FanFic.nl

I am lost frome me life!

vertellen

De volgende ochtend werd ik wakker. En het eerste dat ik dacht was koppijn!!! Ik keek naar Laura‘s bed en ik zag dat zij ook wakker was geworden. Hebben we nog aspirientjes was het eerste dat ze zij. Ik weet het niet. Ze stond met moeste op en liep heel langzaam naar de badkamer. Daar hoorde ik ene paar kastjes open gaan en even later hoorde ik ik heb ze! Ik stond dan ook maar op. En zag dat ik mijn kleding van gister nog aan had. Ik voelde me nu egt niet goed. En ik rende zo wat naar de wc om over te geven. Laura liep bezorgd naar me toe en toen ik klaar was. Veegde ik mijn mond af en gaf ze me wat water. Dat dronk ik op. Em ik neem ook maar meteen een aspirientje in. Ik ga weer slapen hoor. En ik liep langzaam. Zodat ik niet nog een keer hoefde over te geven. Naar me bed toe. Waar ik lekker op ging liggen. En de dekens over me heen deed.







Zo bleef ik ongeveer de halve dag liggen. Want zo had ik van niemand last omdat ze dachten ik een mega kater had. Jah ik had wel een kater. Maar die was allang weer over. Nu lag ik gewoon lekker om van niemand last te hebben dus ook voor niemand mijn fake smile te hoeven opzetten omdat ze niet hoefde te weten wat er was. Laura was onder tussen el naar beneden te gaan maar was later weer naar boven gekomen omdat er niks te doen was. Behalve helpen met alles klaarmaken. Mag ik op je laptop? Vroeg Laura aan mij omdat ze nu al ongeveer een uur niks aan het doen was. Is goed hoor. Maar je mag geen mail van mij bekijken. Okey is goed. Dat was ik sowieso niet van plan hoor. Okey. Ik drukte me hooft weer in mijn kussen. Ik hoorde hoe Laura mijn laptop pakte en hem aansloot zodat hij niet uti zou vallen. Zo hoorde ik haar de hele computer opstarten. Wat is je wachtwoord? Vroeg ze aan mij. Ik keek weer op. En stapte met moeite uit bed. Ik leip langzaam naar Laura toe en typte zonder iets te zeggen me wachtwoord in. Ik liep weer terug en ging in mijn bed liggen. is er wat? Vroeg Laura aan mij. Nee hoor. Ooh okeey. Maar waarom heb je dan verband om je pols heen zitten?

fuck dat was ik vergeten. Normaal had ik een zweetbandje om. En een wat langer truitje zodat het niet opviel. Ooh ik schaafde ergens langs. Mag ik is kijken vroeg Laura bezorgd en ze kwam naar mij toelopen. Okeey nu zou het dus uitkomen. ik dacht na. Ze zou het toch wel een keer te weten komen. En ze hoefde toch ook niet alles te weten? Eehm okeey ik ben niet geschaafd. Wat dan? Nu werd Laura nog bezorgder ik zag het gewoon aan de manier waarop ze keek. Wat is er dan? Je hebt toch niet….. ik knikte jah. En ze vloog me om me nek heen. Ik moest huilen. Zoals ik zo vaak gehuild had als ik alleen was. Alleen nu was ik samen en niet alleen. Laura wreef over mijn rug en keek me aan. Recht ik mijn ogen. Mag ik kijken? Alleen als je het niet doorverteld snikte ik zachtjes. Want ik had dus egt geen zin dat iedereen dit zou zien. Dan zou ik meteen uitgescholden worden voor emo. En jah ik weet hoe dat gaat. Dan ben ik straks alsnog alleen. Laura knikte en langzaam haalde ze het verband eraf. Toen het eraf was schrok ze. Ze keek mij aan. En vroeg waarom? Ik schudde nee. En gelukkig begreep ze het. Ze begreep dat ik het haar later wel zou vertellen. En dat ze later alles te weten zou komen. Want vertellen zou ik het haar nu wel. Maar ik was er nu nog niet klaar voor. Eerst moest ik het verwerken. En dan pas mocht de wereld het weten. Nou jah de wereld. Laura mocht het weten. Dit moet even goed ontsmet worden. Ik schrok op van me gedachten en zag dat Laura de EHBO kist er had bijgepakt. Ik heb het al ontsmet. Zij ik. Omdat ik wist dat het heel erg kon gaan prikken. Nou dan doen we het nog een keer. Want ik geloof je niet. Want zo goed ziet het er niet uit. Dat was waar. Je kon zien dat het diep was. En af en toe bloede het nog. Laura pakte ontsmettingsmiddel. En maakte het schoon. Het prikte wel. Maar ik wist dat Laura me alleen maar wouw helpen. Daarna verbond ze het opnieuw

Reacties: