie is het?”� Nynian gaat op haar bed zitten en kijkt Lilly vragend aan.
“Geen idee, dat staat er niet op.”�
“Whoa, een liefdesbrief joh?”� Wayne komt binnen lopen en kijkt naar Lilly en haar briefje.
Lilly schudt haar hoofd. “Nee.. nee dat is het niet echt..”�
“Wat is het wel?”� Nynian staat op en gaat achter Lilly staan.
“Hallo? Gaat 1 van jullie mij nog vertellen wat er is?”� Wayne zwaait met z’n hand voor Lilly en Nynian.
“Wacht even.”� Lilly’s stem klinkt raar, angstig zelfs.
“Hmm, is zeker een meisjesding.”� Wayne laat zich op Nynians bed vallen. “Wat zou het toch mooi zijn als we opeens werden opgehaald door onze ouders..”�
“We weten in ieder geval dat dat ní­ét gaat gebeuren.”� Nynian en Lilly kijken elkaar ontzet aan en geven het briefje aan Wayne.
“Waarom niet?”� vraagt Wayne als hij het briefje aan pakt.
“Het spijt me dat ik jullie dit moet zeggen en ik weet dat het ongeloofwaardig is maar.. de wereld heeft jullie nodig. Jullie ouders waren ooit de 4 legendarische helden die wereld van haar ondergang hebben gered.. maar ze zijn er niet meer. Daarom zijn jullie nu de aangewezen personen om de wereld te redden. Wayne, Lilly en Nynian jullie hebben de krachten van Frabinchi, Lamiko, Mintol en Jasirama.. kom naar Figustraat 11.. als jullie je lot willen aanvaarden.”�
“Dit is wel een heel zielige grap..”� Lilly gaat op haar bed zitten en kijkt nog steeds ontzet naar het briefje.
“Grap? Kom op!”� Wayne springt op. “We moeten naar dat huis!”�
“Wayne, geloof het nou zelf? Alsof wij iets speciaals kunnen..”� Nynian schudt haar hoofd naar Wayne. “We gaan niet naar dat huis.. dan doen we precies wat de debielen die deze grap uithalen willen.”�
“Kom op! Dit is onze kans.. dit is dé kans om uit het weeshuis te komen.. dit is dé kans om een held te worden.”�
“Wayne..”� Nynian kreunt en zucht. “Ik ga er niet heen, als jij wil moet je gaan.. maar mij krijg je niet mee.”�
“Mij ook niet, ik heb genoeg pesterijen overleeft.. ik ga hier echt niet intrappen.”�
“Kom op jongens!”� Wayne springt op en neer voor Lilly en Nynian. “Doe het voor mij.. we moeten daarheen.”�
“Sorry Wayne, of je gaat alleen.. of je gaat niet.”� Lilly gaat weer op haar bed zitten en pakt een boek. Nynian gaat naast haar zitten en kijk Wayne verontschuldigend aan.
“Het is gewoon te ongeloofwaardig Wayne.”�
Wayne kijkt Lilly en Nynian teleurgesteld aan en loopt dan de kamer uit. “Als jullie niet willen dan ga ik wel alleen.”� Wayne gooit de deur achter zich dicht.
Lilly kijkt naar Nynian. “We kunnen hem niet alleen laten gaan hè.”�
Nynian schudt treurig haar hoofd. “We moeten hem opvangen als dadelijk blijkt dat z’n hoop voor niks is geweest.”�
Lilly knikt en legt haar boek weg. “Kom op, als we doorlopen halen we hem nog wel in.”�
Nynian staat ook op. “Ik hoop maar dat de grap niet te ver gaat..”�

“Wayne! Hè Wayne wacht nou even.”� Wayne kijkt om en ziet dat Lilly en Nynian zijn richting op rennen.
“Toch nieuwsgierig?”� Wayne grijnst en slaat z’n armen over elkaar. “Ik wist het wel.”�
“Niet zo zelfingenomen doen.”� Nynian en Lilly lopen langs Wayne heen.
“Nou kom je nog?”� Lilly draait zich om en kijkt Wayne ongeduldig aan.
Wayne haalt z’n schouders op en loopt achter ze aan.
“Je moet er niet teveel van verwachten.”� Nynian kijkt Wayne serieus aan.
“Weet ik, maar ik mag toch wel dromen?”� verdedigd Wayne zichzelf.
“Van mij mag je altijd dromen, zolang je je dromen maar niet serieus neemt.”� Lilly schenkt Wayne een kleine glimlach.
“Okée, okée ik heb jullie punt.”� Wayne zucht. “We komen daarbinnen en het blijkt allemaal een grap te zijn.”�
Lilly en Nynian knikken tevreden.
“Whoa, we zijn er al.”� Wayne stopt met lopen en kijkt naar de deur. “Zullen we?”�
Lilly en Nynian knikken.
“Wees wel voorzichtig Wayne.”� Zegt Lilly een beetje angstig.
“Wat kan er nou gebeuren joh?”� Wayne doet de deur open en rent naar binnen.
“Wayne!”� Lilly kijkt naar Nynian. “Hij is ook nooit voorzichtig hè..”�
Nynian glimlacht en schudt haar hoofd. “Zullen we ook maar?”�
Lilly knikt en volgt Nynian naar binnen. Ze komen in een grote kamer waar ze Wayne op een bank zijn zitten. Tegenover Wayne zit een oudere man met een foto in z’n hand.
“Lilly, Nynian.. jullie mogen ook best binnenkomen.”�
Lilly en Nynian lopen schoorvoetend naar binnen en gaan naast Wayne zitten.
“Nou vertel op! Hoe wordt ik een held?”� Wayne kijkt de man hoopvol en ongeduldig aan.
“Wayne.”� Sist Lilly.
De man lacht en knikt. “Rustig Wayne, ik zal eerst vertellen wat er allemaal gebeurd is voordat jullie er waren..”�

“Kom op Dennis, doe het.”� Saskia kijkt hem ongeduldig aan.
“Ja, ja.”� Dennis zet zich schrap en rent door de deur heen. Na een tijdje gaat de deur open en staat Dennis breed glimlachend op de rest te wachten.
“Kom, we moeten naar boven.”� Maaike loopt naar voren en gaat de trap op. “Als het goed is kunnen we hier de chip vinden.”�
Evan knikt. “Ik ga wel eerst naar boven, onzichtbaar.”� De rest knikt.
“Succes.”� Saskia knijpt Evan in z’n hand. Evan glimlacht en verdwijnt.
“Ik kan het gewoon nog steeds niet geloven ,we zijn gewoon de wereld aan het redden.”� Maaike kijkt de andere 2 aan. “We worden gewoon helden.”�
Dennis wipt ongeduldig van z’n ene voet op z’n andere. “Ik hoop dat Evan een beetje opschiet, ik sta hier niet zo prettig.”�
“Evan gaat vast zo snel als hij kan.”� Saskia kijkt zenuwachtig naar boven.
“Aargh.”�
“Wat was dat?”� Saskia kijkt nog zenuwachtig naar boven.
“Het klonk als Evan die werd aangevallen, kom.”� Maaike doet haar ogen dicht.
“Klaar Maaike?”�
Maaike knikt naar Saskia. “Je kan ons transporteren, het krachtveld is gemaakt.”�
Saskia knikt terug en doet ook haar ogen dicht. Zodra Saskia haar ogen opendoet staan ze in de andere ruimte, een man wet wit haar kijkt ze glimlachend aan.
“Jullie zijn zeker wel benieuwd waar jullie vriendje is?”�
Niemand reageert en de man glimlacht nog breder.
“De onzichtbare man.. is voor altijd onzichtbaar geworden.”� De ogen van de man versmallen kijken naar Maaike. “Nou.. meisje.. laat jij dat krachtveld is wegvallen.”�
Maaike schudt krachtig haar hoofd. “Nooit.”�
“Pas wanneer de dood ons scheid zal ze het opgeven.”� De man veegt theatraal met z’n hand door z’n haar. “Fijn, je hebt je keuze gemaakt.”� De man rent naar Maaike toe, maar wordt teruggegooid voordat hij haar bereikt. De man kreunt als hij neerkomt en kijkt naar kwaad naar Maaike. “Dat is deukje 1, klaar voor de rest?”� De man rent weer op Maaike af maar voordat hij haar kan bereiken springt er iemand voor.
“Dennis!”� Saskia kijkt hem geschrokken aan. “Kom terug Dennis!”�
“Aah, jij bent tenminste verstandig.”� De man met het witte haar schudt met z’n arm en slaat Dennis weg. “Met alleen de muis spelen zul je de kat nooit verslaan. Maar in dit geval maakt het toch niet uit, ik win altijd.”� De man glimlacht en loopt naar Dennis toe, hij zet z’n hand op het voorhoofd van Dennis en kijkt naar Maaike. “En, haal je het krachtveld al weg?”�
“Niet doen..”� brengt Dennis met moeite uit.
“Hij wil sterven.. om een nobele held te worden die z’n vriendinnen redde.”� De man grijnst naar Dennis. “Maar het maakt niet uit, Dennis. Als jij doodgaat gaan hun ook dood.. uiteindelijk.”�
Saskia knikt naar Maaike en doet haar ogen dicht. Voordat de man met het witte haar kan reageren zijn Saskia en Maaike weg.
De man lacht. “En zo was de vriend nog alleen, zielig alleen klaar om te sterven. Verlaten door degene die hij vertrouwde.. en zelfs z’n leven voor wilde opgeven.”�
“Dat dacht je maar.”� Opeens verschijnen Saskia en Maaike achter man en pakt Maaike de man beet. De man gilt het uit van de pijn en als Maaike hem loslaat valt hij op de grond, hij beweegt niet meer.
“Waar is Evan?”� Saskia loopt naar de man toe en schopt hem in z’n maag. “Vertel me verdomme waar Evan is!”�
De man glimlacht. “Je bent geen held.. totdat.. je sterft..”� De man grijnst en doet z’n ogen dicht. “Wat zeg.. je.. ervan.. ben ik.. als.. een.. held gestorven..?”� De man verdwijnt en Saskia kijkt verbouwereerd naar de open plek.
“Hoe kan dat?”� Saskia kijkt naar Dennis en Maaike.
“Waar is hij?”� Maaike haalt haar schouders op om antwoord te geven op de vraag van Dennis.
“Hij.. is.. dood..”� Evan valt opeens uit het niks op de grond, precies op de plek waar de andere man lag.
“Evan! Je leeft nog!”� Saskia rent hem toe en omhelst hem. Evan glimlacht.
“Nog wel..”�

“Wanneer is dit allemaal gebeurt?!”� Wayne springt opgewonden op.
“Lang geleden.”�
“En hoe weet jij dat het gebeurt is?”�
“Ik kende iemand persoonlijk.. Evan.”�
“Waar is hij nu dan?”� Wayne kijkt vragend naar de man.
“Dood..”�
“Ooh..”� Wayne laat zich weer op de bank vallen. “Het spijt me dat te horen.”�
Lilly en Nynian mompelen instemmend bij het horen van Wayne’s woorden.
“Het spijt me dat ik dit moet vertellen.. maar..”� De man kijkt de 3 op de bank zittende mensen aan.
“Wat? Wat is er?”�
“Wayne!”� sist Lilly weer.
De man kijkt Wayne aan. “Wayne.. Maaike was jouw moeder.”�
“Mijn.. moeder?”� Wayne kijkt de man ongelovig aan. “Dat kan niet, ik heb geen ouders.. voor zover ik weet..”�
“Dat komt omdat.. je vader en moeder.. zijn verongelukt.”�
“Verongelukt?”� Wayne staart naar de grond. “Whoa.. ik weet nu waar m’n ouders zijn.. maar.. m’n droom is ook kapot..”� Lilly en Nynian omhelzen Wayne. “Hmm.”� Wayne kijkt naar de grond. “Ik had verwacht dat ik het erger zou vinden.. ergens heb ik het eigenlijk al die tijd al geweten..”� Wayne kijkt naar het plafond. “M’n ouders.. ik heb ze nooit.. gekend..”�
“Het komt wel goed Wayne.”� Lilly klopt hem op z’n rug.
“Hoe zit het.. met onze ouders?”� Nynian wijst naar Lilly en haarzelf terwijl ze de man angstig aankijkt.
“Lilly, Dennis was jouw vader en.. is bij hetzelfde ongeluk omgekomen.”�
Lilly kijkt de man verbouwereerd aan. “Bij.. hetzelfde ongeluk?”�
De man knikt.
“En Nynian.. Saskia en Evan waren jouw ouders.”�
“Laat me raden, die zijn ook omgekomen bij het ongeluk?”� Nynian laat een bittere klank in haar stem doorklinken.
De man knikt.
Nynian springt op en gaat voor de man staan. “Denk je nou echt dat wij dat geloven? Dat wij speciaal zijn?”�
De man doet z’n ogen dicht voordat hij Nynian lang en doordringend aankijkt. “Als je het niet wil geloven.. dan moet je het niet geloven.”�
“Kom op Nynian! Waarom doe je nou zo raar? We kunnen helden worden!”� Wayne schudt Nynian door elkaar. “Dit is de kans om onze ouders te laten herleven!”�
“Dat.. kan nog wel eens moeilijker worden dan verwacht..”� De man tilt z’n hand op en zorgt ervoor dat Wayne Nynian weer loslaat.
“Hoezo?”� Lilly’s ogen worden groot en ze kijkt de man aan.
“Lilly? Geloof jij deze onzin ook al?”� Nynian kijkt ontzet naar Lilly.
“Kom eens hier.”�
“Wat?”�
“Kom eens hier Nynian.”� Lilly’s stem is dringend.
“Waarom..?”�
“Doe het nou gewoon Nyn.”� Wayne kijkt Nynian smekend aan.
“Hmm, goed.”� Nynian loopt naar Lilly toe.
“Geef je me ketting eens even.”�
Nynian kijkt Lilly ontzet aan. “Waarom?”�
“Heb je de ketting ook goed bekeken?”�
“Natuurlijk!”� Nynians ogen worden groot. “Hij is van m’n moeder geweest..”� Er loopt een traan over Nynians wang. “Het.. is enige wat ik over heb.”�
Wayne slaat z’n armen over elkaar heen. “Jij hebt tenminste iets.”�
“Als je het goed bekeken hebt.”� Lilly kijkt naar Wayne om hem het zwijgen op te leggen. “Dan heb je gezien dat er.. E L S op staat.”�
Nynian knikt. “Dat heb ik jou laten zien.”�
Lilly knikt. “Denk eens na Nynian, Evan Loves Saskia..”�
Nynians ogen worden groot. “Denk je.. echt.. dat.. dat het.. is?”�
Lilly knikt.
“Dat is het.”� De man staat op en loopt naar een foto op z’n bureau. “Ik heb het voor Evan uitgezocht.. en dit.. is je moeder Nynian.”�
Nynian kijkt naar de foto en daarna naar de grond. “Dus het is waar? Onze ouders zijn echt dood en wij zijn speciaal?”�
De man knikt. “Het spijt me.. dat jullie ouders.. dood zijn.”�
“Hoe kunnen ze eigenlijk in 1 ongeluk doodgaan?”� vraagt Lilly sceptisch, het overnemend van Nynian.
“Omdat.. ze met z’n allen.. op wintersport waren.”�
“En toen?”� Nynian kijkt omhoog vanaf de grond naar de man, haar wangen zijn nat. Ook bij Lilly lopen er tranen over haar wangen, alleen Wayne zit nog steeds met z’n armen over elkaar, onbewogen.
“Toen kwam er een lawine en.. dat overleefden ze niet.”� De man kijkt geëmotioneerd weg.
“Dus.. de wereld heeft ons als nieuwe helden nodig?”� Wayne kijkt de man hoopvol aan.
De man knikt. “Ik heb de taak op me genomen om me over jullie te ontfermen..”�
“Wat is er aan de hand dat wij nodig zijn?”� Nynian kruipt langzaam omhoog en laat zich weer op de bank vallen. Lilly pakt haar hand beet en knijpt erin.
“Er is.. iemand die de wereld wil domineren.”�
Wayne grijnst. “Lekker standaard, wereld dominantie of wraak, dat is het altijd.”�
“In dit geval is het beide.”� De man kijkt naar Wayne. “Maar je moet het niet onderschatten, ook al lijkt het standaard.. hij is gevaarlijk.”�
“Wat is er zo gevaarlijk aan hem?”� Lilly probeert Wayne’s hand te pakken maar Wayne trekt hem weg.
“Hij.. kan zichzelf klonen.”�
“Klonen.. in de zin van zichzelf helemaal nog een keer maken?”� Wayne kijkt de man ontzet aan.
De man knikt.
“Maar jullie kunnen hem nog niet aan.”�
“Nou.. bedankt.”� Wayne slaat z’n armen weer over elkaar en kijkt de man beledigd aan.
“Als wij echte krachten hebben.. waarom hebben we dat niet gemerkt?”� Nynian kijkt de man vragend aan.
De man glimlacht. “Precies.”�
“Precies?”� Wayne kijkt de man raar aan.
“Jullie hebben wel krachten, maar ze zijn nog maar zwak.”�
Wayne kijkt naar de grond. “Daar hebben we dan toch niks aan?”�
De man knikt. “Nog niet nee.”�
“Hoe zorgen we ervoor dat we er wel iets aan hebben?”� Wayne springt op. “Vertel me het en ik doe het!”�
De man glimlacht. “Rustig Wayne.”�
Wayne gaat weer zitten en Lilly klopt hem op z’n been.
“Er zijn stenen, maïgi, als je die bepaalde stenen bij je draagt dan worden jullie krachten vergroot. Dan worden.. jullie de uitverkorenen.”�
“Whoa! De uitverkorenen!”� Wayne springt op en kijkt opgewonden naar de man. “En waar zijn die stenen?”�
“Op plekken waar je het nooit verwacht.”� De man glimlacht. “Plekken die belangrijk waren voor jullie ouders.”� De man kijkt weer even geëmotioneerd en Lilly slaakt een snikje.
“Hoe weten we waar ze zijn?”� Wayne gaat weer zitten, teleurgesteld.
“Dat weten we nog niet.. maar ik ben opzoek.. zodra ik het weet vertel ik jullie het.”�
“Wat doen wij in de tussentijd?”� Wayne springt op.
“Jullie doen niks, jullie wachten totdat ik bel.”�
“Wachten? Je bedoelt terug naar het weeshuis?”�
De man glimlacht. “Nog even Wayne, nog even.”�
Wayne zucht diep en laat deze keer wel toe dat Lilly in z’n hand knijpt.
“Voordat jullie gaan.. pas op voor Treyt.”�
“Treyt is de man die de wereld wil domineren?”� Nynian staat op en kijkt naar de man.
De man knikt. “Zijn klonen kunnen niet praten, daardoor kunnen jullie het verschil bepalen.”�
“Maar we komen er toch nog geen 1 tegen?”� Lilly kijkt de man een beetje angstig aan.
De man glimlacht. “Ik weet het niet, ik weet niet wat Treyt allemaal wil.. en gaat doen..”�
“Jullie mogen gaan.”� De man wijst naar de deur en zucht. “Ik zal jullie zo snel mogelijk bellen.”�
Lilly knikt en staat op, ze volgt Nynian naar de deur en loopt er doorheen.
“Wie.. ben jij eigenlijk?”� Wayne staat op en kijkt naar de man.
“Nave.”�
Wayne knikt. “Thanks.. Nave.. je hebt ons gered van het weeshuis.”� Wayne wacht niet op een reactie maar rent meteen de kamer uit.
“Goed, het is tijd om de maïgi te gaan vinden.”� Evan staat op en kijkt nog een keer de foto. “Wens me geluk.”�

“De helden zijn gekozen, maar zijn er ook klaar voor? Zullen ze hun lot kunnen bereiken of sterven terwijl ze het proberen?”�
Wayne kijkt om zich heen maar ziet niemand. “Whoa.. hoorden jullie dat ook?”�
Lilly kijkt naar Nynian en dan weer naar Wayne. “Wat moeten we horen Wayne?”�
“Hmm..”� Wayne kijkt achter zich maar ziet niks. “Ik zal het met wel verbeeld hebben.”�
“Zal het duister de wereld gaan overheersen of kan het licht, de hoop, overleven?”�
“Whoa!”� Wayne draait zich om en kijkt weer naar niks. “Ik weet nu echt zeker dat ik iets hoorde.”�
Lilly loopt naar Wayne toe. “Wayne..”�
“Nee echt waar, wacht.”� Wayne loopt naar een struik toe en kijkt erachter. “Hmm.. ik weet het zeker, wees eens stil.”�
Nynian loopt ook naar Wayne en Lilly en kijkt naar Lilly, Lilly haalt haar schouders op.
“Wanneer je stemmen hoort die er zijn niet horen te zijn.. ben je dan gek? Of ben je juist dan speciaal en heb je het in je om de wereld te beschermen?”�
“Wat lul je nou man? Kom te voorschijn en laat je zien!”� Wayne staart kwaad naar de lucht, maar er is niks.
“Wayne.. er is niks.”�
“Maar jullie hoorden het ook toch?”�
Nynian knikt. “Ik wel.”�
“Ik ook maar.. misschien verbeelden we het ons alledrie wel.”�
“Een verbeelding.. of misschien toch een ruwe versie van de waarheid? De 3 helden weten nu al niet meer wat ze moeten.. hoe gaan jullie ooit het duister verslaan? Het licht van de hoop lijkt langzaam de doven..”�
“Kom we gaan hier weg.”� Lilly kijkt angstig om zich heen trekt aan Wayne’s arm.
“Hmm, ik benieuwd wat of wie het is..”� Wayne kijkt nog een keer om zich heen maar rent dan achter Lilly en Nynian aan.
“Hoe graag je ook een held wil zijn.. je bent geen held voordat je sterft.”�

Wayne laat zich op het bed van Lilly vallen. “Wat was dat?”�
“Ik weet het niet.. maar ik hoop wel dat het niet terug komt.”� Angstig kijkt Lilly om zich heen.
“Vast niet, misschien was het gewoon een test.”� Nynian kijkt ook even zich heen maar gaat dan zitten.
“Van wie?”� Lilly kijkt Nynian sceptisch aan.
“Die man.”�
“Nave?”� Wayne gaat zitten op de rand van het bed.
“Wie is dat?”� Nynian kijkt naar Wayne.
“Die man van net.”�
“Hoe weet je dat die Nave heet?”� Lilly gaat naast Nynian zitten en Nynian en Lilly kijken hem vragend aan.
“Dat heb ik gevraagd.”� Wayne wrijft met z’n rechterhand door de achterkant van z’n haar.
“Waarom?”�
“Gewoon.”� Wayne kijkt naar Lilly en staat dan op.
“Wat ga je doen?”�
“Ervoor zorgen dat ik een held wordt.”� Wayne glimlacht en doet de deur dicht.
“Hij neemt het.. iets te serieus hè.”� Nynian kijkt naar de dicht gegooide deur.
“Het is z’n eerste lichtpuntje in lange tijd, ik denk dat we het maar zo moeten laten.”�
Nynian knikt. “Sinds Cymia heeft hij het zwaar gehad..”�

Treyt staart in de spiegel en veegt met z’n rechter wijsvinger onder z’n rechteroog.
“Het is tijd..”� Treyt schudt z’n haar voor z’n linkeroog weg. “De strijd tussen het duister en het licht staat op het punt om te beginnen.. Klaar Evan? Klaar om te kijken wie het beter voor elkaar heeft?”� Treyt lacht naar z’n eigen spiegel beeld en knipt met z’n rechterhand boven z’n hand. Opeens is Treyt weg.
“Wat je niet kan zien.. kan je ook niet verslaan.”�

“Ugh, ugh.”� Wayne duwt zichzelf weer omhoog van de grond. “Om.. een held te worden.”� Wayne doet een pushup. “Moet je sterk zijn.”� Wayne doet nog een pushup maar valt op de grond. “Verdomme.”�
“Het maakt niet uit Wayne.”�
“Cymia.. wat..?”� Wayne rolt op z’n rug en kijkt de kamer rond.
“Ook al ben je niet super sterk, nog steeds kan je een held zijn.”�
Wayne staat op en kijkt de kamer rond. “Cymia?!”�
“Je moet doorzetten Wayne.. alleen doorzetten.”�
“Cymia.. ik..”� Wayne kijkt naar de grond en er rolt een traan over z’n wang.
“Wayne?”� Lilly doet de deur open en stapt naar binnen.
“Ooh.. heya Lilly.”�
“Wayne ik hoorde je schreeuwen.”�
Wayne slaat z’n armen over elkaar. “Ik schreeuwde niet..”�
“Jawel, je schreeuwde Cymia Wayne.”�
Wayne schudt z’n hoofd. “Nu-uh. Echt niet.”�
“Wayne..”� Lilly loopt naar Wayne toe en omhelst hem. “Het maakt niet uit Wayne, we gaan wereld redden.. voor onze ouders en.. Cymia.”�

Nave kijkt naar de kaart die op de muur hangt en zet een paar kruisjes.
“Waar ben je Treyt? Waar heb je je verstopt?”� Nave loopt naar het boek dat op de tafel ligt en zoekt een bladzijde op.
“Hmm.. waar hebben jullie je maïgi verstopt jongens?”� Nave gooit het boek op de grond en vloekt. “Hoe moet ik het nou ooit vinden?”� Hij pakt de foto van Saskia op en laat hem uit z’n handen vallen. Nave vloekt nog een keer en pakt de foto. Er loopt een traan over z’n wang.
“Wacht eens.. ik denk dat ik het weet..”�

Nynian kijkt op en ziet dat Lilly binnenkomt.
“Wayne dacht net de stem van Cymia te horen.”�
“Ooh.. god..”� Nynian kijkt naar de grond. “Hoe gaat het met hem?”�
“Hij houdt zich sterk.”�
Nynian knikt. “Er is maar 1 ding wat er nu voor kan zorgen dat hij Cymia vergeet hè.”�
Lilly knikt. “Nave moet bellen, nu.”�
Nynian zucht. “Maar dat zal voorlopig nog wel niet gebeuren..”�
Lilly schudt haar hoofd. “Daar ben ik ook bang voor.. hoe moeten we Wayne dan helpen?”�
Nynian haalt haar schouders op. “Wacht, hoorde jij dat ook?”�
“Wat?”� Lilly kijkt vragend naar Nynian.
“Het lijkt wel alsof er ergens een mobiel trilt.”�
Lilly voelt in haar zak. “Het is in ieder geval niet de mijne dan.”�
“Hmm.”� Nyian voelt in haar zak. “Ik heb de mijne ook nog.. ik hoor het nu ook niet meer.”�
Lilly glimlacht. “Je hoort toch niet alweer iets wat er niet is hè.”�
Nynian glimlacht terug. “Dat mag ik niet hopen.”�

Nave houdt z’n mobiel in z’n hand en kijkt en verbaasd naar. “Waarom nemen ze niet op?”�
“Zijn de helden nu al klaar met voor held spelen?”�
“Treyt!”�
“Een oude bekende, een dode geliefde.. een man met twee gezichten.”�
“Hou op met die onzin en laat je zien Treyt.”�
“Wanneer ik m’n gezicht laat zien.. zal m’n gezicht niks anders dan haat uiten. Haat voor iemand die m’n leven heeft verpest en daarvoor moet boeten.”�
“Treyt..”�
“Degene die dood zijn kun je niet meer laten leven, hoe graag je dat ook zou willen.”�
“Hou.. je bek over.. Saskia.”�
“Ben je klaar om te sterven, klaar om jezelf bij je geliefde te voegen?”�
“Het spijt me Treyt.”� Nave glimlacht even. “Maar mijn tijd is nog niet gekomen.”� Nave doet z’n ogen dicht en verdwijnt.
“Hmm, ik zie dat je nog niet alles verleerd bent. Je kan kunt je wel blijven verstoppen, maar je dood is onvermijdelijk.”�
De deur vliegt open en slaat weer dicht.
“Ren, ren.. ren zo ver als kunt. Uitstel van executie.. meer zul je niet bereiken.”�

Lilly en Nynian kijken allebei op als er op de deur wordt geklopt.
“Wayne? Sinds wanneer klop je?”� Lilly kijkt argwanend naar de deur.
“Het is Wayne niet.”�
Lilly kijkt vragend naar Nynian, maar Nynian haalt ook haar schouders op.
“Wie dan wel?”� Nynian kijkt deze keer argwanend naar de deur.
“Whoa! Nave!”� Lilly en Nynian kijken elkaar raar en Lilly loopt daarna langzaam naar de deur. “Wayne?”�
“Doe die deur open Lilly!”�
“Eeh.. okée.”� Lilly kijkt naar Nynian en Nynian knikt voorzichtig. Lilly doet de deur open en stop naar achter. Nave loopt door de deur en achter hem komt Wayne aanlopen.
“En?! Waarom ben je hier?!”� Wayne slaat z’n armen over elkaar en kijkt naar Nave.
“Ik denk dat ik weet waar Wayne naar toe moet..”�

Reacties: