FanFic.nl

Autumn days will fade away!!!

Hoofdstuk 20

"Quintilian, kijk!" fluisterde ik zacht.
"Gelukkig is Vesh hier niet bij!" grinnikte hij.
Van uit onze positie zagen we een meisje lopen.
Gearmd met een brede en gespierde jongen.
Het meisje had krullend blond haar en liep statig.
Ze moest van mij worden.
"Emmett... het bevalt me hier niet. Alsof er hier nieuwelingen zijn"
Samen met de jongen liep ze weg.
"Wat een mooie meid" zei Quintilian.
"Ik weet het Quint, alleen laten we onze vriendschap niet verpesten"
Hij stemde in. Wat een sukkel. Zij werd van mij, en niemand kon me tegen houden. Zelfs niet die jongen genaamd Emmett.
Ik voelde hoe mijn mondhoeken zich optrokken tot een valse grijns.
Ik voelde het puntje van mijn hoektand tegen mijn onderlip aan.
"Zit niet zo idioot te grijnzen, je verblind me nog"
"Wat een compliment, over mijn witte tanden, ik weet het jij moet er nodig iets aan doen"
Hij gromde wat en we stonden op.
Even weg.
Maar mijn terugkomst zou spoedig zijn.

Glimlachend keek ik naar Vesh en Launcelot die binnen kwamen.
Blijkbaar hadden ze ons niet verwacht.
"Meilseoir, Quintilian!"
"Ik heb geen tijd meer om te praten. Ik moet even mijn prooi ophalen"
Weer kreeg ik mijn glimlach.
Quintilian keek me verwijtend aan.
"Sorry. Ze had toch niks in jou gezien"
Hij gaf me geen antwoord.

En zo was ik weer op het terrein van de Cullens.
Langzaam liep ik dichterbij.
Maar bij elke stap die ik zette ritselde de bladeren.
Uit het niets viel er een druppel in mijn nek.
Niet koud, zoals je verwacht. Maar warm.
Snel keek ik omhoog.
De takken in de boom boven me bewogen nog.
Er was iemand daar.

Reacties:

Juliette zei op 28 sep 2009 - 17:26:
Niceeee<33
Snel verder?