FanFic.nl

Designed to Kill

Hoofdstuk 4

Dus ik was gestoord?
Ja eigenlijk kon je het best zo noemen.
Maar ik wilde ze alleen maar gedag zeggen.
Of zouden ze dan dus een hekel aan me krijgen.
En wat gaapte die lui me toch aan.
En met die lui bedoelde ik de mensen aan de tafel in de kantine.
En ik wist niet eens hun namen.
En... ja daar ga ik weer met mijn 'en' maar wat ik wilde zeggen was.
En ik gebruik veels te veel 'en'.
Ik som dus heel mijn leven op?
LALALALALALALALALA.
En dat kwam waar vandaan?

"Wedden dat ze het niet doet?"
"Mike wint. Ik ga ze geen gedag zeggen..." zei ze.

En nu de rest van de lessen...
Hopelijk niet weer halvegare leraren met een nep penis.
Moet ik mezelf nu fout opvatten?
Nee... het was biologie en in mijn achterhoofd weet ik dat ik dat bedoel.
Waarom praat mijn achterhoofd nooit... daarmee bedoel ik het achterste van mijn hersens. Want... als mijn achterhoofd zou praten dan zou opeens een mond tussen al dat haar moeten verschijnen.
Oh ja. Mijn haar. Heb ik ondertussen al een idee gekregen wat ik er mee zou gaan doen?
Nee.
Maar de volgende les... Anders kom ik te laat en oh dat zou toch goed uit komen.
Het te laat komende 'posh'...
Wat heb ik toch met 'posh'?
Nu ja het klinkt lekker... en dit is nutteloos.
Voor de zoveelste keer moest ik me dus wakker maken... maar waarom vertel ik mezelf dus dat ik wakker moet worden...


"Jij... kan best wel een van de Cullens zijn" zei Eric.
"En waarom dat nu weer?" vroeg ze.
"Je bent bleek, je kijkt zoals Jasper... en"
"Hou maar op"

Kijk ik dan zo weinig in de spiegel?
Nee, maar je kijkt sowieso toch niet in de spiegel wanneer je zeg maar in discussie met je gedachten bent.
Tenminste discussie, je kan het geen discussie noemen maar, het is dus zo mijn gedachten hebben een eigen wil. Goh... nee echt!
Maar nog steeds die lessen... Ehm maar waarom staan we hier dan nog?
En waarom vraag ik dat aan mezelf als ik het antwoord niet weet?

"Moesten we niet naar de les?" vroeg ze.
"Ja... nadat alle junior's en all weg zijn. Het is té druk in de gangen!"
"Oh..."

Dus wij als ... de bovenbouw moesten dus wachten op dat kleinere gespuis waardoor wij dus te laat kwamen en die onderkruipsels op tijd?
Zeg ik het eigenlijk nog wel goed?
Maakt niet uit maar...
'Awesome' mijn hersens krijgen sinds kort dus nu ook pop-ups.
Een grote pop-up met '>.<'
En waarom kijkt Jasper me toch telkens aan?
En waarom vind ik het zo fijn?
En ... waarom begin ik weer met mijn eindeloze ge'en'?


"Hey" plots een zachte zoete stem.
Verschrikt draait Dex zich om.
"J-Jasper" brengt ze stotterend uit.
Een flauwe glimlach speelt rond zijn mond.
"We hebben samen Scheikunde" zei hij.
"Welk lokaal?"

Zeg dan ook wat zinnigs, trut.
Waarom scheld je jezelf eigenlijk uit?
Nu ja... maar zo lang je denkt komt er geen zinnig woord uit.
En voor je het weet is Jasper weg. En dan...

"En kun je me helpen... met scheikunde bedoel ik?"

Was dat zinnig?

"Daar moet ik nog over na denken" zei hij zacht.
Fronsend keek hij naar beneden en liep weg.

Niet zinnig... of niet goed...of... waarom.
Hij kan me dus, nee ook niet. Hij maakt me van slag. Op de positieve manier.
Maar hij maakt me niet stil. Wel sprakeloos.
En... oh eindelijk rust ik weet helemaal niks meer wat mijn eigen gedachten zouden moeten zeggen

"Ondertussen moeten jullie de symbolen kunnen dromen. En daarmee bedoel ik dus jullie moeten alles kunnen dromen van metaal naar symbool en van niet metaal naar symbool en terug en daarom gaan we nu een klein testje doen. Symbool van Goud?"

Wat had die man toch met het woord Symbool/ symbolen. Ik gebruik nooit zo vaak die woorden en hij zegt wel ... oké wacht hij gebruikt wel één, twee, drie keer het woord symbool en een keer het woord symbolen. Haha. euhm Tri-Symbool-Mono-Symbolen. Het klinkt niet maar. Het is mijn... ach het is niet eens mijn humor het is niet eens grappig

"En dan Goud, iemand de Latijnse Benaming?"
"Aurum"
"Scheikunde vond je moeilijk?" het was Jasper weer.
Nadat hij dat gezegd had keek hij weg.

Waarom keek hij telkens weg? Waarom keek hij de hele tijd moeilijk? Wat was er toch anders aan hem?
Waarom was ik verliefd op hem en waarom wist ik dat zo snel dit was pas ... de eerste dag en ik kon nu alleen aan Jasper denken. En waarom kon ik alleen maar aan Jasper denken en van wie was dat irritante op mijn zenuwen werkende gegiechel?

"Dus het is Jasper?"
"Wie? Wat? Waar en het hele rijtje..."
"Ik ben Edward. Familie van Jasper" fluisterde hij.
"En hoe weet jij...?"
"Je zei je gedachten hardop"
En daarna keek hij naar zijn schrift.

Hij was dus ook een van de Cullens...
Maar waarom keek hij ook weg... was ik eng? Had ik een pukkel? Was ik lachwekkend...

"Nee, ja, ja..op de positieve manier"
"Zei ik mijn gedachten soms weer hardop?"
Edward lachte.
"Ja... en nee je bent dus niet eng, ja je hebt wel een pukkel precies tussen je wenkbrauwen en lachwekkend, je hebt humor"
"Ja. En ik praat hardop toch?"
"Ja"
"Ugh"

Slim! Uitermate Slim!
'Ugh' tegen een van de mooiste mensen zeggen. Afstandelijkheid trekt aan. Maar... oh en ik weet zo zeker dat ik dit niet hardop zeg! Als hij dus nog een woord terug zegt dan... ja wat dan ik kan hem moeilijk de hersens in slaan omdat hij gedachten kan lezen en wat als ik het wel hardop zou zeggen en hardop gezegd zou hebben... dan had Jasper ook kunnen reageren dus wat is er toch met hun...
'Error! The System Will Shut Down Right Now'
Eindelijk

Reacties: