FanFic.nl

I am lost frome me life!

disco dansen

Na dat we heel veel gedanst hadden gingen we met bijna allemaal behalve Mike en Kelly gezellig bij de bar zitten. Ik was egt heel erg moe. En kon haast niet bijna op me benen staan. Maar dat kon ook door de alcohol komen. Ik ging naast Laura zitten die ook al behoorlijk dronken was. En amper normaal kon praten. Willen jullie nog iets bestellen? Vroeg de barman aan ons allemaal. Ik keek Laura aan. En ze knikte. Jah doe maar nog 2 Bacardi. Zij ik. Legitimatie? Vroeg de barman. Ik keek hem raar aan want ik had al de hele avond drank van hem gekregen. Ik liet m zien omdat ik nu egt geen zin had in problemen. Eva wil jij nog iets? Vroeg Timo aan haar. Eehm nee hoor. Er moet toch iemand nuchter thuiskomen? Dat is waar zij Timo. En hij bestelde ook maar wat. Hij was niet dronken zelfs nog niet eens aangeschoten. Maar hij was dan ook samen met eva de enigen. Ik nam een slok. En er werd op me schouder getikt. Ik keek om en zag een jongen staan. Dansen? Vroeg hij. Ik knikte. En werd meegesleept. Ik zij nog net tegen Laura dat ze me drankje moest bewaken. Maar waarschijnlijk dronk ze m op.

Het was druk op de dansvloer. Maar niet zo druk dat je je niet meer kon bewegen. Ik danste even met die jongen. Maar toen hij mij een drankje aanbood liep ik weg. Daar had k dus geen zin in. Ik liep weer terug naar de bar. En zag daar Laura nog als enige zitten. Waar is de rest? Schreeuwde ik zowat in haar oor omdat ze dicht bij de boxen was gaan zitten. Ze keek me vaag aan. En haalde haar schouders op. Ik pekte haar beet en nu voor ene keer sleepte ik haar mee. We ze zochten tussen alle mensen en zagen uiteindelijk Mike en Kelly die ik bijna de hele avond niet gezien had. Ze liepen met ons mee om de rest te zoeken. Die we daarna ook vonden. Kom we gaan! zij ik. Want ik had er nu geen zin meer in. De rest stemde in. En even later liepen we met zijn alle buiten. Ik Laura en de jongens konden amper normaal lopen. Vooral Laura. Maar eva was gelukkig nog nuchter dus zo liepen we de 10 minuten in een uur naar huis. Het hek was natuurlijk nog open en we liepen zo rustig. Wat dus niet rustig was. Naar binnen. Daar liepen we met veel moeite de trap op naar boven. En uiteindelijk liet ik me zuchtend op me bed vallen en viel als en blok in slaap.

Reacties:

Er zijn nog geen reacties op dit verhaal.